Στους λόφους της Κοιλάδας Μπέκα - όπως και στα βάθη του Λιβάνου - ο θάνατος μπορεί να έρθει από τον ουρανό αυτές τις μέρες, ανά πάσα στιγμή.
Το Ισραήλ βομβαρδίζει την περιοχή καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας, με περισσότερες από 30 αεροπορικές επιδρομές σε μια ώρα.
Σαράντα έξι άνθρωποι έχουν επιβεβαιωθεί νεκροί - και ότι τα διόδια αναμένεται να αυξηθούν.
Άλλοι βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση στο νοσοκομείο, μετά από ισραηλινές επιθέσεις νωρίτερα αυτή την εβδομάδα.
Ο Νουρ Μοσάουι είναι ανάμεσά τους.
Η εξάχρονη είναι αναίσθητη σε παιδιατρική μονάδα εντατικής θεραπείας, στο Νοσοκομείο Ρέιακ, με επιδέσμους τυλιγμένους γύρω από το σπασμένο κρανίο της.
Η μητέρα της Ρίμα κάθεται δίπλα στο κρεβάτι της, κρατώντας ένα αντίγραφο του Κορανίου και προσεύχεται.
Μας λέει ότι η κόρη της είναι πολύ έξυπνη και πολύ κοινωνική.
Δημιουργεί μια τόσο διασκεδαστική ατμόσφαιρα στο σπίτι.
Το σπίτι νιώθει άδειο όταν δεν είναι τριγύρω.
Της αρέσει να συναντά νέους ανθρώπους.
Όλα αυτά άλλαξαν την περασμένη Δευτέρα, με ισραηλινή απεργία.
Μας δείχνει ένα άλλο βίντεο της κόρης της - αυτή τη φορά προσεύχεται, λίγο πριν από την επίθεση.
Την καθησύχαζα, της έλεγα να μην φοβάται, ότι τίποτα δεν θα συνέβαινε.
Επικαλούνταν τον Θεό και τους προφήτες για βοήθεια, λέει ο Ρίμα.
Καθώς πλησίαζε ο βομβαρδισμός, η Ρίμα χούρευε στην εξώπορτα της με τη Νουρ και τον δίδυμο αδερφό της Μωάμεθ.
Δεν ήμασταν αρκετά γενναίοι για να μπούμε μέσα, λέει, επειδή πιστεύαμε ότι το κτίριο θα κατέρρευσε πάνω μας αν χτυπούσε.
Όταν έγινε πιο έντονο, πήρα τη Νουρ και τον αδερφό της και ετοιμαζόμουν να τους πάρω, αλλά ο πύραυλος ήταν πολύ πιο γρήγορος από μένα.
Αυτός ο πύραυλος άφησε τον Μοχάμεντ ελαφρά τραυματισμένο, και τη Νουρ να πολεμάει για τη ζωή της.
Καθώς μιλάμε, ξαφνικά υπάρχει κίνδυνος από πάνω.
Ακούμε ένα αεροπλάνο, και μετά μια έκρηξη που ταρακουνά τα παράθυρα και χτυπάει το ρεύμα για λίγα δευτερόλεπτα.
Είναι ακόμα ένα αεροπορικό χτύπημα.
Η Ρίμα μόλις και μετά βίας αντιδρά.
Ο πατέρας Noor έρχεται να μας επισκεφτεί και καίγεται από οργή.
Σε παρακαλώ, τράβα το παιδί μου, λέει.
Δεν ξέρει τι είναι τα όπλα.
Δεν ξέρει να πολεμάει.
Έπαιζε στο σπίτι όταν άρχισε η βομβιστική επίθεση.
Αυτοί [το Ισραήλ] ήθελαν να τρομοκρατήσουν τον λαό και να τον κάνουν να φύγει.
Το Ισραήλ λέει ότι οι απεργίες του στοχεύουν σε τοποθεσίες της Χεζμπολάχ, συμπεριλαμβανομένων των καταστημάτων όπλων και των αποβλήτων πυρομαχικών.
Οι ασυνέπειες διαφέρουν.
Δεν έχουμε καμία σχέση με τα όπλα.
Δεν ανακατεύομαι με την αντίσταση [Χεζμπολάχ].
Αλλά τώρα εύχομαι να ήμουν έτσι ώστε να μπορούσα να προστατεύσω τα παιδιά μου, μας λέει.
Λίγα λεπτά αργότερα, λίγοι όροφοι κάτω, σειρήνες θρηνούν καθώς ένα ασθενοφόρο φέρνει τραυματίες από την τελευταία απεργία.
Το ιατρικό προσωπικό τρέχει πίσω και μπροστά.
Το τμήμα έκτακτης ανάγκης γεμίζει ένταση.
Υπάρχουν θυμωμένες φωνές, και σοκαρισμένοι φίλοι και συγγενείς.
Μας ζητήθηκε να σταματήσουμε τα γυρίσματα.
Το νοσοκομείο έχει παραδεχτεί 400 απώλειες ισραηλινών επιθέσεων από τη Δευτέρα - όλοι οι πολίτες - σύμφωνα με τον Δρ. Basil Usinor, τον ιατρικό διευθυντή.
Από αυτούς, πάνω από 100 έχουν πεθάνει, και αρκετές οικογένειες είχαν χάσει περισσότερα από ένα άτομα.
Ο Δρ. Μπαρμπάς μας λέει ότι υπάρχει τραύμα ανάμεσα στο προσωπικό, καθώς και στους ασθενείς.
Βλέποντας παιδιά να βομβαρδίζονται, να βλέπουν ηλικιωμένους ασθενείς και γυναίκες να βομβαρδίζονται, είναι δύσκολο, λέει.
Οι περισσότερες νοσοκόμες και οι γιατροί έχουν κατάθλιψη.
Έχουμε συναισθήματα.
Είμαστε άνθρωποι.
Το μεγαλύτερο μέρος του προσωπικού παραμένει στο νοσοκομείο όλο το εικοσιτετράωρο, καθώς είναι πολύ επικίνδυνο να διακινδυνεύσει το ταξίδι στο σπίτι.
Το Ισραήλ χτυπάει σε μεγάλο βαθμό στο Λίβανο.
Δεν υπάρχει κανείς να το σταματήσει.
Προς το παρόν, η Χεζμπολάχ δίνει μια περιορισμένη μάχη, εκτοξεύοντας πυραύλους πέρα από τα σύνορα.
Ο υποστηρικτής της, το Ιράν, παραμένει στο περιθώριο.
Η Δρ. Umbria ανησυχεί ήδη για την εξάντληση των ναρκωτικών και των βασικών εφοδίων.
Φοβάται ότι θα είναι μακρύς πόλεμος.