Όταν η Νίλα Ιμπραμίμι ξεκίνησε να φτιάχνει μια ιστοσελίδα που έλεγε τις ιστορίες των Αφγανών κοριτσιών, δεν ήταν μόνο για να τους δώσει μια φωνή.
Ο 17χρονος Αφγανός πρόσφυγας ήταν επίσης αποφασισμένος να υπενθυμίσει στους συμπατριώτες της την Gen Zs στην υιοθετημένη χώρα της, τον Καναδά, ότι ήταν παρόμοιοι - άκουσαν ακόμη και την Taylor Swift όπως και άλλα έφηβα κορίτσια σε όλο τον κόσμο.
"Θέλω να τα κάνω όσο το δυνατόν πιο αληθινά, έτσι ώστε άλλοι άνθρωποι, ειδικά οι νέοι, ο Στρατηγός Ζ, να μπορούν να μπουν στη θέση τους," είπε στο BBC.
Η Νίλα μίλησε στο BBC νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, πριν πάρει το Διεθνές Βραβείο Παιδικής Ειρήνης που είχε κερδίσει προηγουμένως η εκπαιδευτικός ακτιβίστρια Μαλάλα Γιουσάφζαϊ και η ακτιβίστρια για το κλίμα Γκρέτα Θούνμπεργκ.
Η Νίλα ίσως δεν είναι εύκολη δουλειά.
Η δύσκολη κατάσταση των γυναικών και των κοριτσιών του Αφγανιστάν μπορεί να νιώσει έναν κόσμο μακριά από τους νέους που ζουν στον Καναδά, όπου η Νίλα βρήκε ένα σπίτι αφού εγκατέλειψε την πατρίδα της, όπως πήραν οι Ταλιμπάν πριν από τρία χρόνια.
Εκείνη την εποχή, οι Ταλιμπάν απαγόρευσαν στις έφηβες κοπέλες την εκπαίδευση, απαγόρευσαν στις γυναίκες να ταξιδεύουν σε μεγάλες αποστάσεις χωρίς αρσενικό συνοδό, και τώρα τις διέταξαν να κρατήσουν τις φωνές τους κάτω σε δημόσια - ουσιαστικά σιωπώντας τον μισό πληθυσμό.
Οι Ταλιμπάν υπερασπίστηκαν προηγουμένως τις αποφάσεις προς το BBC λέγοντας ότι ευθυγραμμίζονται με τα θρησκευτικά κείμενα.
"Οι διαφορές [μεταξύ Αφγανιστάν και Καναδά] είναι τεράστιες, γι' αυτό τους δυσκολεύει να αισθάνονται συνδεδεμένοι," αναγνωρίζει η Νίλα.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο βοήθησε στη δημιουργία της HerStory - ένα μέρος όπου αυτή και άλλοι βοηθούν να μοιραστούν τις ιστορίες των Αφγανών γυναικών και κοριτσιών με τα δικά τους λόγια, τόσο εντός όσο και εκτός της χώρας.
"Τόσο πολλές φορές είμαστε χαμένοι στις διαφορές που δεν βλέπουμε τις ομοιότητες και αυτός είναι ο στόχος μας, για να το δείξουμε αυτό στον κόσμο." Η Νίλα Ιμπραήμ επιλέχθηκε από 165 υποψήφιους ως ο 20ος νικητής του βραβείου με κύρος.
Το βραβείο αναγνωρίζει όχι μόνο το έργο της HerStory, αλλά και το πάθος της για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών στο Αφγανιστάν.
Η πρώτη στάση της Νίλα για τα δικαιώματα των γυναικών ήρθε τον Μάρτιο του 2021, όταν εντάχθηκε με άλλες νεαρές Αφγανές κοπέλες για να μοιραστεί ένα βίντεο με το τραγούδι της στο διαδίκτυο.
Ήταν μια μικρή αλλά ισχυρή διαμαρτυρία κατά ενός διατάγματος από τον τότε διευθυντή της εκπαίδευσης στην πρωτεύουσα του Αφγανιστάν, Καμπούλ, που προσπάθησε να απαγορεύσει τα κορίτσια πάνω από 12 τραγουδώντας δημοσίως.
Η απόπειρα δεν εφαρμόστηκε ποτέ.
"Αυτό ήταν όταν πραγματικά κατάλαβα τη σημασία της παράστασης, τη σημασία του να μιλάμε και να μιλάμε για αυτά τα ζητήματα," εξηγεί η Νίλα, η οποία ήταν μέρος μιας ομάδας που ονομάζεται Ήχος του Αφγανιστάν.
Αλλά λιγότερο από έξι μήνες αργότερα, όλα θα άλλαζαν - και, ηλικίας 14 ετών, θα έπρεπε να φύγει με την οικογένειά της καθώς θα έφταναν οι Ταλιμπάν.
Η οικογένεια -που αποτελεί μέρος της μειονότητας Χαζάρα του Αφγανιστάν- έκανε το δύσκολο ταξίδι στο Πακιστάν, όπου πέρασαν ένα χρόνο πριν τους χορηγηθεί άσυλο στον Καναδά.
Ήταν, μετά από 12 μήνες χωρίς εκπαίδευση, μια "αναπνοή φρέσκου αέρα," λέει.
Εκεί, η Νίλα ξανασμίχτηκε με τους φίλους της από την ομάδα τραγουδιών.
Προσκλήθηκε επίσης να μιλήσει σε γεγονότα, για τις εμπειρίες της στο Αφγανιστάν, επιτρέποντάς της να υπερασπιστεί όλα τα κορίτσια που έχουν μείνει πίσω.
Ο κόσμος, λέει, ξαφνιάστηκε με το πόσο εύγλωττη ήταν.
Αλλά η Νίλα ήξερε ότι υπήρχαν εκατομμύρια γυναίκες και κορίτσια στο Αφγανιστάν που ήταν εξίσου ικανοί - αν και με λιγότερη πρόσβαση στις ευκαιρίες που είχε.
"Έτσι σκέφτηκα αν οι δυνατότητές μου μπορούν να εκπλήξουν αυτούς τους ανθρώπους και δεν ξέρουν για το πόσο μορφωμένα κορίτσια από το Αφγανιστάν μπορούν να είναι, τι γίνεται αν αυτή η πληροφορία ήταν προσιτή σε αυτούς;" HerStory - η ιστοσελίδα που αναπτύχθηκε από αυτή τη σκέψη - ξεκίνησε το 2023.
Περιλαμβάνει συνεντεύξεις και λογαριασμούς πρώτου προσώπου τόσο από πρόσφυγες όσο και από γυναίκες στο Αφγανιστάν.
Η ιδέα είναι να δημιουργηθεί ένας ασφαλής χώρος όπου μια ομάδα ανθρώπων που "μεγάλωσαν με τις ιστορίες της πρώτης περιόδου των Ταλιμπάν και πόσο απαίσιες ήταν τότε οι ζωές των γυναικών" μοιράζονται τις ιστορίες τους - και ο "σοκ και ο θυμός" τους στο να βρουν τον εαυτό τους σε μια ολοένα και πιο παρόμοια κατάσταση.
Ο θυμός είναι ένα συναίσθημα που η Νίλα προσπαθεί να μείνει χωριστά από τη δουλειά της.
"Όταν βλέπεις το Αφγανιστάν να επιστρέφει στο χρόνο σε 20 χρόνια, φυσικά σε κάνει να φοβάσαι," λέει.
"Είναι ένα κοινό συναίσθημα.
Είναι μια κοινή εμπειρία για τα κορίτσια οπουδήποτε." Το βραβείο, λέει, είναι μια ευκαιρία για τις Αφγανές κοπέλες να υπενθυμίσουν για άλλη μια φορά στον κόσμο τους περιορισμούς που αντιμετωπίζουν σε καθημερινή βάση - μια υπενθύμιση "να μην ξεχνούν τα Αφγανικά κορίτσια."
Marc Dullaert, ιδρυτής του Ιδρύματος KidsRights, το οποίο διαχειρίζεται το βραβείο, τόνισε ότι ένας "εκπληκτικός" αριθμός νεαρών γυναικών αποκλείονταν αυτή τη στιγμή από την εκπαίδευση.
"Το εμπνευσμένο έργο του Νίλα για να τους προσφέρει μια φωνή που θα ακουστεί σε όλο τον κόσμο την καθιστά πραγματικά άξιο νικητή του 20ου Διεθνούς Βραβείου Ειρήνης, πρόσθεσε.
Είναι επίσης μια υπενθύμιση ότι η γενιά της - ενώ είναι νέα - μπορεί να κάνει τη διαφορά, ελπίζει η Νίλα.
"Σκέφτομαι τόσες πολλές φορές όταν μιλάμε για θέματα και διαφορετικές αιτίες, μιλάμε γι' αυτό με την πολύ ενήλικη προσέγγιση του ω, αυτό είναι πολύ σοβαρό," αναφέρει.
"Ο κόσμος είναι ένα πολύ τρομακτικό μέρος, αλλά υπάρχει μια προσέγγιση που μοιάζει περισσότερο με τον Τζεν Ζ...
Και μπορούμε να κάνουμε μικρά βήματα και...
Κάνε ό,τι μπορούμε."