Στέκεται ανάμεσα σε δύο μπαρ που στέκονται σε μια κινητή κλινική στη Ράφα, νότια Γάζα, Rizeq Tafish συγκεντρώνεται καθώς κάνει τα πρώτα του δοκιμαστικά βήματα μέσα σε τέσσερις μήνες.
Τα αισθήματά μου πριν ήταν θλίψη και απελπισία.
Τώρα νιώθω ευτυχία και ελευθερία, λέει, χαμογελάει μετά.
Ο Ριζέκ είναι ένας από τους πρώτους χιλιάδες πληγωμένους Παλαιστίνιους που πρέπει να λάβουν νέα προσθετικά άκρα από τους ιορδανικούς γιατρούς χρησιμοποιώντας την υπερσύγχρονη βρετανική τεχνολογία.
Προειδοποίηση: Αυτή η έκθεση περιέχει γραφικά στοιχεία των τραυματισμών που εκτοπίστηκαν στη Ράφα, τραυματίστηκε από πυρκαγιά των ισραηλινών δεξαμενών καθώς έφυγε από τις προσευχές της Παρασκευής τον Ιούνιο.
Με ακρωτηριασμένο το πόδι του, ο σιδεράς δεν μπορούσε πλέον να δουλέψει και ένιωθε απελπισμένος.
Έχασα όλη μου τη ζωή: τη δουλειά μου και την ελπίδα μου, λέει ο Ριζέκ.
Δεν υπήρχε κανείς να φροντίσει τη γυναίκα και το μωρό μου.
Χρειαζόμουν ακόμη και βοήθεια για να χρησιμοποιήσω την τουαλέτα.Το ανθρώπινο κόστος του Ισραήλ ο καταστροφικός χρόνος πολέμου στη Γάζα μετράται όχι μόνο σε ζωές που χάνονται αλλά και σε ζωές που αλλάζουν για πάντα.
Μετά την ανάλυση των ιατρικών δεδομένων έκτακτης ανάγκης, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας των Ηνωμένων Εθνών (WHO) υπολογίζει ότι τουλάχιστον 94.000 άνθρωποι τραυματίζονται.
Περισσότεροι από 24.000 άνθρωποι έχουν τραυματιστεί από έναν στους 100 Γάζα.
Αυτά περιλαμβάνουν σοβαρά εγκαύματα, τραύμα στο κεφάλι και στη σπονδυλική στήλη και ακρωτηριασμούς άκρων.
Ταυτόχρονα, έχει γίνει σχεδόν αδύνατο να φύγεις από τη Γάζα για ιατρική περίθαλψη και μόνο 16 από τα 36 νοσοκομεία είναι λειτουργικά.
Οι υπηρεσίες αποκατάστασης έχουν διαταραχθεί πολύ.
Η ΠΟΥ λέει ότι μόνο το 12% του εξοπλισμού που απαιτείται για τραυματίες - όπως τα αναπηρικά καροτσάκια και οι πατερίτσες - είναι διαθέσιμα.
Το πρόγραμμα της Ιορδανίας χρησιμοποιεί καινοτόμο προσθετικό από δύο βρετανικές επιχειρήσεις, την Koalaa και την Amparo.
Έχουν εύχρηστες πρίζες και μια νέα τεχνική άμεσης χύτευσης για χαμηλότερα άκρα, που αποφεύγουν τους μήνες αναμονής και τα πολλαπλά εξαρτήματα.
Αυτό είναι ένα νέο είδος προσθετικότητας.
Κύριο χαρακτηριστικό του είναι η γρήγορη κατασκευή.
Σημαίνει ότι θα είναι έτοιμο για τον ασθενή μέσα σε μία έως δύο ώρες, εξηγεί ο ιορδανός στρατιωτικός γιατρός, υπολοχαγός Αμπντουλάχ Αλ-Χεμάιντα, ο οποίος έχει τοποθετήσει επιδέξια τον Ριζέκ με το ανταλλακτικό του πόδι.
Η ιατρική του ομάδα έχει ήδη βοηθήσει δεκάδες ακρωτηριασμένους.
Κάθε προσθετικό άκρο κοστίζει περίπου $ 1.400 (£ 1.100), με χρηματοδότηση από το κράτος της Ιορδανίας και μια εθνική φιλανθρωπία.
Κάθε τοποθέτηση είναι καταχωρημένη ψηφιακά επιτρέποντας την απομακρυσμένη παρακολούθηση και τις διαδικασίες παρακολούθησης.
Αν είναι αρκετά ασφαλές, το σχέδιο είναι να μετακινηθούν δύο ιορδανικές κινητές μονάδες.
Υπάρχει τεράστια ανάγκη για προσθετικούς σε όλη τη Γάζα σε όλες τις ηλικιακές ομάδες.
Στο νοσοκομείο των Μαρτύρων της Αλ-Άκσα στην κεντρική Γάζα, οι αδελφές Χανάν και Μισκ αλ-Ντουμπρί είναι τόσο μικρές που χωράνε σε μια αναπηρική καρέκλα.
Τον περασμένο μήνα, έχασαν τη μητέρα τους και τα πόδια τους σε μια ισραηλινή αεροπορική επιδρομή στο σπίτι τους στο Deir al-Balah.
Ο Μισκ, που είναι 18 μηνών, μόλις είχε μάθει να περπατάει.
Τώρα αγωνίζεται να σταθεί στο ένα καλό πόδι της.
Αλλά η Hanan, η οποία είναι τρία, έχει πολύ πιο σοβαρά τραύματα? Αυτή ανατινάχτηκε έξω από την οικογένειά της _BAR_το διαμέρισμα πρώτου ορόφου.
Προσπαθούμε να της αποσπάσουμε την προσοχή, αλλά πάντα επιστρέφει στο να ρωτάει για τη μαμά της, λέει η θεία της, η Sheifa.
Μετά ρωτάει, Πού είναι τα πόδια μου; Δεν ξέρω τι να της πω.Ρώτησα τον ισραηλινό στρατό γιατί ο αλ-Ντουμπρίς ήταν στόχος, αλλά δεν έλαβα καμία απάντηση.
Οι ντόπιοι πιστεύουν ότι ο πατέρας των κοριτσιών, ένας αστυνομικός, που παραμένει στην εντατική, μπορεί να είχε στοχοποιηθεί.
Το Ισραήλ έχει επιτεθεί σε πολλούς ανθρώπους που εργάστηκαν για τις δυνάμεις ασφαλείας στη Χαμάς που κυβερνούσε τη Γάζα.
Με τα ισραηλινά τηλεκατευθυνόμενα από πάνω, ο 15χρονος Ντία αλ-Αντίνι ερευνά την καταστροφή από το σπίτι του στο Ντειρ αλ-Μπαλά.
Γύρω από το λαιμό του φοράει πάντα το πολύτιμο απόκτημά του, που αγοράστηκε με οικονομίες μηνών: μια ψηφιακή κάμερα.
Ωστόσο, δεν μπορεί πλέον να το χρησιμοποιήσει χωρίς βοήθεια: δεν έχει όπλα.
Τον Αύγουστο, η Ντία έπαιζε ένα παιχνίδι υπολογιστών σε μια καφετέρια όταν το Ισραήλ το βομβάρδισε.
Η ταχύτητα του πυραύλου με δυσκόλεψε να αντιδράσω.
Αφού χτύπησε, έχασα τις αισθήσεις μου για λίγα δευτερόλεπτα, ο Diya θυμάται.
Όταν συνήλθα, όλα ήταν άσπρα.
Ένιωθα σαν να έβλεπα ταινία.
Προσπάθησα να σηκωθώ, αλλά δεν μπορούσα να κουνηθώ καθόλου, δεν είχα χέρια για να με βοηθήσω.Ο Ντία λάτρευε να κολυμπάει και να περπατάει τα σκυλιά του, έκανε θελήματα στο ποδήλατό του και φωτογράφιζε τοπία.
Τώρα βασίζεται στη μεγαλύτερη αδερφή του, την Άγια, για να βγάλει φωτογραφίες γι' αυτόν.
Αλλά είναι αποφασισμένος να είναι θετικός.
Προσπαθώ να σχεδιάσω ένα καλό μέλλον, έτσι ώστε αφού γίνω προσθετικός, να μπορώ να δουλεύω σκληρά και να υπερέχω για να γίνω διάσημος φωτογράφος, λέει.
Χρειάζομαι τα άκρα μου για να επιστρέψω στη φωτογραφία μου, και σε ό, τι αγάπησα.Αυτός που πηγαίνει στο ανώμαλο μονοπάτι προς το στρατόπεδο σκηνών που τώρα αποκαλεί σπίτι του, ο Ριζέκ Τάφις έχει λάβει πατερίτσες για να τον βοηθήσει να προσαρμοστεί στο νέο προσθετικό πόδι του.
Θέλω να ξεχάσω την περίοδο που ήμουν χωρίς τα πόδια μου και να ξεκινήσω από την αρχή.
Εξακολουθώ να θεωρώ τον εαυτό μου πλήρη και πλήρη, έτσι λέει ένας τοπικός δημοσιογράφος που εργάζεται για το BBC στη Γάζα.
Θα μπορούσα να επιστρέψω στη δουλειά μου ή να βρω άλλη τώρα που έχω το νέο μου άκρο.
Απλά το να πάρω πίσω το πόδι μου μου δίνει επίσης πίσω το χαμόγελό μου που θέλω να μοιραστώ με όλους.Αλλά υπάρχουν δάκρυα χαράς καθώς και χαμόγελα όταν φτάνει στην οικογένειά του.
Η μητέρα του Ριζέκ υπερνικείται καθώς προχωράει μπροστά χωρίς βοήθεια για να την αγκαλιάσει και η σύζυγός του αινεί τον Θεό καθώς κρατάει το αγοράκι τους.
Ο Ριζέκ είναι μόνο ένας από τους πολλούς στη Γάζα που μαθαίνουν να αντιμετωπίζουν μια νέα σοβαρή αναπηρία, αλλά έχει κάνει ένα βήμα για να πάρει πίσω τη ζωή του.