Μια νέα ταινία με πρωταγωνιστή την Έιμι Άνταμς ως μητέρα που νομίζει ότι μεταμορφώνεται σε σκύλο τη νύχτα έχει λάβει την πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λονδίνου.
Η Nightbitch, βασισμένη στο μυθιστόρημα 2019 της Rachel Yoder, είναι μια ταινία που μπορεί να ακούγεται παράξενη σε χαρτί, αλλά προορίζεται περισσότερο ως μεταφορά για τη φύση της μητρότητας.
Ο Άνταμς παίζει μια ανώνυμη γυναίκα που εγκαταλείπει τη δουλειά της ως καλλιτέχνης για να είναι στο σπίτι με τον μικρό της γιο ενώ ο σύζυγός της συνεχίζει να εργάζεται.
Αλλά βρίσκει τον εαυτό της να ταυτίζεται ολοένα και περισσότερο με τη συμπεριφορά των σκύλων - να ενεργεί στα άγρια ένστικτά της και να είναι έντονα προστατευτική για τους απογόνους της.
Τα ολοένα και πιο θολή όρια μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, και ο αγώνας της να τα χωρίσει, τελικά την κάνουν να αναρωτιέται αν χρειάζεται περισσότερη ισορροπία στη ζωή της.
Η ταινία έχει περιγραφεί από την Entertainment Weeklys Maureen Lee Lenker ως μια παιχνιδιάρικη, δημιουργική και βάναυσα ειλικρινής απεικόνιση του να είσαι μητέρα.
Αυτό δεν είναι μια ταινία σχετικά με το πώς η ανατροφή γονιών θα καταστρέψει τη ζωή σας, σημείωσε Vanity Fairs Hillary Busis, αλλά χρησιμοποιεί βαθιά στο πόσο μονότονη μπορεί να είναι η φροντίδα για ένα μικρό παιδί.
Η Νυχτερίδα, που θα κυκλοφορήσει τον Δεκέμβριο, διευθύνεται από την Marielle Heller, την σκηνοθέτη πίσω από μια όμορφη μέρα στη γειτονιά και μπορείτε ποτέ να με συγχωρήσετε;
Το τελευταίο της χαρακτηριστικό έχει μικρά στοιχεία του τρόμου του σώματος - η μητέρα μεγαλώνει γούνα, έξτρα θηλές και ουρά - αλλά είναι μια βόλτα στο πάρκο σε σύγκριση με την πρόσφατη ταινία Demi Moores Η Ουσία.
Ο Άνταμς πρωταγωνίστησε σε ταινίες όπως η Άφιξη, τα Νυχτερινά Ζώα, η Αμερικανική Χάστλ, ο Αγαπητός Έβαν Χάνσεν, η Ηθών και η Γυναίκα στο Window.
Heller και Adams περπάτησε το κόκκινο χαλί μπροστά από Nightbitchs Ηνωμένο Βασίλειο πρεμιέρα στο Londons Royal Festival Hall την Τετάρτη.
Σε μια συνέντευξη στο Vanity Fair, ο Adams είπε ότι πίστευε Yoders μυθιστόρημα ήταν μοναδική και απόκοσμη, και όπως δεν είχα διαβάσει ποτέ πριν, προσθέτοντας: Το πράγμα στο οποίο πραγματικά προσκολλήθηκα είναι αυτή η ιδέα της απώλειας της ταυτότητας.
Αναλογιζόμενη το ταξίδι των χαρακτήρων της στην ταινία, ο Άνταμς εξήγησε: Μέσα από την ανατροφή της - μέσω της μητέρας της - ήρθε σε επαφή με κάτι μεγαλύτερο και κάτι πρωτόγονο.
Η ταινία 98 λεπτών έχει λάβει ευρέως θετικές κριτικές, αν και κάποιοι κριτικοί πρότειναν ότι δεν ανταποκρίνεται στις δυνατότητές της κάθε ιδέα που εξερευνήθηκε στην ταινία.
Μέρος της λαμπρότητας της Νυχτερίδας, είπε ο Λένκερ στην κριτική της, είναι οι τρόποι που δεν σταματάει στην επίδειξη της απομόνωσης και της μοναξιάς της μητρότητας, αποκομμένη από μια προηγούμενη εκδοχή του εαυτού του και της ζωής του.
Παίρνει αυτό το μύθο ένα βήμα παραπέρα.
Περιέγραψε τον Χέλερ και τον Άνταμς ως δυναμικό ζευγάρι, βρίσκοντας τρόπους για να ευθυγραμμίσουν την παράξενη ιστορία τους με βάναυση ειλικρίνεια, off-the-wall χιούμορ, και την επιθυμία να γιορτάσουν την ακαταστασία και τη μαγεία της μητρότητας.
Το να αγαπάς το παιδί σου αλλά το να μισείς τη μητρότητα είναι μια σύγκρουση που ο Χέλερ αιχμαλωτίζει με μια ειλικρίνεια που συχνά δεν βλέπουμε, σημείωσε ο Πατζίμπας Σάρα Κλέμεντς.
Η μητέρα είναι ένας χαρακτήρας του οποίου η μεταμόρφωση παρουσιάζει μια ωμότητα στις αδαείς αλήθειες της, με τον Άνταμς να παραδίδει ένα θηρίο μιας παράστασης.
Ο Jourdain Searles of Little White Lies πρόσθεσε: Όσο γλυκό κι αν μπορεί να είναι το Nightbitch, δεν υπάρχει αμφιβολία για τις καθολικές αλήθειες πίσω από την αφήγηση.
Αλλού, η Nadia Dalimonte of Next Best Picture έγραψε: Ενώ ο Heller αγωνίζεται να ισορροπήσει την οπτική αντίληψη με τα φιλοσοφικά της θέματα, οι συμπονετικές της ευαισθησίες φέρνουν την Nightbitch στο σπίτι.
Ωστόσο, η Natalia Keogan του AV Club ανέφερε ότι η θνητή ταινία κάπως υποτιμήθηκε από τις δυνατότητές της.
Είναι φυσιολογικό να ενθουσιάζεσαι όταν η εμπειρία φαίνεται να αντιπροσωπεύεται με ακρίβεια στην οθόνη, αλλά μια επιτυχημένη ταινία πρέπει να είναι κάτι παραπάνω από καθρέφτης, είπε.
Ενώ τονίζει την ανόητη και ζωτική παρουσία των μητέρων, η Nightbitch δεν εξετάζει την ευρύτερη κοινωνική υποτίμηση που στην πραγματικότητα κάνει τις γυναίκες να αισθάνονται ανεκπλήρωτες.
Περισσότερα από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λονδίνου: