Τη νύχτα των εκλογών, ο Ντόναλντ Τραμπ επανέλαβε τη φράση: "Υποσχέσεις που έγιναν, υποσχέσεις που κρατήθηκαν." Τώρα, οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν πάρει επίσημα τον έλεγχο του Κογκρέσου και τις "υποσχέσεις" του είναι πολύ πιο εύκολο να τις κρατήσεις.
Στην Ουάσινγκτον, λέγεται "κυβερνών τριφέκτια," όταν το κόμμα του προέδρου ελέγχει και τα δύο τμήματα του Κογκρέσου - τη Βουλή των Αντιπροσώπων και τη Γερουσία.
Αυτός ο έλεγχος έχει τώρα το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα του Ντόναλντ Τραμπ.
Ο μονοκομματικός έλεγχος ήταν κάποτε συνηθισμένος, αλλά τις τελευταίες δεκαετίες έχει γίνει όλο και πιο σπάνιος.
Συχνά, το κόμμα στην εξουσία χάνει έδρες όταν οι ενδιάμεσες εκλογές του Κογκρέσου κυλούν περίπου δύο χρόνια αργότερα.
Τόσο ο Τραμπ όσο και ο Τζο Μπάιντεν απόλαυσαν τις τριφέκτες για τα δύο πρώτα χρόνια τους στο Λευκό Οίκο, αλλά είδαν επίσης ότι το να έχεις τέτοιο έλεγχο δεν είναι εγγύηση ότι ο πρόεδρος μπορεί να πάρει το δρόμο του.
Στα δύο πρώτα του χρόνια, ο Τραμπ πέρασε ένα νομοσχέδιο για τους φόρους - μειώνοντας τους εταιρικούς φόρους από 35% σε 21%, και περικόπτοντας κάποιους φόρους για τα άτομα.
Αλλά με κάποια μέλη του ίδιου του κόμματος ανθεκτικό στην ανάβαση της έκπληξής του στην κορυφή το 2016, πάλεψε με άλλους στόχους.
Το σχέδιό του για την κατάργηση του Νόμου Προσιτού Φροντίδας (γνωστού ως Obamacare) απέτυχε όταν ένας γερουσιαστής από το κόμμα του, ο John McCain, αρνήθηκε να το ψηφίσει.
Απέτυχε επίσης να περάσει ένα νομοσχέδιο υποδομής, όπως είχε υποσχεθεί.
Στα δύο πρώτα του χρόνια, όταν οι Δημοκρατικοί έλεγχαν το Σώμα και τη Γερουσία, ο Μπάιντεν κατάφερε να περάσει το Αμερικανικό Σχέδιο Διάσωσης, το Νόμο για Επενδύσεις και Θέσεις Εργασίας, και το Νόμο Τσιπς και Επιστήμης.
Αλλά και αυτός, επίσης, έπρεπε να αναβαθμίσει σημαντικά τις δαπάνες του και τα επενδυτικά του σχέδια - τα οποία χρησιμοποιήθηκαν ως το πακέτο Build Better - μετά την εναντίωση από έναν από τους δικούς του γερουσιαστές.
Ένα σημαντικό εμπόδιο στον πλήρη έλεγχο για κάθε κόμμα είναι ότι οι λογαριασμοί της Γερουσίας απαιτούν πλειοψηφία τριών πέμπτων, ή 60 ψήφων, για να παρακάμψουν το φιλί, το οποίο επιτρέπει στους γερουσιαστές να καθυστερήσουν τη νομοθεσία διατηρώντας ανοιχτό διάλογο.
Αυτό σημαίνει ότι όταν ένα κόμμα έχει μια απλή πλειοψηφία στη Γερουσία, πρέπει να φτάσει σε όλη την εκκλησία για να περάσει ένα νομοσχέδιο.
Ακόμα και με υγιή πλειοψηφία στη Γερουσία αυτή τη φορά, ο Τραμπ δεν θα έχει τις μαγικές 60 έδρες που θα του επιτρέψουν να ξεπεράσει τις προσπάθειες της αντιπολίτευσης να καθυστερήσει τη νομοθεσία.
Και την Τετάρτη, Ρεπουμπλικάνοι στη Γερουσία επέλεξαν τον John Thune ως αρχηγό πλειοψηφίας τους πάνω από τον Rick Scott της Φλόριντα, τον σαφή αγαπημένο στο στρατόπεδο Trump, σε ένα σημάδι ότι κάποιοι νομοθέτες μπορεί να επαναφέρουν την ανεξαρτησία τους (ο Trump δεν υποστήριξε επίσημα τον Scott).
Τούτου λεχθέντος, ένα τρίγωνο, αν τα κατάφερε έξυπνα, ανοίγει το δρόμο για τη δυνατότητα σημαντικών νομοθετικών πρωτοβουλιών.
Το πλεονέκτημα της ισχύος του Τραμπ θα μπορούσε να είναι το κλειδί για την προώθηση των μεγάλων του υποσχέσεων, όπως η μεγαλύτερη απέλαση μεταναστών στην ιστορία, σαρώνοντας τους δασμούς στις ξένες εισαγωγές, και το γύρισμα πίσω από την προστασία του περιβάλλοντος.
Χρησιμοποιώντας τη νομοθεσία για την επίτευξη αυτών των στόχων θα κάνει αυτά τα σχέδια πολύ πιο δύσκολο να ανατραπούν στα δικαστήρια - κάτι που ο Ντόναλντ Τραμπ μαστιζόταν στην πρώτη του θητεία όταν χρησιμοποιούσε εκτενώς εκτελεστικές εντολές που αμφισβητούνταν τακτικά και συχνά επιτυχώς.
Το δικαστικό τοπίο έχει επίσης αλλάξει προς όφελος του Τραμπ.
Το επίτευγμα της υπογραφής της πρώτης θητείας του ήταν να θέσει τρεις συντηρητικούς στο Ανώτατο Δικαστήριο - παγιώνοντας μια πλειοψηφία των δύο τρίτων για πιθανώς δεκαετίες που έρχονται.
Επίσης ονόμασε περισσότερους από τέσσερις ντουζίνες δικαστές στα ομοσπονδιακά εφετεία, ανατρέποντας διάφορα κυκλώματα σε μια πιο συντηρητική λυγισμένη.
Οι περισσότεροι Ρεπουμπλικάνοι έχουν στη Γερουσία επίσης ένα βασικό πλεονέκτημα.
Ο Τραμπ θα είναι σε θέση να πάρει τους υποψήφιους του για διοικητικές θέσεις που εγκρίθηκαν πιο εύκολα, κάτι με το οποίο πάλεψε το 2017 όταν η εσωτερική του αντίσταση στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα ήταν ακόμα σημαντική.
Όλα αυτά τα σώματα για ένα πολυάσχολο και πιθανόν ταραγμένο τα επόμενα δύο χρόνια.
Αλλά, όπως δείχνει η πρόσφατη ιστορία, αυτά τα τριφέντια δεν διαρκούν τόσο πολύ.
Η εισερχόμενη διοίκηση θα θέλει να προχωρήσει.
Ο ανταποκριτής της Βόρειας Αμερικής Άντονι Ζέρτσερ βγάζει νόημα της πολιτικής των ΗΠΑ στο διήμερο δελτίο Unspun για τις εκλογές των ΗΠΑ.
Οι αναγνώστες στο Ηνωμένο Βασίλειο μπορούν να γραφτούν εδώ.
Όσοι είναι έξω από το Ηνωμένο Βασίλειο μπορούν να υπογράψουν εδώ.