Οι συζητήσεις στην Τύρο στο νότιο Λίβανο γίνονται βιαστικά τώρα.
Δεν είναι σοφό να παραμένουμε στους δρόμους, και υπάρχουν όλο και λιγότεροι άνθρωποι για να μιλήσουμε.
Οι συνομιλίες μπορούν να συντομευτούν από την ανατροπή των ισραηλινών βομβαρδισμών, ή τον ήχο της εξερχόμενης πυρκαϊάς πυραύλων από την Χεζμπολάχ, η οποία μπορεί να προσελκύσει εισερχόμενη φωτιά.
Τα ισραηλινά τηλεκατευθυνόμενα βγαίνουν από πάνω.
Οδηγείς γρήγορα, αλλά δεν τρέχεις, γνωρίζοντας ότι υπάρχουν μάτια στον ουρανό.
Κυρίως είσαι το μόνο αυτοκίνητο σε άδειο δρόμο που μπορεί να σε κάνει στόχο.
Αυτή η γνώση είναι πάντα μαζί μας, όπως η πανοπλία που φοράμε τώρα.
Αλλά οι πολίτες εδώ δεν έχουν πανοπλία για να τους προστατέψουν, και πολλοί Λιβανέζοι δεν έχουν πλέον στέγη πάνω από τα κεφάλια τους.
Πάνω από ένα εκατομμύριο άτομα αναγκάστηκαν να φύγουν, σύμφωνα με τον Πρωθυπουργό, Νατζίμπ Μικάτι.
Ο πόλεμος έχει δημιουργήσει ένα κενό εδώ... ρουφώντας τη ζωή από αυτή την αρχαία πόλη περήφανη για τα ρωμαϊκά ερείπια της, και τη χρυσή αμμώδη παραλία.
Οι δρόμοι είναι άδειοι και τα καταστήματα κλειστά.
Η παραλία είναι έρημη.
Τα παράθυρα κουδουνίζουν με Ισραηλινές αεροπορικές επιθέσεις.
Το τοπικό αρχηγείο της πολιτικής άμυνας βρίσκεται εγκαταλελειμμένο οι ομάδες διάσωσης αναγκάστηκαν να εκκενώσουν τον εαυτό τους για να σωθούν αφού έλαβαν μια τηλεφωνική προειδοποίηση από το Ισραήλ.
Οι ισραηλινές απεργίες γίνονται όλο και πιο έντονες στο ξενοδοχείο μας τις τελευταίες ημέρες αρκετές απεργίες στους λόφους απέναντι μας φαίνεται να περιλαμβάνουν μερικές από τις πιο καταστροφικές βόμβες του Ισραήλ, που ζυγίζουν στα 1000lb.
Και μετά υπάρχει ο παράγοντας της Χεζμπολάχ.
Ακόμη και καθώς η ένοπλη ομάδα προσπαθεί να εμποδίσει την εισβολή ισραηλινών στρατευμάτων σε λιβανέζικο έδαφος, ελέγχει τα διεθνή μέσα ενημέρωσης στην πόλη Τύρος.
Περιορίζει τις κινήσεις μας, αν και δεν ελέγχει τι γράφουμε ή μεταδίδουμε.
Στα νοσοκομεία, οι γιατροί φαίνονται κουρασμένοι και συγκλονισμένοι.
Πολλοί δεν πηγαίνουν πια σπίτι τους επειδή είναι πολύ επικίνδυνο να ταξιδέψουν.
Αντίθετα, τείνουν σε ασθενείς όπως η εννιάχρονη Μαριάμ, του οποίου το αριστερό πόδι είναι σε γύψο, και του οποίου το χέρι είναι πολύ δεμένο.
Κοιμάται σε ένα κρεβάτι στο νοσοκομείο Χάιραμ, με σκούρα μαλλιά που πλαισιώνουν το πρόσωπό της.
Η Δρ Σάλμαν Αϊντίμπι, διευθύνων σύμβουλος του νοσοκομείου.
Πέντε από αυτούς θεραπεύτηκαν επίσης.
Χειρουργήσαμε τη Μαριάμ και τα πάει πολύ καλύτερα.
Ελπίζουμε να την στείλουμε σπίτι της σήμερα.
Οι περισσότερες απώλειες χορηγούνται εδώ πρώτες βοήθειες και σταθεροποιούνται πριν σταλούν σε άλλα κέντρα, επειδή αυτό το νοσοκομείο βρίσκεται στην πρώτη γραμμή.
Πρέπει να είμαστε θετικοί ενώ εργαζόμαστε, είπε.
Όταν σταματάμε και στοχαζόμαστε, να θυμάστε, ότι όταν γινόμαστε συναισθηματικοί.
Είμαστε σε πόλεμο, λέει.
Ένας καταστροφικός πόλεμος στο Λίβανο.
Ελπίζουμε για ειρήνη, αλλά είμαστε προετοιμασμένοι για όλα τα ενδεχόμενα.
Αυτός μένει στην Τύρο καθώς ο πόλεμος σφίγγει τη λαβή του.
Και μένει ανοιχτός για δουλειές στη μικρή καφετέρια που έχει τρέξει τα τελευταία 14 χρόνια.
Οι ντόπιοι εξακολουθούν να περνούν για μια συνομιλία και κάποια διαβεβαίωση με τη μορφή μικρών πλαστικών φλιτζάνια γλυκού καφέ.
Δεν θα φύγω από τη χώρα μου, μου είπε ο Χασάν.
Δεν φεύγω από το σπίτι μου.
Θα μείνω στη θέση μου, με τα παιδιά μου.
Δεν τους φοβάμαι (οι Ισραηλινοί).
Όλος ο κόσμος είναι έξω στους δρόμους.
Δεν θέλουμε να εξευτελιζόμαστε έτσι.
Πέντε από τους γείτονές του σκοτώθηκαν στο σπίτι τους από μια ισραηλινή αεροπορική επίθεση το περασμένο Σαββατοκύριακο.
Ο Χασάν το είδε να συμβαίνει και πετάχτηκε στον αέρα από δύο εισερχόμενους Ισραηλινούς πυραύλους.
Κατάφερε να φύγει με ένα τραυματισμένο χέρι.
Υπήρχε κάποιος στόχος της Χεζμπολάχ εκεί;
Δεν ξέρουμε.
Ο Χασάν λέει ότι οι νεκροί ήταν όλοι πολίτες και μέλη μιας οικογένειας, συμπεριλαμβανομένων δύο γυναικών και ενός μωρού.
Το Ισραήλ λέει ότι στόχος του είναι οι μαχητές της Χεζμπολάχ και οι εγκαταστάσεις τους, και όχι ο λαός του Λιβάνου.
Πολλοί εδώ λένε το αντίθετο, συμπεριλαμβανομένων των γιατρών, και μάρτυρες όπως ο Χασάν.
Το Ισραήλ αναφέρει ότι λαμβάνει μέτρα για να ελαχιστοποιήσει τον κίνδυνο να βλάψει τους πολίτες κατηγορώντας την Χεζμπολάχ ότι κρύβει τις υποδομές της στους άμαχους πληθυσμούς.
Δεν υπήρχε τίποτα (ούτε όπλα) εκεί, ο Χασάν επέμενε.
Αν υπήρχε, θα είχαμε φύγει από την περιοχή.
Δεν υπήρχε τίποτα για να βομβαρδιστεί.
Η γυναίκα ήταν 75 ετών μετά την απεργία που έσκαψε στα ερείπια για επιζώντες μέχρι που κατέρρευσε και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο ο ίδιος.
Όταν μιλάει για τους γείτονές του, η φωνή του σπάει από θυμό και θλίψη - και τα μάτια του γεμάτα δάκρυα.
Είναι άδικο, είπε, είναι εντελώς άδικο.
Γνωρίζουμε τους ανθρώπους.
Εδώ γεννήθηκαν.
Μακάρι να είχα πεθάνει μαζί τους.Πριν από δέκα μέρες, είχαμε τη θέα σε μια χριστιανική περιοχή, κοντά στα σύνορα.
Μια ντόπια γυναίκα που μου ζήτησε να μην την ονομάσω - μου είπε ότι όλοι ζούσαν στα νεύρα τους.
Το τηλέφωνο συνεχώς χτυπάει, είπε.
Δεν μπορούμε ποτέ να μάθουμε πότε έρχονται (Ισραήλ) επιθέσεις.
Είναι πάντα τεταμένη.
Πολλές νύχτες δεν μπορούμε να κοιμηθούμε.
Έβγαλε μια λίστα χωριών πιο κοντά στα σύνορα - τώρα ερήμωσε και κατέστρεψε μετά το περασμένο έτος για ανταλλαγές τατουάζ μεταξύ της Χεζμπολάχ και του Ισραήλ.
Είπε ότι οι ζημιές σε αυτές τις περιοχές ήταν ήδη πολύ μεγαλύτερες απ' ό,τι στον πόλεμο των πέντε εβδομάδων του 2006.
Αν οι άνθρωποι θέλουν να έρθουν αργότερα, είπε, δεν υπάρχουν σπίτια για να επανέλθουν.
Και δεν υπάρχει σπίτι που να μην έχασε συγγενείς, είπε, είτε κοντά είτε απόμακρη.
Όλοι οι άντρες είναι η Χεζμπολάχ.Πριν από τον πόλεμο η ένοπλη ομάδα πάντα καυχόταν για τα όπλα της, και λέγοντας ότι θα πολεμούσε το Ισραήλ για πάντα, μου είπε.
Ακόμη και οι ακόλουθοί τους συγκλονίζονται τώρα από την ποιότητα και την ποσότητα των επιθέσεων του Ισραήλ.Λίγοι εδώ θα τολμούσαν να μαντέψουν στο μέλλον.
Έχουμε εισέλθει σε ένα τούνελ, είπε, και μέχρι τώρα δεν μπορούμε να δούμε το φως.
Από το Τελ Αβίβ, στην Τεχεράνη, στην Ουάσινγκτον κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος τι θα ακολουθήσει, και πώς θα μοιάζει η Μέση Ανατολή την επόμενη μέρα.
Πρόσθετες εκθέσεις του Mohamed Madi