Οι διασώστες είχαν μόλις φύγει όταν φτάσαμε στον τόπο μιας ισραηλινής αεροπορικής επιδρομής σε ένα κτίριο στο Αραμούν, νοτιοδυτικά του Λιβάνου, πρωτεύουσα της Βηρυτού.
Έπρεπε να είχε καθαριστεί.
Είχαν βρει οκτώ πτώματα - μεταξύ των οποίων τρία παιδιά και τρεις γυναίκες - και είχαν πάρει τους πολλούς τραυματίες στα νοσοκομεία · μερικά βρίσκονταν σε κρίσιμη κατάσταση.
Στη συνέχεια, αρκετοί άνδρες σε ένα μπαλκόνι σε ένα κτίριο απέναντι άρχισε να φωνάζει: ένα χέρι, ένα χέρι.
Μπορούμε να δούμε ένα χέρι.Αυτοί έδειχναν ένα μπαλκόνι στον δεύτερο όροφο, το οποίο καταστράφηκε εντελώς και είχε καταρρεύσει στον κάτω όροφο.
Ένας νεαρός άντρας σκαρφάλωσε σε ένα σωρό ερείπια.
Έφτασε στο σημείο, μετακίνησε μερικά από τα συντρίμμια, στη συνέχεια κράτησε κάτι επάνω που δεν μπορούσε να αναγνωριστεί από απόσταση.
Αργότερα, τον ρώτησα αν βρήκε βοήθεια.
Απάντησε: "Όχι.
Δεν ήταν ένα χέρι.
Ήταν ένα κομμάτι του οστού από ένα κεφάλι.Το πολυώροφο κτίριο που χτυπήθηκε βρίσκεται σε μια κατοικημένη περιοχή.
Μας είπαν ότι οι περισσότεροι άνθρωποι εκεί ήταν εσωτερικά εκτοπισμένοι, κυρίως από τα νότια της χώρας ή τα νότια προάστια της Βηρυτού.
Είναι περιοχές όπου η Χεζμπολάχ έχει ισχυρή παρουσία και οι οποίες συχνά έχουν στοχοποιηθεί από το Ισραήλ κατά τη διάρκεια του πολέμου με την ιρανική πολιτική και στρατιωτική ομάδα.
Το Αραμούν είναι μια θρησκευτικά μικτή περιοχή και μέχρι την Τετάρτη θεωρήθηκε ασφαλές επειδή δεν είχε ξαναχτυπηθεί.
Το χτύπημα της αυγής ήρθε χωρίς προειδοποίηση.
Ήταν γύρω στις 4 το πρωί.
Κοιμόμασταν.
Ξυπνήσαμε εξαιτίας ενός πολύ ισχυρού γδούπο.
Δεν μπορούσαμε να δούμε τίποτα στην αρχή λόγω του καπνού που υπήρχε παντού, είπε μια μητέρα δύο παιδιών που ζούσαν στο απέναντι κτίριο.
Είχε αναζητήσει καταφύγιο στο σπίτι του θείου της στο Αράμουν όταν το Ισραήλ άρχισε να βομβαρδίζει τη Βηρυτό στα νότια προάστια.
Το Ισραήλ χτυπάει παντού.
Δεν υπάρχει πουθενά που να είναι ασφαλές πια, πρόσθεσε.
Μια άλλη γυναίκα στα 80 της έτρεχε σε ένα αυτοκίνητο.
Είχε μετακομίσει στο Αραμούν πριν από ένα μήνα, επίσης από τα νότια προάστια της Βηρυτού.
Μετά την απεργία, έφυγε με όλους τους άλλους στο κτίριο και πέρασε δύο ή τρεις ώρες στο αυτοκίνητό τους στο δρόμο.
Όταν την είδαμε, μάζευε μερικά από τα υπάρχοντά της.
Μας είπε ότι ήταν πολύ φοβισμένη και μετακινούνταν για άλλη μια φορά.
Αυτή τη φορά, είπε, θα πήγαινε στο σπίτι του γιου της.
Είναι επίσης εκτοπισμένος.
Όταν ρωτήθηκε για οποιαδήποτε προοπτική για ένα τέλος των εχθροπραξιών σύντομα, απάντησε: "Όσο περισσότερο μιλούν για κατάπαυση του πυρός, τόσο περισσότερο το Ισραήλ εντείνει τις απεργίες του."
Αλλά η απεργία έφερε ομοιότητες με αρκετά άλλα μέρη της χώρας: ξεκίνησε χωρίς προειδοποίηση για τα κτίρια κατοικιών ή τα σπίτια που φιλοξενούν εκτοπισμένους ανθρώπους.
Ο ισραηλινός στρατός έχει αναφέρει ότι πολλές από αυτές τις απεργίες έχουν στοχοποιήσει τις υποδομές της Χεζμπολάχ.
Οι επιθέσεις προκαλούν αυξανόμενη κοινωνική ανησυχία στις κοινότητες υποδοχής, με τους κατοίκους να εκφράζουν ανησυχία για την πιθανότητα του Ισραήλ να στοχεύει εκτοπισμένους ανθρώπους που ζουν μεταξύ τους ή άλλους που επισκέπτονται, συχνά για την παροχή οικονομικής βοήθειας.
Όλοι αγαπάμε την αντίσταση [Χεζμπολάχ], αλλά αν κάποιος έχει γιο και δεν είναι σίγουρος ότι είναι στη Χεζμπολάχ, ή κάποιος έρχεται να δώσει βοήθεια σε εκτοπισμένους ανθρώπους και στοχεύονται, πληρώνουμε το τίμημα, ο
Ο ίδιος πρόσθεσε: Οι εκτοπισμένοι ήρθαν ως καλεσμένοι και τους καλωσορίζουμε.
Αλλά αν υπάρχει κάποιος ξένος εδώ, όποιος κι αν είναι - μπορεί να είναι ο γιος μου και εγώ να μην γνωρίζω ότι είναι στη Χεζμπολάχ - και τον στοχεύουν, και τα παιδιά και οι γυναίκες σκοτώνονται, δεν είναι ότι αξιοθρήνητο; Έτσι τα σχόλια έχουν γίνει πιο κοινά μετά την πρόσφατη σειρά ισραηλινών απεργιών σε διάφορα μέρη της χώρας που βρίσκονται έξω από τις γνωστές περιοχές των εχθροπραξιών.
Αλλά ταυτόχρονα γίνονται αυξανόμενες εκκλήσεις στον Λίβανο για εθνική ενότητα καθώς και προειδοποιήσεις ότι τέτοιες απεργίες από το Ισραήλ θα μπορούσαν να σχεδιαστούν σκόπιμα για να δημιουργήσουν αυτή την κοινωνική ανησυχία.