Αν θυμάστε να είναι ένα παιδί και να ανατινάξει ένα μπαλόνι ή σε ένα μιλκσέικ, μάγουλα σας πληγώθηκε επειδή υπάρχει μια ενεργειακή ποινή που συνδέεται με το σχηματισμό φούσκας.Ο Paul Barrett, ο γεννημένος στο Δουβλίνο επικεφαλής της Αυστραλιανής πράσινης επιχείρησης ενέργειας Hysata, εξηγεί το σχέδιο για τη δημιουργία του φθηνότερου υδρογόνου στον κόσμο - εξαλείφοντας φυσαλίδες.
Η εταιρεία, με έδρα το Port Kembla, βιομηχανικό κόμβο νότια του Σίδνεϊ, χρησιμοποιεί μια γνωστή διαδικασία γνωστή ως ηλεκτρόλυση, η οποία περιλαμβάνει τη διέλευση ηλεκτρικής ενέργειας από το νερό για να το χωρίσει σε υδρογόνο και οξυγόνο.
Αλλά η Hysata έχει αναπτύξει ένα ειδικό υλικό που κάθεται στο νερό και το οποίο λέει ότι κάνει τον ηλεκτρολύτη της πολύ πιο αποτελεσματικό από τα ανταγωνιστικά προϊόντα.
Η εταιρεία λέει ότι μπορεί να παράγει ένα κιλό υδρογόνου χρησιμοποιώντας 20% λιγότερη ηλεκτρική ενέργεια από τις συμβατικές μεθόδους.
Το υδρογόνο είναι το πιο άφθονο στοιχείο στον πλανήτη και, καίριας σημασίας, όταν χρησιμοποιείται ως καύσιμο ή σε βιομηχανικές διεργασίες δεν παράγει διοξείδιο του άνθρακα (CO2).
Πολλοί θεωρούν το υδρογόνο ως την απάντηση στη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, ιδιαίτερα στη βαριά βιομηχανία, όπως η παραγωγή χάλυβα και η χημική παραγωγή.
Η παραγωγή υδρογόνου έρχεται σε τέσσερις ποικιλίες - πράσινο, γκρι, μπλε και μαύρο.
Η πράσινη ποικιλία παράγεται με ανανεώσιμη ενέργεια, το γκρι προέρχεται από τη διαίρεση του μεθανίου σε διοξείδιο του άνθρακα και υδρογόνο, ενώ το μπλε παράγεται με τον ίδιο τρόπο, αλλά το υποπροϊόν CO2 συλλαμβάνεται και αποθηκεύεται.
Η παραγωγή μαύρου υδρογόνου προέρχεται από μερικώς καμένο άνθρακα.
Αλλά αν πρόκειται να υπάρξει μια μετάβαση στο πράσινο υδρογόνο, τότε ο εφοδιασμός του πρέπει να αυξηθεί μαζικά.
Η εξασφάλιση ότι έχετε την παραγωγή πράσινου υδρογόνου αρκετά κοντά στο σημείο ζήτησης και ότι είναι σε θέση να ρυθμίσετε την προσφορά αυτού είναι πιθανώς η μεγαλύτερη πρόκληση, εξηγεί ο Δρ Liam Wagner, ένας αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Perths Curtin.
Η αποτελεσματικότητα της παραγωγής και η ποσότητα της ενέργειας που απαιτείται για να τρέξει αυτές τις διαδικασίες είναι το μεγαλύτερο σύνορο.Η Αυστραλία είναι πλούσια σε φυσικούς πόρους και είναι εδώ και πολύ καιρό το λατομείο του κόσμου.
Είναι ένα έθνος που καθοδηγείται από τις εξαγωγές· ο άνθρακας του έχει βοηθήσει στην εξουσία της Ιαπωνίας, ενώ το σιδηρομετάλλευμά του έχει στηρίξει μεγάλο μέρος της ανάπτυξης της Κίνας.
Πολλοί ελπίζουν ότι το υδρογόνο θα μπορούσε να ακολουθήσει.
Οι προοπτικές για το υδρογόνο είναι σαν ένας τρόπος εξαγωγής ενέργειας σε χώρες που μπορούν να παράγουν αρκετή δική τους είτε ως υδρογόνο σε υγρή μορφή είτε ως αμμωνία, η οποία νομίζω ότι είναι η πιο πιθανή, προσθέτει ο Δρ. Βάγκνερ.
Η Hysata ελπίζει να παίξει κάποιο ρόλο σε αυτό.
Η συσκευή του εφευρέθηκε αρχικά από ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Wollongong στην πολιτεία της Νέας Νότιας Ουαλίας.
Σε ένα συμβατικό ηλεκτρολύτη, φυσαλίδες στο νερό μπορεί να είναι κολλώδη και κολλήσει στα ηλεκτρόδια, μπλοκάροντας τη διαδικασία και οδηγώντας σε απώλεια ενέργειας.
Χρησιμοποιώντας ένα υλικό που μοιάζει με σφουγγάρι μεταξύ των ηλεκτροδίων, η Hysata εξαλείφει αυτές τις ενοχλητικές φυσαλίδες.
Δεν μοιάζει με το σφουγγάρι της κουζίνας σας όσον αφορά το τι κάνει.
Είναι πολύ λεπτότερο, λέει ο κ. Barrett.
Είναι αρκετά εύκολο να κατασκευαστεί με πολύ χαμηλό κόστος, προσθέτει.
Το κόστος και η αποτελεσματικότητα υπήρξαν σημαντικά εμπόδια για τον τομέα του υδρογόνου, αλλά η Hysata πρόσφατα αύξησε 111 εκατομμύρια δολάρια (87 εκατομμύρια δολάρια) σε επενδύσεις για να αυξήσει την παραγωγή της.
Αυτό για το οποίο μιλάμε είναι φυσικό υδρογόνο που προέρχεται απευθείας από τη γη, εξηγεί η Δρ Έμα Φρέρι, επικεφαλής ερευνητικής ομάδας στο CSIRO της Αυστραλίας.
Πολλοί βράχοι που βρίσκονται στην Αυστραλία μπορούν να παράγουν υδρογόνο.
Έχουμε πολλούς παλιούς γρανίτες που βρίσκονται τώρα κοντά στην επιφάνεια και μπορούν να παράγουν υδρογόνο μέσω ραδιογενετικών διεργασιών.
Ο Δρ Φρέρι, ένας Γάλλος γεωεπιστήμονας με έδρα τη Δυτική Αυστραλία, ερευνά πώς θα μπορούσε να εξαχθεί, να αποθηκευτεί και να χρησιμοποιηθεί με οικονομικά βιώσιμο τρόπο.
Ένα συμβατικό σύστημα υδρογόνου μπορεί να αποτελείται από ένα βράχο ικανό να παράγει υδρογόνο με δεδομένο ρυθμό, οδούς μετανάστευσης και μια δεξαμενή όπου το υδρογόνο μπορεί να αποθηκευτεί.
Το Surface Seeps στην κορυφή της δεξαμενής μπορεί να δείξει την παρουσία ενός συστήματος υδρογόνου σε βάθος, λέει.
Συμβαίνει και σε άλλες χώρες.
Στο Μάλι, οι άνθρωποι αποσπούν φυσικό υδρογόνο από το έδαφος για περισσότερα από δέκα χρόνια για να παράγουν ηλεκτρισμό για ένα τοπικό χωριό.Αλλά παρά το ερευνητικό έργο, μερικοί αμφιβάλλουν ότι το υδρογόνο θα γίνει μια μεγάλη εξαγωγή για την Αυστραλία.
Ένα από αυτά είναι το Ινστιτούτο Οικονομικής Ενέργειας και Χρηματοοικονομικής Ανάλυσης (IEEFA), ένας παγκόσμιος ερευνητικός οργανισμός που υποστηρίζει τη χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Η εξαγωγή υδρογόνου από την Αυστραλία δεν θα έβγαζε νόημα, σύμφωνα με την Amandine Denis-Ryan, επικεφαλής της IEFA στην Αυστραλία.
Η ναυτιλία Hydrogen θα ήταν απαγορευτικά ακριβή.
Απαιτεί εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες και μεγάλους όγκους, και περιλαμβάνει υψηλές απώλειες.
Η χρήση υδρογόνου σε τοπικό επίπεδο είναι πολύ πιο λογική.
Όπως οι φυσαλίδες στα ηλεκτρόδια, οι νέες τεχνολογίες και οι διεργασίες πάντα χτύπησαν κολλώδη μπαλώματα όπου η πρόοδος εμποδίζεται και οι αμφιβολίες ενισχύονται, αλλά οι αρχιτέκτονες της προόδου του υδρογόνου είναι σίγουροι ότι έχει ένα βασικό ρόλο να παίξει στην ενεργειακή μας μετάβαση.
Ο Μπαχμάν Σαμπάνι, καθηγητής της Σχολής Μηχανικών του Πανεπιστημίου RMIT στη Μελβούρνη, εργάζεται για την αποθήκευση πλεονάζουσας ανανεώσιμης ενέργειας χρησιμοποιώντας ένα ηλεκτρολύτη, μια δεξαμενή αποθήκευσης και μια κυψέλη καυσίμου που μαζί λειτουργούν σαν μπαταρία.
Το Hydrogen αποκτά δημοτικότητα σε όλο τον κόσμο.
Εάν εξετάσετε τα επίπεδα επενδύσεων στην Κίνα, για παράδειγμα, στην Ιαπωνία, στη Γερμανία, στην Ευρώπη γενικά, στις Ηνωμένες Πολιτείες, όλοι συνειδητοποιούν τη σημασία αυτού του τομέα.