Όταν το σκοτάδι πέφτει πάνω από τον Μπούτσα, οι μάγισσες βγαίνουν έξω, γιατί αυτό συμβαίνει όταν τα ρωσικά τηλεκατευθυνόμενα αρχίζουν να συρρέουν.
Οι Μάγισσες του Μπούτσα, όπως αποκαλούνται, είναι μια εθελοντική μονάδα αεροάμυνας που αποτελείται σχεδόν εξ ολοκλήρου από γυναίκες, βοηθώντας τώρα στην προστασία των ουρανών της Ουκρανίας καθώς όλο και περισσότεροι άνδρες αποστέλλονται στο μέτωπο.
Υπάρχουν περισσότερα τηλεκατευθυνόμενα για να καταρρίψουν, επίσης, συχνά εκτοξεύονται από τη Ρωσία σε κύματα για να κατακλύσουν τις κύριες άμυνες μπροστά από μια πυραυλική επίθεση.
Οι νυχτερινές βάρδιες επιτρέπουν στις γυναίκες να συνδυάσουν το έργο τους υπερασπίζοντας τη χώρα τους με τις ημερήσιες δουλειές τους ως καθηγητές, γιατροί - εκεί ακόμη και μανικιουρίστας.
Πολλοί λένε ότι είναι ένας τρόπος να ξεπεράσουμε την αδυναμία που ένιωσαν όταν οι ρωσικές δυνάμεις κατέλαβαν την περιοχή Μπούτσα στην αρχή της πλήρους εισβολής.
Οι ιστορίες τρόμου για εκείνες τις εβδομάδες, συμπεριλαμβανομένων των φόνων, των βασανιστηρίων και των απαγωγών, άρχισαν να εμφανίζονται μόνο αφού οι ουκρανικές δυνάμεις ελευθέρωσαν την περιοχή στα τέλη Μαρτίου 2022.
Είμαι 51, ζυγίζω 100 κιλά, δεν μπορώ να τρέξω.
Νόμιζα ότι θα με έστελναν να πακετάρω, αλλά με πήραν μαζί τους!Ο Valentyna θυμάται, ένας κτηνίατρος που υπέγραψε με τους drone-busters αυτό το καλοκαίρι και τώρα πηγαίνει από το σήμα κλήσης Valkyrie.
Μιλάει για φίλους στο μέτωπο, και άλλους που πέθαναν στις μάχες, ως μέρος αυτού που την έφερε σε αυτόν τον ρόλο.
Μπορώ να κάνω αυτή τη δουλειά.
Το κιτ είναι βαρύ, αλλά εμείς οι γυναίκες μπορούμε να το κάνουμε.
Η μονάδα της φεύγει από τη βάση τους στο δάσος, και ακολουθούμε το φορτηγάκι τους μέσα στο σκοτάδι καθώς χτυπάει προς τη μέση ενός πεδίου.
Η ομάδα των τεσσάρων πηδάει έξω για να ξεκινήσει την τοποθέτηση των όπλων τους.
Τα πολυβόλα είναι από μια άλλη εποχή: δύο Μαξίμ φτιαγμένα το 1939, κουτιά πυρομαχικών σφραγισμένα με κόκκινα αστέρια από τις σοβιετικές ημέρες.
Ο Σέρχι, ο μόνος άντρας στην ομάδα, πρέπει να χύσει εμφιαλωμένο νερό με το χέρι ως ψυκτικό.
Αυτό είναι όλα αυτά που είναι διαθέσιμα: Ουκρανία _________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________
Αλλά τα αρχαία όπλα συντηρούνται άψογα και οι Μάγισσες λένε ότι κατέβασαν τρία ρομπότ από το καλοκαίρι.
Ο ρόλος μου είναι να τους ακούω, εξηγεί η Βαλεντίνα.
Είναι νευρική δουλειά.
Αλλά πρέπει να μείνουμε συγκεντρωμένοι, να [ακούσουμε] για τον παραμικρό ήχο.
Είναι τρομακτικό, ναι.
Αλλά έτσι, γεννώντας, και το έκανα ακόμα τρεις φορές, ~ αυτή γελάει, λέγοντας μου το δικό της σημάδι κλήσης είναι Cherry: ~ Λόγω του αυτοκινήτου μου, όχι οι ντομάτες. ~ Μια δασκάλα μαθηματικών, που μερικές φορές πρέπει να σπεύδουν πίσω από το δάσος για να πάρει μια τάξη.
Κρατάω τα ρούχα μου στο αμάξι.
Τα τακούνια μου.
Έβαλα κραγιόν, δίδαξα το μάθημα.
Μετά επιστρέφει στο αμάξι, αλλάζει γρήγορα και φεύγω. Τα παιδιά έχουν φύγει, αλλά είμαστε εδώ.
Τι μπορούν να κάνουν οι Ουκρανές γυναίκες;
Μπορούμε να κάνουμε τα πάντα.Κάπου στον ορίζοντα είναι μια ακτίνα φωτός από μια άλλη ομάδα, να καθαρίσει τους ουρανούς για τον κίνδυνο πάνω από τη δική τους ζώνη περιπολίας.
Δεν υπάρχουν δημόσια στοιχεία σχετικά με τον συνολικό αριθμό των εθελοντικών μονάδων ή το πόσες γυναίκες εμπλέκονται.
Αλλά καθώς η Ρωσία στέλνει κηφήνες γεμάτα εκρηκτικά σχεδόν κάθε βράδυ, βοηθούν στη δημιουργία μιας επιπλέον ασπίδας γύρω από μεγάλες πόλεις και πόλεις.
Από τη θέση των μαγισσών σε ένα χωράφι, η Γιούλια εντοπίζει δύο κηφήνες στο τάμπλετ της.
Είναι πάνω από τη γειτονική περιοχή, οπότε δεν υπάρχει άμεσος κίνδυνος για τον Μπούτσα, αλλά τα πολυβόλα θα παραμείνουν στη θέση τους μέχρι να τελειώσει ο συναγερμός.
Ο διοικητής των εθελοντών είναι μια μεγάλη αρκούδα ενός άντρα, μόλις γύρισε από το Πόκροβσκ στην ανατολική περιοχή Ντόνμπας όπου οι μάχες είναι πιο σκληρές.
Υπάρχουν πυροτεχνήματα, ασταμάτητα, έτσι το περιγράφει ο Andriy Verlaty εκεί, με ένα χαμόγελο.
Συνήθιζε να έχει περίπου 200 άνδρες που λειτουργούσαν κινητές μονάδες αεροάμυνας στην περιοχή Μπούτσα και περιπολούσαν κατά τη διάρκεια της νυχτερινής απαγόρευσης κυκλοφορίας, πολλοί από αυτούς ήταν ακατάλληλοι για πλήρη στρατιωτική θητεία.
Στη συνέχεια, η Ουκρανία αναθεώρησε το νόμο της κινητοποίησης, σε επείγουσα ανάγκη για περισσότερους στρατιώτες, και πολλοί από το πλήρωμα του συνταγματάρχη Ρόμπερτς βρέθηκαν ξαφνικά επιλέξιμοι για την πρώτη γραμμή.
Περίπου το 90% των αντρών μου κατέληξαν στο στρατό και άλλο 10% κρύφτηκε, σκορπίζοντας σαν ποντίκια.
Μας έμεινε σχεδόν κανένας, ο συνταγματάρχης Βερλάτι λέει ξεκάθαρα.
Απλά άντρες χωρίς πόδια, ή μισό κρανίο λείπει.Αυτός είχε μια επιλογή: να γεμίσει τους ρόλους με άνδρες κάτω από την ηλικία της κινητοποίησης, ή να προσλάβει γυναίκες.
Στην αρχή ήταν σαν ένα αστείο: Ας πάρουμε τις γυναίκες! ~ Δεν υπήρχε μεγάλη εμπιστοσύνη σε αυτές, στις ένοπλες δυνάμεις.
Αλλά αυτό έχει αλλάξει πραγματικά, λέει.
Οι Μάγισσες περνούν τα Σαββατοκύριακα τους σε ευρύτερη στρατιωτική εκπαίδευση.
Την ημέρα που θα επισκεφτούμε, θα αποτελέσει το πρώτο τους μάθημα για την καταιγίδα ενός κτιρίου.
Εξασκούνται στα ερείπια ενός αγροκτήματος, σκάβοντας τουφέκια γύρω από τις άδειες πόρτες προτού περάσουν με επιφυλακτικό τρόπο.
Μερικοί καταφέρνουν να φαίνονται πιο πειστικές από άλλες, αλλά οι γυναίκες είναι σαφείς για τους λόγους που το κάνουν αυτό είναι βαθιές και προσωπικές.
Θυμάμαι την κατοχή.
Θυμάμαι τον τρόμο.
Θυμάμαι τις κραυγές του παιδιού μου, η Βαλεντίνα μου λέει, μέσα από μικρούς αναστεναγμούς.
Θυμάμαι τα πτώματα, όταν φεύγαμε.Η οικογένειά της δραπέτευσε από το παρελθόν του Μπούτσα και έκαψε τανκς, νεκρούς στρατιώτες και πολίτες.
Σε ένα ρωσικό σημείο ελέγχου λέει ότι ένας στρατιώτης τους ανάγκασε να κατεβάσουν το παράθυρο του αυτοκινήτου, και μετά έβαλε ένα όπλο στο κεφάλι του γιου της.
Είναι γεμάτη από ήσυχη οργή.
Αυτός είναι επίσης ο λόγος για τον οποίο η Βαλεντίνα αρνείται να σταματήσει να πιστεύει στη νίκη της Ουκρανίας, παρά τη θλίψη που έχει εγκατασταθεί σε μεγάλο μέρος της χώρας της μετά από σχεδόν 1.000 ημέρες πλήρους πολέμου.
Η ζωή έχει αλλάξει, όλα τα σχέδιά μας έχουν διαλυθεί.
Αλλά είμαι εδώ για να βοηθήσω στην επιτάχυνση του τέλους αυτού του πολέμου.
Όπως λένε οι κοπέλες μας εδώ, δεν τελείωσε χωρίς εμάς.Κρυβόταν πάνω από σπασμένα γυαλιά και ερείπια σε στρατιωτικές μπότες, τουφέκι στο χέρι, διευθυντής γραφείου Anya είναι ένας άλλος εθελοντής μάγισσα.
Τώρα 52, βρίσκει την στρατιωτική εκπαίδευση ενδυναμωτική.
Κάτω από την κατοχή, ένιωσα την απόλυτη ασκοπία της ύπαρξής μου.
Δεν μπόρεσα ούτε να βοηθήσω κανέναν άλλο, ούτε να υπερασπιστώ τον εαυτό μου.
Ήθελα να μάθω πώς να χρησιμοποιώ τα όπλα, ώστε να μπορώ να είμαι χρήσιμος.
Αλλά αργότερα εκείνο το βράδυ, στη βάση τους στο δάσος, ένας από αυτούς ανοίγει ακόμα περισσότερο και μοιράζεται μια ανατριχιαστική ιστορία.
Όταν ανέλαβε ο Μπούτσα, οι ρωσικές δυνάμεις άρχισαν να πηγαίνουν σπίτι-σπίτι.
Βίασαν και δολοφόνησαν.
Τότε μια μέρα, μια φήμη διαδόθηκε ότι οι κατακτητές ερχόντουσαν να σκοτώσουν τα παιδιά.
Για την απόφαση που πήρα εκείνη τη μέρα, δεν θα συγχωρήσω ποτέ τους Ρώσους, αυτή η γυναίκα εμπιστεύεται.
Δεν μοιράστηκα τις λεπτομέρειες των όσων μου είπε... την ακραία απόφαση που πήρε... μόνο ότι οι στρατιώτες δεν ήρθαν ποτέ... και δεν χρειάστηκε ποτέ να ενεργήσει γι' αυτό.
Αλλά αυτή η γυναίκα έχει στοιχειωθεί από εκείνη τη στιγμή από τότε, και από την ενοχή.
Η πρώτη φορά που ένιωσε ανακούφιση ήταν όταν άρχισε να μαθαίνει να υπερασπίζεται τον εαυτό της, την οικογένειά της και τη χώρα της.
Έρχεται εδώ πραγματικά βοήθησε, μου λέει ήσυχα.
Γιατί δεν κάθομαι ποτέ σαν θύμα ξανά και φοβάμαι τόσο πολύ.