Καθώς οι ηγέτες δεκάδων αραβικών και ισλαμικών εθνών συγκεντρώνονται στην πρωτεύουσα της Σαουδικής Αραβίας για μια σύνοδο κορυφής, υπάρχουν εκτεταμένες εικασίες σχετικά με το τι θα σημαίνει για την περιοχή μια δεύτερη προεδρία του Τραμπ.
Σε έντονη αντίθεση με τους φόβους που εκφράζονται στην Ευρώπη σχετικά με τον Ντόναλντ Τραμπ φημισμένο απρόβλεπτο, οι αραβικές χώρες του Κόλπου τείνουν να τον θεωρούν ως μια δύναμη σταθερότητας.
Γράφοντας στην επίσημα εγκεκριμένη στήλη γνωμοδότησης των Αραβικών Ειδήσεων, ο εξέχων επικεφαλής επιχειρήσεων των ΗΑΕ Khalaf al-Habtoor λέει: Σε μια Μέση Ανατολή όπου η ασφάλεια είναι υψίστης σημασίας, ο Trump εστιάζει στην ενίσχυση των συμμαχιών και στην καταστολή των εξτρεμιστικών δυνάμεων προσφέρει μια διέξοδο.
Ο Τραμπ διάλεξε τον Ριάντ για το πρώτο του ταξίδι στο εξωτερικό ως Πρόεδρος το 2017, μια ιδέα που φέρεται να διαπραγματεύτηκε ο Ρούπερτ Μέρντοχ.
Μέσω του γαμπρού του Τζάρεντ Κούσνερ, ο Τραμπ απολαμβάνει θερμές σχέσεις με τον ντε φάκτο Σαουδάραβα άρχοντα, τον Πρίγκιπα Μοχάμεντ Μπιν Σάλμαν, γνωστό με τα αρχικά του, MBS.
Ο πρίγκιπας του στέμματος ποτέ δεν συγχώρεσε ή ξέχασε τον Μπάιντεν λέγοντας ότι η Σαουδική Αραβία έπρεπε να γίνει παρίας για τη στάση της απέναντι στα ανθρώπινα δικαιώματα.
Το ρεκόρ του Τραμπ είναι ανάμεικτο όταν πρόκειται για τη Μέση Ανατολή.
Από τη μια, ευχαρίστησε το Ισραήλ και αναστάτωσε τον αραβικό κόσμο αναγνωρίζοντας την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ, καθώς και την προσάρτηση του Ισραήλ των κατεχόμενων Υψωμάτων του Γκολάν.
Ωστόσο, εξασφάλισε επίσης τις συμφωνίες του Αβραάμ το 2020, οι οποίες είδαν τα ΗΑΕ, το Μπαχρέιν και το Μαρόκο να καθιερώνουν πλήρεις διπλωματικές σχέσεις με το Ισραήλ και το Σουδάν να συμφωνούν να το πράξουν.
Ο Τραμπ ήταν και είναι γερακισμένος στο Ιράν.
Το 2018, απέσυρε τις ΗΠΑ από την πυρηνική συμφωνία του Ιράν, το λεγόμενο Κοινό Ολοκληρωμένο Σχέδιο Δράσης (JCPOA).
Ονομάζοντας την "η χειρότερη συμφωνία στην ιστορία," μοιράστηκε τις απόψεις πολλών κυβερνήσεων στην περιοχή ότι η συμφωνία, με στόχο τον περιορισμό των πυρηνικών φιλοδοξιών του Ιράν, απέτυχε να αντιμετωπίσει το πρόγραμμα βαλλιστικών πυραύλων του Ιράν, εμπλουτίζοντας παράλληλα τις Επαναστατικές Φρουρές με χρήματα που χρησιμοποιήθηκαν στη συνέχεια για τη χρηματοδότηση παραστρατιωτικών ομάδων σε όλη την περιοχή.
Το 2020, στο Ιράν μανία, αλλά προς ικανοποίηση πολλών στα αραβικά κράτη του Κόλπου, ο Τραμπ διέταξε τη δολοφονία του Κασέμ Σολειμάνι, ηγέτη των επαναστατικών φρουρών της Δύναμης Κουντς.
Αλλά σήμερα η Μέση Ανατολή δεν είναι η ίδια με εκείνη που έφυγε ο Τραμπ από τον Λευκό Οίκο.
Το Ισραήλ βρίσκεται σε πόλεμο με τη Χαμάς και τη Χεζμπολάχ, και αντάλλαξε χτυπήματα με τους Χούθι στην Υεμένη και τους υποστηρικτές τους στο Ιράν.
Υπό τη διοίκηση του Μπάιντεν, η επιρροή των ΗΠΑ στην περιοχή φαίνεται να έχει καταστραφεί με έναν Λευκό Οίκο σε μεγάλο βαθμό αναποτελεσματικό στο να περιορίσει τον στενό σύμμαχό του, το Ισραήλ, καθώς καταβάλλει πόλεμο στη Γάζα και το Λίβανο.
Η επιστροφή των Τραμπ στον Λευκό Οίκο θεωρείται πιθανό να δώσει στο Ισραήλ ένα πιο ελεύθερο χέρι για να χτυπήσει στόχους στο Ιράν -όπως το πετρέλαιο και οι πυρηνικές εγκαταστάσεις - ότι η κυβέρνηση του Μπάιντεν είπε ότι είναι εκτός ορίων.
Η ένθερμη υποστήριξή του προς το Ισραήλ και η επιθετική στάση του απέναντι στο Ιράν, οι αποσταθεροποιητικές προσπάθειες τον έκαναν βασικό σύμμαχο στην περιοχή, και η επιστροφή του στην εξουσία αναμένεται να εντείνει τις προσπάθειες για περιορισμό της επιρροής του Ιράν, αναφέρει ο πρώην Ισραηλινός αξιωματικός πληροφοριών Τζόσουα Στέινριχ.
Αλλά κάτι άλλο έχει αλλάξει στην περιοχή.
Διασπάται από την Κίνα, τη Σαουδική Αραβία και το Ιράν έχουν συμφωνήσει να παραμερίσουν τις διαφορές τους, τερματίζοντας επτά χρόνια εχθρότητας, που χαρακτηρίζονται περισσότερο από τον πόλεμο στην Υεμένη, όπου η Σαουδική Αεροπορία βομβάρδισε τους αντάρτες Χούτι που υποστηρίζονται από το Ιράν.
Την Κυριακή, ο στρατιωτικός αρχηγός της Σαουδικής Αραβίας πέταξε στην Τεχεράνη για να συναντήσει τον Ιρανό ομόλογό του, με τις δύο χώρες να μιλούν τώρα για εμβάθυνση της συνεργασίας τους για την άμυνα και την ασφάλεια.
Από το 1979, η Ισλαμική Επανάσταση του Ιράν, η Σαουδική Αραβία και οι Σουνίτες Άραβες γείτονές της στην περιοχή θεωρούν το Ιράν ως σημαντική απειλή για την ασφάλειά τους.
Ωστόσο, η απεργία μη επανδρωμένων αεροσκαφών του 2019 στις εγκαταστάσεις πετρελαίου της Σαουδικής Αραβίας, η οποία αποδίδεται σε μαχητές που υποστηρίζονται από το Ιράν στο Ιράκ, ήταν μια δυσάρεστη υπενθύμιση στα αραβικά κράτη του Κόλπου σχετικά με το πόσο ευάλωτα ήταν να επιτεθούν από το Ιράν.
Έτσι, σήμερα, με μια αραβική και ισλαμική σύνοδο κορυφής που ζητά τον τερματισμό των συγκρούσεων στη Γάζα και το Λίβανο, υπάρχει τόσο αισιοδοξία όσο και κάποια αβεβαιότητα σχετικά με το τι θα σημαίνει για τη Μέση Ανατολή μια δεύτερη προεδρία του Τραμπ.