Ο θάνατος του πρώην αστέρα One Direction Liam Payne προκάλεσε μια συζήτηση σχετικά με το καθήκον της φροντίδας στη μουσική βιομηχανία, ιδιαίτερα για τους νέους.
Σε ένα από τα πιο ισχυρά αφιερώματα στον τραγουδιστή, ο οποίος πέθανε σε ηλικία 31 ετών μετά την πτώση από ένα ξενοδοχείο στην Αργεντινή την περασμένη εβδομάδα, η προσωπικότητα της τηλεόρασης και η πρώην δικαστής X Factor Sharon Osbourne είπε: Όλοι σας απογοητεύσαμε.
Ο Όσμπορν είπε ότι ο Πέιν ήταν παιδί όταν μπήκε σε μια από τις πιο δύσκολες βιομηχανίες του κόσμου και ρώτησε: Ποιος ήταν στη γωνία σου;
Πού ήταν αυτή η βιομηχανία όταν τις χρειαζόσουν;
Περισσότεροι από 25.000 άνθρωποι έχουν τώρα υπογράψει ένα αίτημα που αναφέρει ότι η βιομηχανία ψυχαγωγίας πρέπει να θεωρηθεί υπεύθυνη και να είναι υπεύθυνη για την ευημερία των καλλιτεχνών τους.
Η ίδια η Osbourne δεν ήταν δικαστής όταν ο Payne βρήκε φήμη στο σόου - έκανε για πρώτη φορά οντισιόν σε ηλικία 14 ετών το 2008 πριν επιστρέψει δύο χρόνια αργότερα και γίνει μέρος της One Direction.
Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Ενώ το αγόρι μπάντα συνέχισε για να επιτύχει εκπληκτική επιτυχία σε όλο τον κόσμο, ο ίδιος ο Πέιν αναγνώρισε ότι είχε κάποιο κόστος.
Παραδέχτηκε ότι χρησιμοποίησε αλκοόλ για να αντιμετωπίσει το επίπεδο της φήμης επειδή δεν υπήρχε άλλος τρόπος για να πάρεις το μυαλό σου γύρω από το τι συνέβαινε.
Ο αστέρας των ΗΠΑ Μπρους Σπρίνγκστιν είναι μεταξύ εκείνων που μίλησαν τις τελευταίες μέρες για την αρνητική επίδραση των πιέσεων της φήμης.
Είπε στην Daily Telegraph ότι οι νέοι δεν έχουν τις εσωτερικές εγκαταστάσεις ή τον εσωτερικό εαυτό τους για να μπορούν να προστατευτούν από πολλά πράγματα που έρχονται με επιτυχία και φήμη.
Έτσι χάνονται σε πολλά από τα δύσκολα και συχνά υποφέρουν [πράγματα]...
Είπε ότι είτε τα ναρκωτικά είτε το αλκοόλ για να αφαιρέσουν κάποια από αυτή την πίεση.
Το καταλαβαίνω αυτό πολύ καλά από τη δική μου εμπειρία, καθώς έχω κάνει τη δική μου πάλη με διαφορετικά πράγματα.
Ο Ρόμπι Γουίλιαμς αναγνώρισε επίσης ότι πάλεψε με τους δικούς του δαίμονες όταν ήταν 31 χρονών.
Με τη χάρη του Θεού και/ή της χαζής τύχης Είμαι ακόμα εδώ, είπε.
Το πρώτο Take Αυτό το αστέρι ζήτησε περισσότερη καλοσύνη και ενσυναίσθηση από το κοινό προς διάσημες φιγούρες που μπορεί να αντιμετωπίζουν δυσκολίες.
Ακόμα και διάσημοι ξένοι χρειάζονται τη συμπόνια σου, έγραψε.
Θα μπορούσε η μουσική βιομηχανία να κάνει περισσότερα για να βοηθήσει τους νέους καλλιτέχνες, και αλλάζουν τα πράγματα τώρα;
Ο Robbie Williams συχνός συνεργάτης, τραγουδοποιός Guy Chambers, είπε στον Παρατηρητή ότι η βιομηχανία δεν πρέπει να εργάζεται με καλλιτέχνες κάτω των 18 ετών.
Πιστεύω ότι το να βάλεις ένα 16χρονο σε έναν κόσμο σαν αυτόν, είναι ενδεχομένως πολύ επιζήμιο.
Ο Ρόμπι το βίωσε αυτό, σίγουρα, είπε.
Ο Τσέιμπερς πρόσθεσε: Ξέρω στην υπόθεση Ρόμπι, με το "Take That," δεν υπήρχε κατάλληλη προστασία για να φροντίσει τα έφηβα αγόρια.
Αυτό ήταν πριν από πολύ καιρό, αλλά δεν βλέπω πολλά σημάδια αλλαγής.
Ο JLS αστέρας Oritse Williams, ο οποίος επίσης βρήκε φήμη στο X Factor, είπε στο BBC Breakfast ότι δεν υπάρχει αρκετό καθήκον φροντίδας.
Είναι ένα σκληρό, δύσκολο παιχνίδι και πρέπει να έχεις πολύ χοντρό δέρμα, είπε.
Όταν δεν έχετε ζήσει τη ζωή, το να περάσετε δοκιμασίες και θλίψεις ενώ βρίσκεστε κάτω από το φως του προβολέα είναι ένα πολύ δύσκολο πράγμα.
Και ποιος είναι εκεί για να υποστηρίξει;
Ο Ορίτσε Γουίλιαμς είπε ότι είχε τα δικά του προβλήματα από τότε που βρήκε τη φήμη της μπάντας αγοριών.
Είσαι εκεί έξω μόνος σου σ' αυτόν τον τρελό, τρελό κόσμο, όπου υπάρχουν πολλά όρνια.
Δύσκολο να πλοηγηθείς.
Και ο Eoghan Quigg, ο οποίος εμφανίστηκε στο The X Factor με Payne το 2008, είπε 5 Live: Πρέπει να υπάρχει περισσότερη υποστήριξη επειδή είναι μια άστατη επιχείρηση, ειδικά τώρα με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Μια κατεύθυνση ήρθε τρίτη στο X Factor το 2010, πίσω από τον νικητή Matt Cardle και runner-up Rebecca Ferguson - η οποία μοιράστηκε την καταστροφή της στο θάνατο Paynes.
Στο παρελθόν είπε ότι υπέστη εκμετάλλευση και εκφοβισμό στη μουσική βιομηχανία.
Έχω μιλήσει εδώ και χρόνια για την εκμετάλλευση και την κερδοσκοπία των νεαρών αστεριών και των επιπτώσεων - πολλοί από εμάς εξακολουθούν να ζουν με τα επακόλουθα και το PTSD [μετά την τραυματική διαταραχή του στρες], έγραψε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ο Φέργκιουσον θυμήθηκε να πάρει ένα ταξί με τον Πέιν για να κινηματογραφήσει το X Factor μετά τη συνάντησή του σε ένα σιδηροδρομικό σταθμό.
Δεν μπορώ παρά να σκεφτώ εκείνο το αγόρι που ήταν αισιόδοξο και ανυπομονούσε για το λαμπρό μέλλον του μπροστά.
Αν δεν είχε πηδήξει στο τρένο και πήδηξε στο ταξί, πιστεύω ότι θα ήταν ζωντανός σήμερα.
Και η Katie Wassel, η οποία εμφανίστηκε επίσης στο The X Factor το 2010, έχει κάνει εδώ και καιρό εκστρατεία για καλύτερη υποστήριξη σε όσους εμφανίζονται στην τηλεόραση.
Μίλησε στο BBC πέρυσι για την αισχρή πίεση που ένιωθε ως διαγωνιζόμενος στο σόου.
Σε απάντηση, ένας εκπρόσωπος του X Factor ανέφερε ότι έχουν ληφθεί ισχυρά μέτρα για την υποστήριξη όσων εμπλέκονται στην παράσταση.
Μιλώντας στο BBC Radio 5 Live την Παρασκευή, είπε ότι οι νεαροί μουσικοί ήταν αφελείς για να μπουν σε ένα ριάλιτι τηλεοπτικό σόου.
Δεν ήταν διάφανο αυτό που μπλέξαμε...
Κανείς δεν ξέρει τι να περιμένει.
Ο Γουάισελ αποκάλεσε τη μουσική βιομηχανία πολύ χειραγώγηση, εξαναγκαστική και καταστροφική, λέγοντας ότι ρουφάει την ψυχή από τους ανθρώπους.
Ο Ματ Τόμας, ο οποίος ίδρυσε την φιλανθρωπική Μουσική Υποστήριξη το 2016 μετά από δύο δεκαετίες ως στέλεχος της δισκογραφικής εταιρίας και καλλιτέχνης, ανέφερε ότι είχε δει μαζικές αλλαγές τα τελευταία χρόνια.
Νομίζω ότι η μουσική βιομηχανία έχει γίνει πολύ καλύτερη και έχει σημειώσει τόση πρόοδο, είπε στο BBC News.
Αυτό που παρατήρησα τα τελευταία 10 χρόνια είναι η επίγνωση ότι [για] τα ανθρώπινα όντα του και όχι τα εμπορεύματα.
Αλλά έχουμε ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μας.
Περισσότερη υποστήριξη υπάρχει τώρα εκεί έξω, αλλά δεν ξέρουν όλοι πού να την βρουν, είπε.
Ένα από τα μεγαλύτερα ζητήματα είναι η έλλειψη επίγνωσης της διαθέσιμης βοήθειας και η έλλειψη σαφούς σήμανσης και επίσημων αναγνωρισμένων οδών.
Υποστήριξε επίσης την πρόταση του Τσέιμπερς ότι κάτω των 18 ετών θα πρέπει να δοθεί πολύ περισσότερη προστασία.
Υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ του καθήκοντος φροντίδας των καλλιτεχνών και του καθήκοντος φροντίδας των παιδιών.
Το καθήκον φροντίδας των παιδιών πρέπει να αντιμετωπιστεί εντελώς χωριστά, ανέφερε.
Ο διευθυντής ταλέντων Τζόναθαν Σάλιτ είπε επίσης ότι τα πράγματα άλλαξαν από το 2010.
Ευτυχώς...
Πολλά μαθήματα έχουν διδαχτεί.
Το καθήκον της φροντίδας τότε δεν ήταν αυτό που θα μπορούσε να ήταν [στην πραγματικότητα δείχνει γενικά].
Τώρα το καθήκον της φροντίδας είναι σημαντικό.
Νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό να διαχωρίσουμε τα συναισθήματα και το φρικτό τι συνέβη στον Λίαμ...
Αυτά είναι πολλά χρόνια αφότου έφυγε από το One Direction...
Από την άλλη πλευρά, μερικά μέλη της One Direction έχουν προχωρήσει για να έχουν μεγάλη επιτυχία και μεγάλη απόλαυση στη ζωή.
Δεν είναι μαύρο και άσπρο.
Παραδέχτηκε ότι η φήμη δεν είναι αυτό που φαίνεται να είναι...
Έχεις ένα εκατομμύριο φίλους, αλλά δεν έχεις φίλους.
Πάντα λέω ότι οι καλλιτέχνες είναι οι πιο ευαίσθητοι άνθρωποι σε μια πολύ δύσκολη δουλειά.
Το BPI, το εμπορικό όργανο που εκπροσωπεί δισκογραφικές ετικέτες, είπε ότι υπάρχει τώρα πολύ περισσότερη εστίαση στην ευημερία των καλλιτεχνών, και την κατανόηση των πιέσεων που αντιμετωπίζουν.
Οι ετικέτες διαδραματίζουν ενεργό ρόλο στην ευημερία των καλλιτεχνών τους, και υπάρχει μια σειρά από υποστήριξη από τους διευθυντές καθώς και οργανώσεις όπως η Μουσική Υποστήριξη και Βοήθεια Μουσικοί, οι οποίοι προσφέρουν ένα εύρος ποιμαντικής υποστήριξης, ένας εκπρόσωπος του BPI δήλωσε στο BBC News.
Η μουσική κοινότητα σκέφτεται συνεχώς ποια περαιτέρω φροντίδα μπορεί να δοθεί.
Το BPI έχει δεσμευτεί να υποστηρίξει τα μέλη του και την ευρύτερη βιομηχανία για να διασφαλίσει ότι η ευημερία των καλλιτεχνών παραμένει προτεραιότητα.
Ο σύμβουλος διαχείρισης μουσικής Marcus Anthony είπε στο 5 Live την Κυριακή: Η μουσική βιομηχανία γνωρίζει ότι αυτά τα πράγματα πρέπει να αντιμετωπιστούν, και οι μεγάλες μουσικές εκδηλώσεις και συνελεύσεις πραγματοποιούν σεμινάρια και συζητήσεις για την ευημερία των καλλιτεχνών και τα πράγματα γίνονται καλύτερα.
Αλλά μερικοί μάνατζερ και ετικέτες θα δίνουν πάντα προτεραιότητα στην λίρα πάνω από τον καλλιτέχνη.