Η Μαρίνα Περεντέρι είναι η πατρίδα της στη μικρή πόλη εξόρυξης της Βουλεδάρ στην ανατολική Ουκρανία ήταν η περηφάνια και η χαρά της.
17 Sadovaya Street ήταν λίγο περισσότερο από ένα κέλυφος όταν αυτή και ο σύζυγός της το αγόρασε.
Ανακαινίζουν στοργικά το σπίτι, ζωγραφίζοντας άνθη κερασιάς και περιστέρια - σύμβολα αγάπης και ευημερίας - στο υπνοδωμάτιό τους.
Έφτιαξαν μια πισίνα στον κήπο και μια σάουνα στο υπόγειο.
Όλα σχεδιάστηκαν με τέτοιο πάθος, λέει στο BBC World Service.
Αλλά η ειρήνη δεν ήταν για να διαρκέσει.
Τον Φεβρουάριο του 2022, η Ρωσία ξεκίνησε την πλήρη εισβολή της στην Ουκρανία.
Ο σύζυγος της Μαρίνας πήγε να πολεμήσει ενώ πήρε τα παιδιά τους και το έσκασε.
Πριν το σκάσει, ηχογράφησε αυτό που πίστευε ότι θα μπορούσε να είναι η τελευταία της ματιά στο σπίτι τους.
Αγαπητέ μου σπίτι, δεν ξέρω αν θα σταθείς ή όχι.
Δεν ξέρω αν θα επιστρέψουμε ποτέ εδώ...
ή αν επιζήσουμε έστω και καθόλου, είπε σε ένα βίντεο.
Την επόμενη φορά που είδε το σπίτι της ήταν ένα χρόνο αργότερα τον Φεβρουάριο του 2023, μέσα από τα μάτια ενός Ρώσου στρατιώτη, σε πλάνα από κάμερες σώματος που αναρτήθηκαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Μια πεζοναύτης που πήγαινε με το όνομα Φίμα ήταν στο σαλόνι της, και έτρεμε μέσα από φωτογραφίες της Μαρίνας και της οικογένειάς της.
Όμορφος, είπε, κοιτάζοντας μια φωτογραφία.
Ήταν μια ανατριχιαστική εικόνα που την έκανε να θυμώσει.
Μακάρι να είχα πάρει τα άλμπουμ μαζί μου, λέει η Μαρίνα.
Η Ουκρανία πέρασε δυόμισι χρόνια υπερασπίζοντας τον Βουλεδάρ προτού η Ρωσία αναλάβει τον έλεγχο της πόλης στις αρχές Οκτωβρίου.
Κατά τη διάρκεια της μεγάλης μάχης, στα τέλη Ιανουαρίου 2023, η Φίμα είχε οδηγήσει μια ομάδα στρατιωτών στα προάστια και πιάστηκε σε βαριές μάχες στην οδό Σαδοβάγια.
Αυτός και κάποιοι άλλοι μπήκαν στο σπίτι της Μαρίνας.
Καθώς το υλικό από κάμερες του πήγαινε στην πατρίδα του, η Φίμα χαιρετήθηκε ως ήρωας.
Επίσημα έγγραφα δείχνουν ότι αποσύρθηκε από το μέτωπο τον Φεβρουάριο του 2023 λόγω τραύματος στο πόδι.
Αλλά αυτό που δεν έδειξε το βίντεο ήταν ότι οι Ρώσοι κρατούσαν έναν Ουκρανό στρατιώτη αιχμάλωτο στο υπόγειο της Μαρίνας, ο οποίος λιμοκτονούσε και χρειαζόταν απεγνωσμένα ιατρική περίθαλψη.
Τον έλεγαν Ολέξι.
Πριν τον πόλεμο, ο Ολέξι δούλευε ως ειδικός πληροφορικής.
Όταν η Ρωσία εισέβαλε στη χώρα του, προσφέρθηκε εθελοντικά να πολεμήσει και αργότερα έγινε χειριστής μη επανδρωμένων αεροσκαφών στο Βουλεδάρ.
Η αγάπη του για το χορό, του κέρδισε το παρατσούκλι Ντάνσερ.
Όταν οι Ρώσοι διέρρηξαν τις ουκρανικές γραμμές στα τέλη Ιανουαρίου 2023, ο Ολέξι και οι σύντροφοί του προσπάθησαν να υποχωρήσουν, αλλά κάποιοι από αυτούς, συμπεριλαμβανομένου του Ολέξι πυροβολήθηκαν.
Τραυματίστηκαν, τους πήραν από σπίτι σε σπίτι Ρώσοι στρατιώτες, με τον Ολέξι να καταλήγει τελικά στο υπόγειο της Μαρίνας.
Τον κρατούσαν αιχμάλωτο για σχεδόν ένα μήνα - τα ρωσικά πλάνα που ανέβασαν στο διαδίκτυο δείχνουν ότι ήταν τυλιγμένος σε ένα από τα χαλιά της Μαρίνας.
Όταν οι Ρώσοι στρατιώτες τελικά υποχώρησαν, άφησαν πίσω τους τον Ολέξι.
Σε όλα αυτά πέρασε 46 ημέρες στο σπίτι της Μαρίνας και για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν είχε σχεδόν καθόλου φαγητό ή νερό.
Τραυματισμένος, πεινασμένος και αφυδατωμένος, δεν μπόρεσε να φύγει από το κτίριο.
Κατάφερα να βρω μερικά ψίχουλα στο πάτωμα, λέει στην Παγκόσμια Υπηρεσία του BBC από το Κίεβο.
Υπήρχε ένα κομμάτι κράκερ, το οποίο μου έκλεψε ένα ποντίκι τη νύχτα.
Το έκρυψα, και στη συνέχεια το ποντίκι πιθανώς το έκλεψε επειδή δεν μπορούσα να το βρω.Αλλά η πείνα δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με τη δίψα.
Μια μέρα, αφού οι Ρώσοι είχαν φύγει, η απελπισμένη ανάγκη για νερό σχεδόν σκότωσε τον Ολέξι.
Έσκισε πάνελ από τη σάουνα με την ελπίδα ότι μπορεί να υπάρχει νερό μέσα στους σωλήνες.
Κατάφερε να σπάσει ένα ανοιχτό και ήπιε λίγο από το υγρό μέσα, αλλά ήταν αντιψυκτικό.
Αυτές οι λίγες γουλιές προκάλεσαν εσωτερικά εγκαύματα και ήταν σχεδόν μοιραίες.
Στη συνέχεια, τον Μάρτιο εκείνο το έτος, όταν οι ουκρανικές δυνάμεις ξαναβρήκαν τμήματα του Βουλεδάρ και έφτασαν στην οδό Σαντοβάγια, ένα άλλο βίντεο από την πατρίδα της Μαρίνας έγινε viral.
Δείχνει τον πρώην στρατιώτη της Νέας Ζηλανδίας Κέιν Τε Τάι να μπαίνει στο νούμερο 17 και να βρίσκει τον Ολέξι.
Η Νέα Ζηλανδία, η Νέα Ζηλανδία, με φωνάζει!Ο Ολέξι φωνάζει στον συνάδελφό του, ο οποίος είχε ταξιδέψει για να πολεμήσει για την Ουκρανία.
Ο Τε Τάι πέθανε στη μάχη μόλις δύο εβδομάδες αργότερα.
Oleksii πραγματοποιήθηκε έξω από το σπίτι και σε ασφαλές μέρος.
Αν είχε μείνει λίγες μέρες ακόμα, ο Ολέξι λέει ότι δεν θα τα κατάφερνε.
Αρκετοί άλλοι Ουκρανοί και Ρώσοι στρατιώτες είναι γνωστό ότι έχουν πεθάνει μέσα και γύρω από την οδό Sadovaya κατά τη διάρκεια της μάχης για Vuhledar.
Δόξα τω Θεώ που επέζησε ο Ολέξι.
Αλλά το γεγονός ότι άνθρωποι πέθαναν στο σπίτι μου, με συγκλόνισε, λέει.
Το BBC World Service ρώτησε το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας για τη θεραπεία του Oleksii.
Μισό χρόνο μετά τη διάσωση του Ολέξι, ο Ρώσος απαγωγέας του επαινούσε το σπίτι του.
Δεν αναφέρθηκε πλέον μόνο από την πινακίδα κλήσης του, Φίμα, αλλά με το μικρό του όνομα, Αντρέι.
Το βίντεο της κρατικής τηλεόρασης τον δείχνει να αναπαράγει την επίθεση του Βουλεδάρ και να μοιράζεται τις εμπειρίες του με τα παιδιά του δημοτικού σχολείου, όπου οι δάσκαλοι τον παρουσιάζουν ως ήρωα.
Το BBC συνέκρινε αυτό το υλικό με φωτογραφίες του Αντρέι από εκατοντάδες προφίλ κοινωνικών μέσων ενημέρωσης και βρήκε ένα ταίρι - την ίδια γραμμή μαλλιών, την ίδια ελιά στο λαιμό, και σαφείς ενδείξεις τραυματισμού στο πόδι.
Νούμερο 17: Ο Οίκος των Τρομοκρατών μου Μια έρευνα του BBC Eye από την Παγκόσμια Υπηρεσία αποκαλύπτει πώς ένα οικογενειακό σπίτι στην ανατολική Ουκρανία έγινε το σκηνικό τριών ζωών που βρέθηκαν στον πόλεμο: του δραπέτη ιδιοκτήτη του σπιτιού, του πεινασμένου κρατουμένου και του Ρώσου στρατιώτη.
Watch on BBC iPlayer (UK Only) or on the BBC World Service YouTube channel (outs UK) His full name is Andrei Efimkin - a 28-year-old born in Russia
Επικοινώνήσαμε μαζί του και ρωτήσαμε για το βίντεο από την οδό Sadovaya, ιδιαίτερα εκεί που έτρεξε μέσα από τις φωτογραφίες της οικογένειας Marina.
Μας είπε ότι έπαιζε ένα ψυχολογικό κόλπο στον εαυτό του λόγω των εισερχόμενων πυροβολισμών.
Πήρα το άλμπουμ και άρχισα να κοιτάζω τις φωτογραφίες για να αποσπάσω την προσοχή μου, είπε.
Ξέρεις, στην πραγματικότητα, ένιωσα τόσο ψυχρός.
Για μια στιγμή, για να είμαι ειλικρινής, αυτές οι σκέψεις πέρασαν από το μυαλό μου - σχετικά με το ποιος έζησε εδώ.
Η Μαρίνα είναι τώρα στη Γερμανία.
Καθώς περνάει ο καιρός, προσπαθεί να χτίσει μια νέα ζωή, να μάθει μια νέα γλώσσα και να βρει κομμάτια εργασίας εδώ και εκεί - αλλά εξακολουθεί να θρηνεί το χαμένο της σπίτι στο Βουλεδάρ.
Είναι τόσο δύσκολο.
Μπορώ ακόμα να δω το σπίτι μου στα όνειρά μου, είναι πάντα στο μυαλό μου.
Εξακολουθώ να ελπίζω ότι η Ουκρανία θα κερδίσει και όλα θα πάνε καλά, θα επιστρέψουμε, λέει.
Η γη μου είναι εκεί, ο αέρας είναι δικός μου.Αλλά πίσω στην οδό Sadovaya δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα άλλο από το αγαπημένο της σπίτι, το οποίο για άλλη μια φορά δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα κέλυφος.
Μπορεί να αναγνωριστεί σε drone πλάνα γυρίσματα από τον αέρα από ένα μπλε σημείο, όπου η πισίνα της ήταν κάποτε, στέκεται έξω σε ένα φόντο από γκρίζα ερείπια.