Ο Ratan Tata, ο οποίος έχει πεθάνει ηλικίας 86 ετών, ήταν ένας από τους πλέον διεθνώς αναγνωρισμένους ηγέτες επιχειρήσεων της Ινδίας.
Ο μεγιστάνας ηγήθηκε του Ομίλου Τάτα - γνωστού ως ομίλου αλατιού σε λογισμικό πάνω από 100 εταιρείες, απασχολώντας περίπου 660.000 άτομα - για περισσότερες από δύο δεκαετίες.
Τα ετήσια έσοδα της υπερβαίνουν τα $100 δισ. (76,5 δισ. δρχ.).
Ιδρύθηκε από τον Jamsetji Tata, πρωτοπόρο της ινδικής επιχείρησης, ο 155-year-old Όμιλος Tata πλαισιώνει μια επιχειρηματική αυτοκρατορία που κυμαίνεται από Jaguar Land Rover και Tata Steel μέχρι την αεροπορία και τα τηγάνια αλάτι.
Το ήθος της εταιρείας ζυγίζει τον καπιταλισμό στη φιλανθρωπία, κάνοντας επιχειρήσεις με τρόπους που κάνουν τις ζωές των άλλων καλύτερες, σύμφωνα με τον Peter Casey, συγγραφέα της The Story of Tata, ένα εξουσιοδοτημένο βιβλίο για την ομάδα.
Η Tata Sons, η εταιρεία χαρτοφυλακίου του ομίλου, έχει μια σειρά από εταιρείες που περιλαμβάνουν ιδιωτικές και δημόσιες εμπορικές εταιρείες, ωστόσο στην ουσία όλες ανήκουν σε ένα φιλανθρωπικό καταπίστευμα, εξηγεί.
Ο Ratan Tata γεννήθηκε το 1937 σε μια παραδοσιακή οικογένεια της Πάρσης - μια πολύ μορφωμένη και ευημερούσα κοινότητα που ανιχνεύει την καταγωγή της στους Ζωροαστριακούς πρόσφυγες στην Ινδία.
Οι γονείς του χώρισαν τη δεκαετία του 1940.
Ο Τάτα πήγε κολέγιο στις ΗΠΑ, όπου πήρε πτυχίο αρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ.
Κατά τη διάρκεια της επταετούς παραμονής του, έμαθε να οδηγεί αυτοκίνητα και να πετάει.
Είχε κάποιες οδυνηρές εμπειρίες: κάποτε έχασε μια μηχανή ενώ πετούσε ένα ελικόπτερο στο κολέγιο και δύο φορές έχασε την ενιαία μηχανή στο αεροπλάνο του.
Οπότε έπρεπε να μπω μέσα, το είπε σε έναν ανακριτή.
Αργότερα, συχνά πετούσε το επιχειρηματικό του τζετ.
Επέστρεψε στην Ινδία το 1962 όταν η γιαγιά του η Λαίδη Ναβαϊμπάι αρρώστησε και τον κάλεσε.
Τότε ήταν που ο JRD Tata - ένας συγγενής από ένα διαφορετικό τμήμα της οικογένειας - του ζήτησε να ενταχθεί στον Όμιλο Tata.
Ήταν ο μεγαλύτερος μέντοράς μου...
Ήταν σαν πατέρας και αδελφός για μένα - και δεν ειπώθηκαν αρκετά γι'αυτό, η Τάτα είπε σε έναν ανακριτή.
Ο Ratan Tata στάλθηκε σε ένα εργοστάσιο χάλυβα της εταιρείας στο Jamshedpur στην ανατολική Ινδία όπου πέρασε μερικά χρόνια στον όροφο του εργοστασίου πριν γίνει τεχνικός βοηθός του διευθυντή.
Στις αρχές της δεκαετίας του 70, ανέλαβε δύο άρρωστες ομαδικές εταιρείες, η μία έκανε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις και η άλλη κλωστοϋφαντουργικά.
Κατάφερε να γυρίσει την πρώτη, και είχε ανάμικτα αποτελέσματα με την κλωστοϋφαντουργία.
Το 1991, ο JRD Tata, ο οποίος είχε ηγηθεί της ομάδας για πάνω από μισό αιώνα, διόρισε τον Ratan Tata ως διάδοχό του επί των ανωτέρων επιχειρήσεων για τη θέση αυτή.
Αν επρόκειτο να βρείτε τις εκδόσεις εκείνης της εποχής, η κριτική ήταν προσωπική - το JRD πήρε τη λέσχη με νεποτισμό και εγώ επονομάστηκα λάθος επιλογή, είπε αργότερα ο Ρατάν Τάτα.
Ο Peter Casey γράφει ότι υπό την ηγεσία του Ratan Tatas, ένας μεγάλος αλλά μάλλον βρώμικος Ινδός κατασκευαστής άρχισε να αναδύεται ως μια παγκόσμια μάρκα με μεγάλη έμφαση στα καταναλωτικά αγαθά.
Αλλά το ταξίδι ήταν ανάμεικτο.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του, ο όμιλος πραγματοποίησε πολλές τολμηρές αποκτήσεις, μεταξύ αυτών την εξαγορά της Αγγλο-Ολλανδικής χαλυβουργίας Corus και των βρετανικών εμπορικών σημάτων αυτοκινήτων Jaguar και Land Rover.
Μερικές από αυτές τις αποφάσεις απέδωσε, ενώ άλλες - συμπεριλαμβανομένου ενός αποτυχημένου τηλεπικοινωνιακού εγχειρήματος - έχουν κοστίσει πολλά χρήματα στην εταιρεία.
Ένα υψηλό σημείο ήρθε το 2000, όταν η Tata αγόρασε Tetley και έγινε η δεύτερη μεγαλύτερη εταιρεία τσαγιού στον κόσμο.
Η συμφωνία ήταν η μεγαλύτερη εξαγορά ενός διεθνούς εμπορικού σήματος από μια ινδική εταιρεία.
Λίγα χρόνια αργότερα, ένας επισκέπτης δημοσιογράφος από βρετανική εφημερίδα ρώτησε τον Τάτα αν του άρεσε η ειρωνεία μιας ινδικής εταιρείας που αγόρασε μια κορυφαία βρετανική μάρκα.
Ο Τάτα είναι πολύ έξυπνος και πολύ ντροπαλός για να τον πιάσουν να καυχάται για τις επιτυχίες του, όπως έγραψε αργότερα ο δημοσιογράφος.
Τα τάτα φτιάχνουν ένα ασφαλές, προσιτό αυτοκίνητο αποδείχτηκε απογοήτευση.
Ξεκίνησε εν μέσω μεγάλη fanfare το 2009 ως συμπαγής με το βασικό μοντέλο που κοστίζει μόλις 100.000 ρουπίες (1.222 δολάρια; £ 982).
Αλλά μετά την αρχική επιτυχία και ευφορία, η μάρκα άρχισε να χάνει από άλλους κατασκευαστές λόγω ζητημάτων με την παραγωγή και το μάρκετινγκ.
Tata αργότερα είπε ότι ήταν ένα τεράστιο λάθος να στιγματίσει Nano ως οι κόσμοι φθηνότερο αυτοκίνητο.
Οι άνθρωποι δεν θέλουν να δουν να οδηγούν τους κόσμους φθηνότερο αυτοκίνητο!
Η αντοχή του δοκιμάστηκε επίσης κατά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της Βομβάης στις 26 Νοεμβρίου 2008.
Το Tatas Marquee Taj Mahal Palace ήταν ένα από τα δύο πολυτελή ξενοδοχεία που επιτέθηκαν, μαζί με ένα σιδηροδρομικό σταθμό, ένα νοσοκομείο, ένα εβραϊκό πολιτιστικό κέντρο, και κάποιοι άλλοι στόχοι στη Βομβάη.
Τριάντα τρία από τα 166 άτομα που πέθαναν στην 60ωρη πολιορκία ήταν στο Ταζ.
Αυτό περιελάμβανε 11 υπαλλήλους ξενοδοχείων, το ένα τρίτο των ξενοδοχείων συνολικές απώλειες.
Ο Τάτα υποσχέθηκε να φροντίσει τις οικογένειες των εργαζομένων που σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν, και πλήρωσε τους συγγενείς αυτών που σκότωσαν τους μισθούς που θα είχαν κερδίσει για το υπόλοιπο της ζωής τους.
Ξόδεψε επίσης περισσότερα από 1 δις δολάρια για να αποκαταστήσει το κατεστραμμένο ξενοδοχείο μέσα σε 21 μήνες.
Προς το τέλος της καριέρας του, ο Τάτα βρέθηκε μπλεγμένος σε μια δυσάρεστη διαμάχη.
Τον Οκτώβριο του 2016 επέστρεψε στην Tata Sons ως προσωρινός πρόεδρος για λίγους μήνες μετά την εκδίωξη του προηγούμενου αξιωματούχου, του Cyrus Mistry, πυροδοτώντας μια πικρή βεντέτα διαχείρισης (η Mistry πέθανε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα τον Σεπτέμβριο του 2022).
Ο ρόλος δόθηκε τελικά στον Natarajan Chandrasekaran, ο οποίος ήταν πρώην επικεφαλής της Tata Consultancy Services, Indias πιο πολύτιμη εταιρεία με μια κεφαλαιοποίηση της αγοράς των 67 δις δολαρίων.
Ο Πίτερ Κέισι περιέγραψε την Τάτα ως έναν μετριόφρων, επιφυλακτικό και ντροπαλό άντρα.
Βρήκε μια επικρατέστερη ηρεμία γι 'αυτόν και μια άγρια πειθαρχία, η οποία περιελάμβανε την προετοιμασία ενός χειρόγραφου για να κάνει λίστα κάθε μέρα.
Περιέγραψε επίσης τον εαυτό του ως λίγο αισιόδοξο.
Ο Τάτα ήταν επίσης ένας μετριοπαθής και αντανακλαστικός επιχειρηματίας.
Αφού κλήθηκε η αστυνομία να τερματίσει μια απεργία που ακύρωσε τις επιχειρήσεις του σε ένα από τα εργοστάσια του στο Πούνε το 1989, ο Τάτα είπε στους δημοσιογράφους: Ίσως θεωρήσαμε τους εργάτες μας δεδομένους.
Υποθέσαμε ότι κάναμε ό,τι μπορούσαμε γι' αυτούς, ενώ πιθανότατα όχι.
Το 2009, ο Tata μίλησε σε μια σχολική λειτουργία αποφοίτων για το όνειρό του για τη χώρα του, όπου κάθε Ινδιάνος έχει την ίδια ευκαιρία να λάμψει με την αξία του.
Σε μια χώρα σαν τη δική μας, είπε, πρέπει να προσπαθήσεις να ηγηθείς με το παράδειγμα, όχι να επιδεικνύεις τον πλούτο και την εξοχότητά σου.