Δύο Αυστραλοί μαθηματικοί έχουν θέσει υπό αμφισβήτηση ένα παλιό ρητό, ότι αν δοθεί ένα άπειρο χρονικό διάστημα, μια μαϊμού που πιέζει τα κλειδιά σε μια γραφομηχανή θα γράψει τελικά τα πλήρη έργα του William Shakespeare.
Γνωστό ως το άπειρο θεώρημα μαϊμούς, το πείραμα σκέψης έχει χρησιμοποιηθεί εδώ και καιρό για να εξηγήσει τις αρχές της πιθανότητας και της τυχαιότητας.
Ωστόσο, μια νέα μελέτη με βάση τους συνομηλίκους με επικεφαλής τους ερευνητές της Sydney Stephen Woodcock και Jay Falletta έχει διαπιστώσει ότι ο χρόνος που χρειάζεται για μια μαϊμού να πληκτρολογήσει για να αναπαράγει έργα Shakespeare, σονέτα και ποιήματα θα ήταν μακρύτερος από τη διάρκεια ζωής του σύμπαντός μας.
Που σημαίνει ότι ενώ είναι μαθηματικά αληθινό, το θεώρημα είναι παραπλανητικό, λένε.
Εκτός από την εξέταση των ικανοτήτων μιας και μόνο μαϊμούς, η μελέτη έκανε επίσης μια σειρά υπολογισμών με βάση τον σημερινό παγκόσμιο πληθυσμό χιμπατζήδων, η οποία είναι περίπου 200.000.
Τα αποτελέσματα έδειχναν ότι ακόμη και αν κάθε χιμπατζής στον κόσμο ήταν καταταγμένος και ικανός να πληκτρολογήσει με ρυθμό ένα κλειδί ανά δευτερόλεπτο μέχρι το τέλος του σύμπαντος, δεν θα πλησίαζε καν να πλησιάσει να πληκτρολογήσει τα έργα των Μπαρντς.
Θα υπήρχε 5% πιθανότητα ένας χιμπατζής να πληκτρολογούσε με επιτυχία τη λέξη μπανάνες στη ζωή του.
Και η πιθανότητα ενός χιμπατζή να κατασκευάσει μια τυχαία πρόταση - όπως εγώ ο χιμπατζής, ως εκ τούτου είμαι - έρχεται σε ένα στα 10 εκατομμύρια δισεκατομμύρια δισεκατομμύρια, η έρευνα δείχνει.
Δεν είναι πιθανό ότι, ακόμη και με βελτιωμένες ταχύτητες πληκτρολόγησης ή αύξηση των πληθυσμών χιμπατζήδων, η εργασία των μαϊμούδων θα αποτελέσει ποτέ ένα βιώσιμο εργαλείο για την ανάπτυξη μη-τριγωνικών γραπτών έργων, λέει η μελέτη.
Οι υπολογισμοί που χρησιμοποιούνται στο χαρτί βασίζονται στην πιο ευρέως αποδεκτή υπόθεση για το τέλος του σύμπαντος, η οποία είναι η θεωρία του θανάτου από θερμότητα.
Παρά το όνομά του, ο λεγόμενος θερμικός θάνατος θα ήταν στην πραγματικότητα αργός και κρύος.
Εν ολίγοις, είναι ένα σενάριο στο οποίο το σύμπαν συνεχίζει να επεκτείνεται και να ψυχραίνει - ενώ όλα μέσα του πεθαίνουν, αποσυντίθενται και εξαφανίζονται.
Αυτό το εύρημα τοποθετεί το θεώρημα μεταξύ άλλων πιθανοτήτων παζλ και παράδοξα...
όπου η χρήση της ιδέας των άπειρων πόρων δίνει αποτελέσματα που dont ταιριάζει με ό, τι παίρνουμε όταν εξετάζουμε τους περιορισμούς του σύμπαντός μας, ο Associate Prof Woodcock δήλωσε σε μια δήλωση σχετικά με το έργο.