Πρώην υπερασπιστής της Αγγλίας Anita Asante έπαιξε με τη θρυλική Βραζιλία μπροστά Marta στη σουηδική λέσχη Rosengard και ήταν συγκάτοικοι μεταξύ 2014 και 2017.
Επίσης έπαιζαν ο ένας εναντίον του άλλου στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Αυτή τη σεζόν, ο Ασάντε γράφει στήλες για το BBC Sport.
Η Μάρτα είναι μοναδική.
Είναι ένα εικονίδιο και μια έμπνευση για τόσους πολλούς.
Διάβασα κάποτε ότι ο Βινίκιους Τζούνιορ είπε ότι η Μάρτα είναι για τη Βραζιλία αυτό που ήταν ο Πελέ.
Οι Βραζιλιάνοι την λατρεύουν.
Ίσως δεν έχει την ίδια κατάσταση που θα έπρεπε να έχει σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η προβολή του γυναικείου παιχνιδιού δεν ήταν εκεί στην κορυφή της Μάρτα όπως είναι τώρα.
Η νοοτροπία και η ικανότητα να κάνεις θυσίες για να μείνεις σε αυτό το υψηλότερο επίπεδο για τόσο πολύ καιρό, όπως έχει, απλά ενσαρκώνει τα πάντα για τη Μάρτα.
Έχει παίξει στο Αμερικανικό πρωτάθλημα για τόσο πολύ καιρό και δεν έχει κερδίσει ακόμα το Εθνικό Πρωτάθλημα Πρωταθλήματος Γυναικών Ποδοσφαίρου για παράδειγμα.
Πόσο ξεχωριστό θα ήταν αν τελικά το κέρδιζε με τον Ορλάντο Πράιντ στον τελικό της Κυριακής (vs Washington Spirit, 01:00 GMT kick-off) πριν αποσυρθεί - όποτε αυτό είναι;
Άκουσα ότι η μαμά της την παρακολουθεί να ζει για πρώτη φορά.
Η πρώτη "ουάου" στιγμή που είχα ήταν όταν είδα τη Μάρτα να παίζει για τη Βραζιλία ενάντια στις Ηνωμένες Πολιτείες στους ημιτελικούς του Παγκόσμιου Κυπέλλου Γυναικών του 2007.
Το άναψε.
Το παιχνιδάκι της ανατίναξε τα μυαλά όλων λόγω της εφευρετικότητας που είχε με την μπάλα και πόσο έξυπνη και δημιουργική ήταν.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή που χτύπησε την μπάλα γύρω από την Τίνα Φρίμπονγκ Έλερτσον και χόρευε γύρω από την άμυνα των ΗΠΑ.
Ήταν σαν να έβλεπα τον Ροναλντίνιο στα γενέθλιά του.
Ήταν Maradona-esque τι θα μπορούσε να κάνει με την μπάλα.
Σκέφτηκες "Αυτό το κορίτσι είναι το κάτι άλλο."
Ήταν η στιγμή που κατάλαβα τη διαφήμιση και γιατί όλοι ήταν τρελοί για τη Μάρτα.
Marta: Brazils παγκόσμιο εικονίδιο Λάβετε τα τελευταία νέα WSL στην ειδική σελίδα μας Anita Asante (αριστερά) με τη Marta (δεξιά) όταν έπαιξαν μαζί στη Σουηδία Όταν υπέγραψα για Rosengard στη Σουηδία το 2013, δεν μπορούσα να πιστέψω ότι πήγαινα σε ένα καμαρίνι με τη Marta.
Θυμάμαι μια από τις πρώτες μας ομαδικές συναντήσεις και όλοι μιλούσαν Σουηδικά - συμπεριλαμβανομένης της Μάρτα.
Σκεφτόμουν "όχι μόνο είναι μια σούπερ σταρ στο γήπεδο, μιλάει σουηδικά καθώς και πορτογαλικά, ισπανικά και αγγλικά."
Δεν υπήρχε τέλος στα ταλέντα αυτής της γυναίκας.
Οι Σουηδές μερικές φορές την πείραζαν με τη γραμματική της.
Αλλά αυτό μας άρεσε σ' αυτήν.
Είχε την ελευθερία και την αυτοπεποίθηση να εκφραστεί.
Ζωγράφισε ανθρώπους και ήθελαν να εμπλακούν μαζί της.
Θα λέγαμε ότι ήταν το κατοικίδιο της δασκάλας με τον γενικό μάνατζέρ μας επειδή μπορούσε να ξεφύγει με οτιδήποτε.
Ήταν συγκάτοικός μου και οι προσωπικότητές μας ήταν αρκετά καλοί.
Ποτέ δεν με ξεγέλασε πραγματικά.
Ήμουν σαν "Η Μάρτα είναι η συγκάτοικός μου."
Υπήρχαν ομοιότητες πολιτισμικά και στην ανατροφή μας που μας συνέδεαν.
Υπάρχει πολλή αφρο-Βραζιλιανή κουλτούρα από όπου είναι και μεγάλωσα σε ένα αφρικανικό σπίτι.
Οι γονείς μας μιλούν δυνατά, υπάρχει πάντα μουσική που παίζεται, φαγητό παντού και οικογένεια μέσα και έξω από την πόρτα.
Θα μπορούσαμε να συνδεθούμε μεταξύ μας.
Οι πιο αγαπημένες μου αναμνήσεις από τη Μάρτα ήταν πάντα ομαδικές κοινωνικές συγκεντρώσεις.
Την θυμάμαι να κουνιέται σε ένα πάρτι μετά την σεζόν σε ένα από τα διαμερίσματα των κοριτσιών με ένα παγετώνα σαμπάνιας.
Ήμασταν ακριβώς όπως "μόνο η Μάρτα μπορούσε να το κάνει αυτό."
Ήμασταν στην Ισπανία παίζοντας στο Champions League μια φορά και ήθελε να πάει για ψώνια.
Μου ζητούσε συνέχεια να μου αγοράσει πράγματα και ήμουν σαν "είμαι καλά!" Προσπαθούσε πάντα να κάνει τους άλλους ευτυχισμένους.
Έφερε τόση ενέργεια και χάρισμα.
Όταν κερδίζαμε, πάντα ερχόταν στο αποδυτήριο και άρχιζε να κουνάει τους γοφούς της, να χορεύει.
Το πράγμα που πάντα έβρισκα αστείο ήταν ότι λάτρευε τα σκυλιά και είχε ένα τσιουάουα στη Σουηδία που συμπεριφερόταν σαν μωρό.
Είμαι σίγουρος ότι είχε μέρες σπα σκύλων στο διαμέρισμά της.
Χόρευε με το σκυλί και με κάνει να γελάω σκεφτόμενος την αναμέτρηση αυτού του ατρόμητου τέρατος της νοοτροπίας στο γήπεδο, το οποίο είναι απλά ένα μεγάλο απαλό από αυτό.
Αυτή είναι η ομορφιά της.
Την γνώρισα αρκετά καλά, όπως και τη συγκάτοικό μου.
Ταξιδεύαμε πολύ και παρακολουθούσε βραζιλιάνικα σαπούνια.
Θα την ρωτούσα τι συνέβαινε και θα μιλούσε για όλη αυτή την ιστορία αγάπης.
Θα έμπαινε τόσο πολύ στο συναίσθημα όλων αυτών!
Ήταν εντελώς στη ζώνη άνεσής της.
Πάντα ταξίδευε με κιθάρα και τραγουδούσε στα πορτογαλικά.
Καθόμουν εκεί καθώς με σερενάταρε.
Ήταν φινέτσα.
Η Ανίτα Ασάντε και η Μάρτα γιορτάζουν με συμπαίκτες στη Σουηδία στο γήπεδο και στην εκπαίδευση, υπάρχει ένα συγκεκριμένο επίπεδο πνευματικής πίστης που είχε η Μάρτα.
Αυτή ανέλαβε την ευθύνη και ήθελε να δημιουργήσει κάτι.
Αν την είχαν αντιμετωπίσει, θα έβλεπες την επιθυμία να γυρίσεις πίσω και να κερδίσεις την μπάλα.
Αυτή ήταν η στάση της.
Είχε αυτή την άκρη.
Θα μπορούσες να νιώσεις ατμό να βγαίνει από τα αυτιά της αν τα πράγματα δεν συνέβαιναν με τον τρόπο που το ήθελε.
Θα οδηγούσε τα επίπεδα της ομάδας με τη γλώσσα του σώματός της και την απίστευτη ατομική της ικανότητα.
Έχει τόσο πολύ πάθος και είναι πάντα τόσο ανοιχτή.
Μου μιλούσε, μου έλεγε για την ανατροφή της και τις μεγαλύτερες ευθύνες που είχε στη ζωή της.
Της ανήκε το γεγονός ότι είχε μια τεράστια πλατφόρμα και χρησιμοποιούσε τόσο καλά τη φωνή της.
Ήταν συναισθηματική και ευάλωτη στο δημόσιο μάτι ενώ ζητούσε δράση.
Χρειάζονται πολλά για να το κάνεις αυτό - αλλά ειδικά να είσαι αυτή.
Πάντα θέλει να κάνει περισσότερα.
Η Μάρτα είναι τόσο ταπεινό άτομο.
Σίγουρα έχει μια αύρα - αλλά ποτέ δεν θα έκανε κανέναν άλλο να αισθανθεί ότι ήταν υψηλότερη από αυτούς.
Δεν συμπεριφέρθηκε σαν σούπερ σταρ.
Αλλά υπήρχαν στιγμές που συνειδητοποιήσαμε ότι καθόμασταν με έναν θρύλο.
Θα μπορούσες να είσαι σε μια καφετέρια ή να κατεβαίνεις από ένα λεωφορείο και ο κόσμος θα ερχόταν τρέχοντας να κλαίει και να την αγκαλιάζει.
Ήταν τρελό να δει την πρόσκρουση που είχε.
Σε έναν θαυμαστή των αγώνων θα ούρλιαζε το όνομα της Μάρτα.
Είχε τη λατρεία τόσων πολλών νεαρών ανθρώπων που είχαν ακούσει ιστορίες γι'αυτήν ή την είχαν δει ζωντανά.
Είναι πραγματικά δύσκολο να βάλεις αυτή την αστρόσκονη σε λέξεις.
Αν έπρεπε να την περιγράψω, θα έλεγα ότι είναι παθιασμένη, ταπεινή και απλά μια παντοτινή εικόνα.
Η Ανίτα Ασάντε μιλούσε στην ρεπόρτερ γυναικείων ειδήσεων του BBC για το ποδόσφαιρο Έμμα Σάντερς.