Καθώς οι πόλεις σε όλη τη Βόρεια Αμερική αγωνίζονται με την έλλειψη στέγης, μια καναδική πόλη έχει υιοθετήσει μια διαφορετική προσέγγιση ρυθμίζοντας τα στρατόπεδα σκηνών αντί να τα απαγορεύει, καθώς προσπαθεί να αντιμετωπίσει αυτό που ένας υπάλληλος αποκαλεί το ζήτημα "της δεκαετίας."
Ο Άντριου Γκούντσελ κάλεσε τη μικρή του πορτοκαλί σκηνή σε ένα χλοερό μπάλωμα στο κέντρο του Χάλιφαξ για σχεδόν ένα χρόνο.
Στα τέλη Οκτωβρίου, σε ένα παγκάκι έξω από την αυτοσχέδια κατοικία του, ο 38χρονος περιέγραψε τη ζωή στο στρατόπεδο των αστέγων όπου ζει με περίπου δώδεκα άλλους ως καταθλιπτικό.
Ξυπνάω σε μια περιοχή που δεν θέλω να είμαι, είπε ο κ. Γκούντσελ, καθώς περνούσαν τα αυτοκίνητα.
Θα προτιμούσα να ξυπνήσω σε ένα σημείο όπου θα μπορούσα να κάνω ένα ντους και ίσως να φτιάξω κάτι να φάω.
Αλλά ακόμα σηκώνομαι από το κρεβάτι.
Ο κ. Γκούντσελ ήταν χωρίς σπίτι εδώ και μια δεκαετία.
Κάποτε τα κατάφερε με σέρφινγκ καναπέ ή δουλεύοντας δουλειές ελάχιστου μισθού για να πληρώσει ενοίκιο, αλλά με το Χάλιφαξ να εκτοξεύει τα έξοδα στέγασης, δεν μπορεί πλέον να αντέξει οικονομικά ένα μέρος για να ζήσει.
Η κατασκήνωσή του είναι μία από τις εννέα τοποθεσίες που επέλεξε η πόλη ως ένα μέρος όπου οι άνθρωποι χωρίς κατοικία μπορούν νόμιμα να στρατοπεδεύσουν έξω.
Οι χώροι εγκρίθηκαν αυτό το καλοκαίρι ως προσωρινή, αλλά μερικοί υποστηρίζουν ότι είναι απαραίτητη, λύση ενώ τα εσωτερικά καταφύγια είναι σε θέση.
Η πολιτική έχει υιοθετηθεί από τουλάχιστον έναν άλλο δήμο στον Καναδά και εξετάζεται από άλλους που επίσης αντιμετωπίζουν αύξηση της έλλειψης στέγης.
Είναι σε πλήρη αντίθεση με άλλες βορειοαμερικανικές πόλεις όπου οι αστυνομικοί αφαιρούν βίαια άστεγους κατασκηνώσεις.
Αυτές οι λεγόμενες σαρώσεις των δρόμων έχουν επικριθεί ως βίαιες και αναποτελεσματικές στην αντιμετώπιση της στεγαστικής κρίσης.
Αλλά έχουν γίνει όλο και πιο δημοφιλείς καθώς η έλλειψη στέγης έχει αυξηθεί από την πανδημία.
Η Καλιφόρνια έχει εκκαθαρίσει περισσότερα από 12.000 κατασκηνώσεις από το 2021, ενώ πόλεις όπως το Φρέσνο, η Καλιφόρνια και το Πάσο Γκραντς, το Όρεγκον έχουν περάσει ολοκληρωμένες απαγορεύσεις για κατασκήνωση σε δημόσιους χώρους.
Οι υποστηρικτές της απαγόρευσης των στρατοπέδων λένε ότι τα κάμπινγκ οδηγούν σε διαταραχή, και ότι η χρηματοδότηση πρέπει να πάει για να πάρει τους ανθρώπους από τους δρόμους.
Μεταξύ των δυσφημιστών της προσέγγισης του Halifax είναι μερικοί κάτοικοι στρατοπέδων οι ίδιοι, οι οποίοι λένε ότι θέλουν να δαπανηθούν πόροι για οικονομικά προσιτή στέγαση αντ 'αυτού.
Ο Καναδάς είναι μια από τις πλουσιότερες, πιο όμορφες χώρες γύρω, είπε ο κ. Goodsell.
Έχουμε τόση γη, τόσο πολύ πόρο, αλλά πρέπει να είμαστε μία από τις πιο άπληστες χώρες εκεί έξω.
Αν και αρκετές καναδικές πόλεις, συμπεριλαμβανομένου του Χάλιφαξ, έχουν προσπαθήσει να απομακρύνουν τις κατασκηνώσεις αστέγων στο παρελθόν, πρόσφατες δικαστικές αποφάσεις στη Βρετανική Κολομβία και στο Οντάριο έχουν αποφανθεί ότι οι άνθρωποι χωρίς σπίτια μπορούν να κατασκηνώσουν έξω αν δεν υπάρχουν κατάλληλα καταφύγια σε εσωτερικούς χώρους.
Αντίθετα, το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ αποφάσισε τον Ιούνιο ότι οι πόλεις μπορούν να εκκαθαρίσουν και να συλλάβουν άστεγους ανθρώπους, ακόμη και αν δεν υπάρχει καταφύγιο για να πάνε, ανοίγοντας το δρόμο για την οριστική απαγόρευση στρατοπέδων στην Καλιφόρνια και το Όρεγκον.
Μια άλλη διαφορά είναι η αυξανόμενη αναγνώριση στον Καναδά ότι οι προηγούμενες προσεγγίσεις έχουν αποτύχει, λέει ο Στέφαν Γουντ, καθηγητής νομικής στο Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας, ο οποίος έχει μελετήσει το ζήτημα.
Η προσέγγιση μέχρι πριν από μερικά χρόνια ήταν να τους καθαρίσει, αλλά τώρα δεν είναι πλέον απατηλό ότι αυτό δεν λύνει το πρόβλημα, είπε στο BBC.
Η εθνική βάση δεδομένων του Καναδά υπολογίζει ότι υπάρχουν 235.000 άστεγοι σε όλη τη χώρα σε ένα δεδομένο έτος, αν και οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι ο αριθμός είναι μεγαλύτερος.
Αυτός ο αριθμός θέτει το ποσοστό της έλλειψης στέγης στον Καναδά πάνω από εκείνο των ΗΠΑ και της Αγγλίας, σύμφωνα με μια σύγκριση των επίσημων στοιχείων.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, πολλές πόλεις έχουν δει αύξηση στην έλλειψη στέγης από την πανδημία.
Το 2018, το Halifax - η μεγαλύτερη πόλη στην ακτή του Καναδά με πληθυσμό περίπου 518.000 - είχε μόνο 18 άτομα που κοιμούνταν άγρια, δήλωσε ο Max Chauvin, διευθυντής στέγασης και αστέγων στο Halifax.
Τώρα είναι πάνω από 200.
Ενώ το Χάλιφαξ έχει εγκρίνει εννέα καθορισμένες τοποθεσίες κατασκήνωσης, μόνο πέντε λειτουργούν.
Κάθε ένα έχει ένα προτεινόμενο όριο μέχρι και μια ντουζίνα σκηνές, αλλά οι περισσότερες είναι πάνω από την ικανότητα.
Η πόλη παρέχει τις τοποθεσίες με φορητές τουαλέτες, ενώ οι εργαζόμενοι προβολής έρχονται από την εβδομάδα για να ρίξει εμφιαλωμένο νερό και να ελέγξει τους ανθρώπους, οι κάτοικοι στρατόπεδο είπε στο BBC.
Μερικές φορές φέρνουν πράγματα που οι κάτοικοι χρειάζονται, όπως ένα παλτό, ή ένα θερμότερο υπνόσακο για το χειμώνα.
Ο κ. Chauvin είπε ότι τα καθορισμένα στρατόπεδα γεννιούνται από μια συνειδητοποίηση ότι η πόλη έχει ξεμείνει από επιλογές για να αντιμετωπίσει άμεσα την στεγαστική κρίση της.
Η πόλη περιμένει την επαρχιακή κυβέρνηση να ανεβάσει την προσιτή κατασκευή κατοικιών.
Η Nova Scotia δεν έχει κατασκευάσει καμία νέα δημόσια οικιστική μονάδα από το 1995.
Εν τω μεταξύ, το ερώτημα γίνεται: "Πού θα πάνε οι άνθρωποι;" είπε ο κ. Chauvin.
Πιστεύει ότι η επίλυση της στεγαστικής κρίσης θα είναι το αντικείμενο της δεκαετίας για την πόλη του και άλλους.
Μια από τις μεγαλύτερες ομάδες έλλειψης στέγης που βλέπουμε να αυξάνεται είναι απλά άνθρωποι που δεν έχουν αρκετά χρήματα για να πληρώσουν το ενοίκιο, και αυτό είναι νέο, είπε, προσθέτοντας ότι περιλαμβάνει ηλικιωμένους, φοιτητές και ολόκληρες οικογένειες.
Ο κ. Chauvin επισημαίνει επίσης την έλλειψη προσβάσιμης υγειονομικής περίθαλψης για άτομα με ψυχικές και σωματικές ασθένειες.
Οι υποστηρικτές των καθορισμένων χώρων αναφέρουν ότι εμποδίζουν την ποινικοποίηση των άστεγων ατόμων και επιτρέπουν στην πόλη να συγκεντρώσει τις υπηρεσίες προβολής της.
Ωστόσο, η πολιτική του Χάλιφαξ είναι προσωρινή και διχαστική.
Ήταν ένα κεντρικό σημείο των δημαρχιακών εκλογών του Οκτωβρίου, όπου ο νικητής υποσχέθηκε να τερματίσει την επέκταση των καθορισμένων στρατοπέδων και να αφαιρέσει τις παράνομες.
Η Τρις Πέρντι, δημοτικός σύμβουλος, απέτυχε να αγωνιστεί για να αφαιρέσει μια προτεινόμενη τοποθεσία στην περιοχή της, αφού άκουσε από ψηφοφόρους που φοβούνταν ότι θα έφερνε έγκλημα και χρήση ναρκωτικών.
Παραδέχτηκε ότι το ζήτημα είναι κοινωνικά και ηθικά περίπλοκο, αλλά πιστεύει ότι το να επιτρέπεις στους ανθρώπους να ζουν σε φρικτές συνθήκες δεν είναι συμπονετικό ή συμπονετικό.
Είμαι σίγουρος ότι οι κάτοικοι που ζουν από κάποιο από τα στρατόπεδα θα μπορούσαν να σας πουν ότι δεν έλαβαν καμία συμπάθεια ή συμπόνια όταν τα στρατόπεδα τοποθετήθηκαν στο κατώφλι τους, η κα Πέρντι είπε στο BBC.
Ένας τέτοιος καταυλισμός στο Ντάρτμουθ, ένα προάστιο του Χάλιφαξ, κάθεται δίπλα σε μια σειρά δημόσιων οικιστικών μονάδων, όπου οι κάτοικοι παραπονιούνται για συντρίμμια βελόνας, βία και διαμάχες με όσους ζουν στο χώρο.
Αυτό ήταν ένα διασκεδαστικό πεδίο όπου τα παιδιά μπορούν να βγουν και να παίξουν μπέιζμπολ ή κίκμπολ, είπε η Κλαρίσα, μητέρα τριών παιδιών που αρνήθηκε να δώσει το επίθετό της.
Τώρα δεν μπορούμε καν να το κάνουμε αυτό, γιατί ανησυχούν πολύ για το αν θα πατήσουμε μια βελόνα.
Η Κλαρίσα είπε ότι δεν ζητήθηκε η γνώμη της και των γειτόνων της για τον καταυλισμό και πιστεύει ότι η τοποθεσία επιλέχθηκε επειδή η γειτονιά τους είναι χαμηλό εισόδημα.
Αλλά ο Έιμς Μάδερς, που ζει κοντά σε ένα άλλο στρατόπεδο, αποκάλεσε τους κατοίκους της τους γείτονές της.
Είναι πραγματικά μπερδεμένο ότι οι άνθρωποι πρέπει να ζουν σε πάρκα ως μια μοναδική επιλογή για στέγαση, είπε.
Βρέθηκαν στη μέση μιας στεγαστικής κρίσης, και η επαρχία και η πόλη μας ρίχνουν την μπάλα.
Κάποιοι κάτοικοι του στρατοπέδου είπαν στο BBC ότι καλωσόρισαν γνωρίζοντας ότι δεν θα τους ζητούσαν να φύγουν αμέσως.
Αλλά πολλοί είπαν ότι οι ίδιοι δεν αισθάνονται πάντα ασφαλείς στις τοποθεσίες.
Αμφισβητούν επίσης την προθυμία της κυβέρνησης να τους βρει στέγη, αναφέροντας ότι έχουν λάβει περισσότερη βοήθεια από εθελοντές παρά από αξιωματούχους.
Σημειώνουν ότι πολλά πολυτελή προφυλακτικά βρίσκονται υπό ανάπτυξη στο Χάλιφαξ - κανένα από τα οποία, λένε, δεν είναι προσιτά.
Θα θέλαμε να μας συμπεριφέρονται σαν ανθρώπους, είπε η Σαμάνθα Νίκερσον, που ζούσε με τον αρραβωνιαστικό της, τον Τρεντ Σμιθ, στο ίδιο στρατόπεδο με τον κ. Γκούντσελ.
Μερικοί από εμάς πραγματικά προσπαθούν σκληρά για να πάρει τις ζωές μας και να εργαστούν.
Η κ. Nickerson και ο κ. Smith, που βρίσκονται στα 30 τους, ανέφεραν ότι αντιμετώπιζαν βία από άλλους κατοίκους και συχνά παρενοχλούνταν προφορικά από μέλη του κοινού.
Καταλαβαίνουμε ότι αυτό είναι θέαμα, και κανείς δεν το θέλει, είπε η κα Νίκερσον.
Δεν θέλουμε να είμαστε εδώ.
Δεν θέλουμε να είμαστε σε αυτή την κατάσταση.
Μέχρι τα μέσα Νοεμβρίου, το ζευγάρι είχε μετακινηθεί σε προσωρινό εσωτερικό καταφύγιο με τη βοήθεια εθελοντών.
Ο κ. Goodsell και μια χούφτα άλλοι παραμένουν επί τόπου, η οποία πρόσφατα αποχαρακτηρίσθηκε λόγω ανησυχιών, θα εμπόδιζε τις εργασίες καθαρισμού του χιονιού.
Είπε ότι δεν του προσφέρθηκε καταφύγιο σε εσωτερικούς χώρους και δεν θέλει να ξεριζωθεί σε άλλο στρατόπεδο.
Έχει ντύσει τη σκηνή του για τον επερχόμενο σκληρό Καναδικό χειμώνα καθώς περιμένει νέα.
"Εξω τον χειμώνα σε σκηνή οπουδήποτε δεν είναι ασφαλές," είπε στο BBC σε ένα τηλεφώνημα.
"Είμαι προετοιμασμένος όσο μπορώ, και θεωρώ τον εαυτό μου πιο τυχερό από τους περισσότερους."