Οι συνεχιζόμενες αεροπορικές επιθέσεις στο Ισραήλ μπορεί να ανάγκασαν μέχρι και ένα εκατομμύριο ανθρώπους από τα σπίτια τους σε όλο το Λίβανο, ανέφερε ο πρωθυπουργός της χώρας, Νατζίμπ Μικάτι.
Το υπουργείο Υγείας του Λιβάνου ανέφερε 105 άτομα που σκοτώθηκαν τις Κυριακές - δύο ημέρες μετά τη δολοφονία του ηγέτη της Χεζμπολάχ Χασάν Νασραλά στη Βηρυτό.
Εν τω μεταξύ, η Χεζμπολάχ έριξε περισσότερους πυραύλους στο βόρειο Ισραήλ.
Οι οικογένειες του Λιβάνου που εκτοπίστηκαν από τις αεροπορικές επιδρομές έχουν πει στο BBC για το φόβο και την ανησυχία τους για το τι πρόκειται να επακολουθήσει.
Επισκεφτήκαμε ένα σχολείο σε ένα προάστιο της νότιας Βηρυτού που στεγάζει περίπου 2.000 άτομα που έχουν φύγει από τα σπίτια τους.
Πολλοί από αυτούς έπρεπε να κοιμηθούν στην αυλή επειδή δεν μπορούσαν να βρουν χώρο σε εσωτερικούς χώρους.
Η γιαγιά Ούμ Αχμάντ λέει ότι ένα κτίριο δίπλα στο σπίτι τους στο νότιο Λίβανο χτυπήθηκε άσχημα από αεροπορική επίθεση του Ισραήλ.
Αυτή και η οικογένειά της επέζησαν μαγικά, λέει.
Απλά άρπαξα τα εγγόνια μου και έτρεξα.
Ένα μέρος του σπιτιού μας ήταν στις φλόγες.
Πήδηξαν στο αυτοκίνητό τους και έφυγαν ενώ άλλα κτίρια βομβαρδίζονταν στο δρόμο τους.
Κοίταξαν πίσω για να δουν το σπίτι τους ήταν επίσης ισοπεδωμένο στο έδαφος.
Τουλάχιστον ξέρουμε σίγουρα ότι δεν έχουμε ένα σπίτι να πάμε πίσω, λέει ο Um Ahmed ενώ προσπαθεί να μην σπάσει σε δάκρυα.
Δεν θέλω να κλάψω.
Δεν υπάρχει τίποτα να κλάψεις πια.
Χάσαμε τα πάντα, αλλά χάρη στον Θεό, επιζήσαμε.Αυτοί έφυγαν στη Βηρυτό από ένα μικρό χωριό κοντά στην πόλη της Τύρου.
Το καταφύγιό τους είναι μια τάξη που τώρα αποτελεί καταφύγιο για εκατοντάδες ανθρώπους.
Το πλυντήριο είναι τυλιγμένο γύρω από το δωμάτιο, κρέμεται από τον πίνακα, τους τοίχους και τα παράθυρα.
Δύο εγγόνια έχουν αναπηρίες και θέματα ψυχικής υγείας.
Ακούγεται απογοητευμένη και θυμωμένη: Είμαι λυπημένη για τα παιδιά της Γάζας, αλλά τι φταίει τα παιδιά μας;Ακούμε ένα δυνατό χτύπημα ως ομάδες έκτακτης ανάγκης να ξεφορτώνουν κάποιες προμήθειες έξω στο διάδρομο.
Ο νεότερος εγγονός της αρχίζει να κλαίει.
Κοίτα πώς φοβάται το παιδί.
Με κάθε δυνατό ήχο, κάθε πόρτα που χτυπάει, αρχίζει να κλαίει και να ουρλιάζει.
Όλα τα παιδιά εδώ αντιδρούν σε κάθε δυνατό ήχο.
Νομίζουν ότι είναι αεροπορική επίθεση. Ο σύζυγος Μπαράκατ θα έρθει μαζί μας.
Κατηγορεί τους πολιτικούς χωρίς να αναφέρει την Χεζμπολάχ.
Ξέρω ότι έπρεπε να στηρίξουμε τον λαό της Γάζας, αλλά αυτό δεν ήταν ο πόλεμος μας.
Εμείς φυσικά θέλουμε να προστατεύσουμε τη γη μας, αλλά για εμάς, για τον Λιβανέζο, πρέπει να πολεμήσουμε για τους εαυτούς μας.
Έχασαν και τα σπίτια τους το 1982 και το 2006.
Αυτή είναι η τρίτη φορά.
Ο Μπαράκατ λέει ότι αυτός και η οικογένειά του είναι εξουθενωμένοι και δεν θέλουν πόλεμο.
Δεν επιθυμούμε να πεθάνουν τα παιδιά του Ισραήλ, ούτε να πεθάνουν τα ίδια μας τα παιδιά.
Πρέπει να ζήσουμε ειρηνικά. Τον ρωτάω αν πιστεύει ότι αυτό είναι δυνατόν.
Δεν το νομίζω.
Ο Νετανιάχου δεν θέλει ειρήνη.
Είναι πλέον πολύ σαφές και αυτός ο πόλεμος θα είναι πολύ πιο δύσκολος από το 2006 [όταν το Ισραήλ και η Χεζμπολάχ πήγαν στον πόλεμο], σίγουρα.
Όπως οι Ισραηλινοί κλαίνε και φοβούνται για τα παιδιά τους, έτσι κι εμείς, λέει ο Χμ.
Άλλες οικογένειες θυμούνται ότι προειδοποιήθηκαν από τον ισραηλινό στρατό για επικείμενες επιθέσεις.
Είχαμε μόνο μια σύντομη προειδοποίηση.
Λάβαμε ένα μήνυμα που στάλθηκε από τον ισραηλινό στρατό στα τηλέφωνά μας, ζητώντας μας να φύγουμε από το σπίτι μας, λέει ο 65χρονος Καμάλ Μούσεν.
Απλά άρπαξα το κλειδί του αυτοκινήτου μου και έφυγα με την οικογένειά μου.Αυτός ήταν ένας από τους πολλούς ανθρώπους που έλαβαν το ίδιο μήνυμα περίπου το μεσημέρι του Σαββάτου.
Λέει ότι έγινε μια σειρά αεροπορικών επιθέσεων στη γειτονιά τους σύντομα μετά.
Φοράει μπλουζάκι και σορτσάκι.
Το μόνο που έχουμε τώρα είναι αυτό που βλέπετε ότι φοράμε.Αυτός κάθεται με την κόρη του, τον εγγονό του και δύο από τους γείτονές του στην αυλή του σχολείου όπου βρήκαν καταφύγιο.
Είμαστε τώρα ανάμεσα σε 16 άτομα που ζουν σε ένα δωμάτιο, λέει η Nada, Kamals κόρη.
Στον πόλεμο του 2006, ήρθαμε κι εμείς εδώ.
Ο Νάντα πιστεύει ότι αυτός ο πόλεμος θα είναι πιο δύσκολος.
Αυτοί [οι Ισραηλινοί] σκότωσαν τον αρχηγό της Χεζμπολάχ.
Αυτό από μόνο του δείχνει ότι αυτή τη φορά είναι διαφορετική.Αυτό για άλλους, η έξοδος από τη χώρα μέσω της καταιγίδας πολέμου στη Συρία φαινόταν καλύτερη επιλογή από το να ελπίζει να επιβιώσει από τις αεροπορικές επιθέσεις του Ισραήλ.
Η Σάρα Τοχμάζ, 34χρονη Λιβανέζα δημοσιογράφος, εγκατέλειψε το σπίτι της στη Βηρυτό στα νότια προάστια με τη μητέρα της και δύο αδέλφια την προηγούμενη Παρασκευή.
Είπε στο BBC Νέα Αραβικά ότι αισθάνεται ανακούφιση που πήραν την απόφαση να εγκαταλείψουν τη χώρα πριν το Ισραήλ δολοφονήσει τον ηγέτη της Χεζμπολάχ.
Η οικογένεια χρειάστηκε σχεδόν 10 ώρες για να φτάσει στην Ιορδανία μέσω της Συρίας με αυτοκίνητο.
Είμαστε αρκετά τυχεροί για να έχουμε ένα μέρος να μείνουμε στην Ιορδανία, όπου η μητέρα μου έχει την έδρα της, λέει.
Δεν ξέρουμε τι θα συμβεί μετά, και δεν ξέρουμε πότε θα επιστρέψουμε.
Πρόσθετες αναφορές από Ethar Shalaby, BBC News Arabic