Το Όρος Έβερεστ είναι 15-50 μέτρα ψηλότερο από ό, τι θα ήταν διαφορετικά επειδή ένας ποταμός διαβρώνει βράχια και χώμα στη βάση του, βοηθώντας τον να ανεβεί προς τα πάνω, σύμφωνα με μια νέα μελέτη.
Η απώλεια της γης στη λεκάνη του ποταμού Arun 75 χιλιόμετρα (47 μίλια) μακριά προκαλεί την αύξηση της υψηλότερης κορυφής του κόσμου μέχρι 2 χιλιοστά το χρόνο, σύμφωνα με ερευνητές του University College London (UCL).
Είναι λίγο σαν να πετάς ένα φορτίο από ένα πλοίο, είπε στο BBC ο συγγραφέας της μελέτης Άνταμ Σμιθ.
Το πλοίο γίνεται ελαφρύτερο και έτσι επιπλέει λίγο πιο ψηλά.
Ομοίως, όταν η κρούστα γίνεται ελαφρύτερη... μπορεί να επιπλέει λίγο πιο ψηλά.Η πίεση από τη σύγκρουση των Ινδιάνων και των Ευρασιανών πλακών πριν από 40-50 εκατομμύρια χρόνια διαμόρφωσε τα Ιμαλάια και τις τεκτονικές πλάκες παραμένει ο κύριος λόγος για τη συνεχή τους άνοδο.
Αλλά το δίκτυο του ποταμού Arun είναι ένας παράγοντας που συμβάλλει στην άνοδο των βουνών, ανέφερε η ομάδα UCL.
Καθώς το Αρούν ρέει μέσα από τα Ιμαλάια σκαλίζει το υλικό του ποταμού σε αυτή την περίπτωση - από τον φλοιό της Γης.
Αυτό μειώνει τη δύναμη στο μανδύα (το επόμενο στρώμα κάτω από την κρούστα), προκαλώντας την αραιή κρούστα να λυγίσει και να επιπλέει προς τα πάνω.
Είναι μια επίδραση που ονομάζεται ισοστατική ανάκαμψη.
Η έρευνα, που δημοσιεύθηκε στη Φύση Γεωεπιστήμη, προσθέτει ότι αυτή η ανοδική δύναμη προκαλεί το Everest και άλλες γειτονικές συνόδους κορυφής, συμπεριλαμβανομένου του κόσμου, της τέταρτης και πέμπτης υψηλότερης κορυφής, Lhotse και Makalu, να κινηθεί προς τα πάνω.
Ο Mount Everest και οι γειτονικές κορυφές του αυξάνονται επειδή το ισοστατικό ριμπάουντ τους αυξάνει γρηγορότερα από ό, τι η διάβρωση που τα φοράει κάτω, ο συν-συγγραφέας της μελέτης Δρ. Matthew Fox είπε στο BBC.
Μπορούμε να τους δούμε να αυξάνονται κατά περίπου δύο χιλιοστά το χρόνο χρησιμοποιώντας όργανα GPS και τώρα έχουμε μια καλύτερη κατανόηση του τι οδηγεί.Αυτοί οι γεωλόγοι που δεν συμμετείχαν στη μελέτη είπαν ότι η θεωρία ήταν εύλογη, αλλά υπήρχαν πολλά στην έρευνα που ήταν ακόμα αβέβαιη.
Το Έβερεστ στέκεται στα σύνορα μεταξύ Κίνας και Νεπάλ, και το βόρειο τμήμα του βρίσκεται στην κινεζική πλευρά.
Ο ποταμός Arun ρέει από το Θιβέτ στο Νεπάλ και στη συνέχεια συγχωνεύεται με δύο άλλους ποταμούς για να γίνει το Kosi το οποίο στη συνέχεια εισέρχεται στη βόρεια Ινδία για να συναντήσει το Γάγγη.
Είναι ένας πολύ ψηλός βυθιζόμενος ποταμός δεδομένης της απόκρημνης των βουνών που διασχίζει και της δύναμης που έχει, επιτρέποντάς του να χαράξει τόσο πολύ βράχο και χώμα στο δρόμο του.
Αλλά οι ερευνητές του UCL λένε ότι πιθανότατα κέρδισε την πραγματική του δύναμη όταν έπιασε ένα άλλο ποτάμι ή νερό στο Θιβέτ πριν από 89.000 χρόνια, το οποίο σε γεωλογικά χρονικά διαστήματα είναι ένα πρόσφατο γεγονός.
Ένας Κινέζος ακαδημαϊκός, ο Δρ Xu Han του Πανεπιστημίου Γεωεπιστήμων της Κίνας, ήταν ο επικεφαλής συγγραφέας στη μελέτη κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης υποτροφίας στο UCL.
Το μεταβαλλόμενο ύψος του Όρους Έβερεστ πραγματικά τονίζει τη δυναμική φύση της επιφάνειας της Γης, είπε.
Η αλληλεπίδραση μεταξύ της διάβρωσης του ποταμού Arun και της ανοδικής πίεσης του μανδύα της Γης δίνει ώθηση στο Έβερεστ, πιέζοντάς το ψηλότερα από ό, τι θα ήταν διαφορετικά.Η μελέτη UCL λέει ότι ο ποταμός Arun πιθανότατα απέκτησε την ικανότητα να σκαλίσει μια εξαιρετική ποσότητα βράχων και άλλων υλικών μετά την κατάληψη ενός άλλου συστήματος ποταμού ή νερού στο Θιβέτ.
Ο καθηγητής Hugh Sinclair με τη Σχολή Γεωεπιστήμης του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη, ανέφερε ότι η υποκείμενη διαδικασία που εντοπίστηκε από την ομάδα UCL ήταν απολύτως λογική.
Αλλά πρόσθεσε, οι ακριβείς ποσότητες και τα χρονοδιαγράμματα της τομής του ποταμού (ή πώς ο ποταμός κόβει προς τα κάτω στο κρεβάτι του και βαθαίνει το κανάλι του) και η επακόλουθη ανύψωση της επιφάνειας των γύρω κορυφών είχε μεγάλες αβεβαιότητες.
Πρώτον, η πρόβλεψη της τομής του ποταμού σε τόσο μεγάλες λεκάνες απορροής ως απάντηση στη δέσμευση της αποχέτευσης (ένας ποταμός που αιχμαλωτίζει έναν άλλο ποταμό ή λίμνη) αποτελεί πρόκληση, είπε.
Αυτή η αβεβαιότητα είναι κάτι που οι συγγραφείς έχουν αναγνωρίσει στη μελέτη.
Δεύτερον, δήλωσε ο καθηγητής Sinclair, η απόσταση πάνω από την οποία ανυψώνονται τα βουνά από ένα σημείο εντατικής τοπικής διάβρωσης είναι εξαιρετικά δύσκολο να προβλεφθεί.
Ωστόσο, ακόμη και αν ληφθούν υπόψη αυτές οι επιφυλάξεις, η πιθανότητα κάποια από τα εξαιρετικά υψόμετρα του Έβερεστ να συνδέονται με τον ποταμό, αντιπροσωπεύει μια συναρπαστική διορατικότητα.