Η ηθοποιός Marianne Jean-Baptiste και σκηνοθέτης Mike Leigh έχουν επανενωθεί για μια σκληρή ταινία, σχεδόν τρεις δεκαετίες μετά την πρώτη συνεργασία.
Σκληρές Αλήθειας, για μια ευέξαπτη γυναίκα της οποίας η συνεχής δυστυχία στρεβλώνει τους γύρω της, έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λονδίνου το βράδυ της Δευτέρας.
Η Leigh και ο Jean-Baptiste συνεργάστηκαν στο παρελθόν στο 1996 Secrets & Lies - που σκόραρε τις υποψηφιότητες Oscar για την καλύτερη εικόνα, καθώς και τον καλύτερο σκηνοθέτη και την καλύτερη υποστηρικτική ηθοποιό αντίστοιχα.
Η εντυπωσιακή νέα ταινία τους, την οποία αποκάλυψε η Λι, απορρίφθηκε από άλλα φεστιβάλ ταινιών, μπορούσε να τους δει και τους δύο στον αγώνα των Academy Awards για άλλη μια φορά.
Η Σκληρή Αλήθεια επικεντρώνεται στην Πάνσυ, μια γυναίκα που φαίνεται συνεχώς θυμωμένη με τον κόσμο, μπλέκεται τακτικά με όλους από βοηθούς καταστημάτων μέχρι τον οδοντίατρό της.
Η στάση της απέναντι στη ζωή επηρεάζει αρνητικά το σύζυγό της, το γιο και την αδελφή της ιδιαίτερα, τους χαρακτήρες που την αγαπούν ξεκάθαρα, αλλά μπορούν να αντέξουν μόνο τόσα πολλά.
Η ταινία ακολουθεί την Πάνσυ καθώς πλοηγείται σε διάφορες καθημερινές καταστάσεις με την κακότροπη προσέγγισή της.
Την Ημέρα των Μητέρων, τα πράγματα έρχονται στο μυαλό καθώς οι οικογένειές τους συγκεντρώνονται για να σηματοδοτήσουν την περίσταση.
Η Jean-Baptiste προσφέρει μια εκπληκτική κεντρική παράσταση στον πρωταγωνιστικό ρόλο - είναι ιδιαίτερα προσεκτική παρά το γεγονός ότι παίζει έναν τόσο γκρινιάρη χαρακτήρα.
Η ηθοποιός ενώθηκε με την Leigh και τους συμπρωταγωνιστές της στην πρεμιέρα του Ηνωμένου Βασιλείου στο Londons Royal Festival Hall τη Δευτέρα.
Αναρωτιέμαι, προτού λάβει την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Τορόντο τον περασμένο μήνα, η Λι επιβεβαίωσε ότι η ταινία απορρίφθηκε από τρία μεγάλα φεστιβάλ κινηματογράφου - Βενετία, Κάννες και Τελουρίδη.
Είναι δύσκολο να ξέρει κανείς τι να νιώσει για τις Κάννες, Leigh είπε στο Associated Press του γαλλικού φεστιβάλ όπου είχε κερδίσει προηγουμένως το κορυφαίο βραβείο.
Αν κοιτάξετε τη γραμμή, νομίζετε, ίσως μπορείτε να δείτε ότι ήθελαν λάμψη και αίγλη.
Νομίζεις, ό,τι πεις.
Εννοώ, αν κανείς δεν το ήθελε καθόλου...
Μετά άρχισα να νευριάζω.
Οι κριτικές από τα φεστιβάλ όπου η ταινία έχει παίξει ήταν εξαιρετικά θετικές, με Vanity Fairs Richard Lawson να λέει ότι είναι μια χαρά βλέποντας το ζευγάρι επανενώθηκε για μια άλλη διαπεραστική μελέτη χαρακτήρα σε ένα εκθαμβωτικά περίπλοκο, bracing έργο.
Οι ταινίες του Leigh μπορούν να νιώσουν άσχημες και αδόμητες κατά την πρώτη προβολή, πρόσθεσε Ποικιλίες Peter Debruge.
Η σκληρή αλήθεια δεν διαφέρει, αλλά υπάρχει βαθιά ποίηση σε κάθε σκηνή.
Η Οθόνη Ραντς Πατρίς Γουίδερσπουν σημείωσε: Ασυνάρτητα, το να βλέπεις μια γυναίκα να προκαλεί προσβολές στους ανθρώπους είναι χιουμοριστικό, αλλά η θλίψη διαμορφώνει το σενάριο, κάνοντας το βαθιά συγκινητικό.
Ενώ η ταινία δεν είναι ένα εύκολο ρολόι, πρόσθεσε, χάρη σε μια εκπληκτική παράσταση προβάδισμα από τον Jean-Baptiste και ένα τέλος που doesn't take the easy way out, είναι ένα must-watch.
Η ομορφιά της σκληρής αλήθειας, που αντανακλάται Next Best Pictures Nadia Dalimonte, είναι η απίστευτη αγκαλιά της Pansy σε όλες τις πολυπλοκότητες της.
Τόνλι, η ταινία μοιάζει σαν vintage Mike Leigh - φαινομενικά επικεντρώθηκε στην καθημερινότητα και στο mundane, αλλά γεμάτη νόημα.
Όλα τα κλασσικά χαρακτηριστικά Leigh είναι εδώ, κάτω από τα απαλά εργαλεία woodwind που παρέχουν το σκορ.
Αλλά οι ταινίες ήσυχες, unflashy στυλ επιτρέπει στους χαρακτήρες να αναπνέουν με έναν τρόπο που αναμφισβήτητα αφήνει μια πολύ μεγαλύτερη επίδραση στον θεατή.
Ο διάλογος που μιλιέται από τους συντριπτικά μαύρους ηθοποιούς μοιάζει αυθεντικός, ίσως ύποπτα έτσι για μια ταινία που ένας 81-year-old λευκός άνδρας πιστώνεται με γραφή.
Αλλά στην πραγματικότητα, η μοναδική πίστωση σενάριο Leighs είναι παραπλανητική.
Αφού γράψει το βασικό σχέδιο και το βασικό διάλογο, ο σκηνοθέτης εργάζεται με το cast του μέσω πρόβες και αυτοσχεδιασμό για να διαμορφώσει τις λέξεις των χαρακτήρων με τρόπους που αισθάνονται αυθεντικές για αυτούς.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα υπάρξει κάποια συζήτηση σχετικά με τα προσόντα Leigh... για να απεικονίσει αυτό το συγκεκριμένο περιβάλλον... έναν τομέα μεσαίας τάξης και ανώτερης εργατικής τάξης... του Λονδίνου... της κοινότητας Afro-Caribbean... σημείωσε την Screen Dailys Jonathan Romney στην κριτική του.
Αλλά λαμβάνοντας υπόψη τις διάσημες συνεργατικές μεθόδους εργασίας του, είναι σαφές πόσο έχουν συμβάλει οι ηθοποιοί στην πολιτιστική λεπτομέρεια της ταινίας.
Αν και η δραματική προϋπόθεση είναι ελάχιστα συγκεκριμένη σε ένα μαύρο περιβάλλον, οι αναφορές και τα γλωσσικά πρότυπα αισθάνονται bang-on
Hard Truths θα κυκλοφορήσει στο Ηνωμένο Βασίλειο τον Ιανουάριο.