Η σεζόν του Ατλαντικού τυφώνα του 2024 πλησιάζει στο τέλος της και ήταν συνολικά ενεργή.
Έχουν γίνει 18 ονομαζόμενες τροπικές καταιγίδες, με 11 από εκείνους που φτάνουν σε δύναμη τυφώνα και πέντε να γίνονται μεγάλοι τυφώνες - κατηγορία 3 και παραπάνω.
Μια μέση σεζόν θα έφερνε 14 καταιγίδες, επτά τυφώνες και τρεις μεγάλους τυφώνες.
Μερικά αρχεία έχουν ισορροπηθεί ή σπάσει, αλλά ο ενεργός καιρός δεν εξαπλώθηκε ομοιόμορφα κατά τη διάρκεια της σεζόν.
Στην πραγματικότητα η μέση της σεζόν, κανονικά η κορυφή, ήταν πολύ ήσυχη.
18 τροπικές καταιγίδες ονομάστηκαν στη λεκάνη του Ατλαντικού το 2024 προ-εποχής προβλέψεις πρότεινε ότι αυτή θα ήταν μια άνω του μέσου όρου εποχή - "έκτακτη" σύμφωνα με ορισμένες προβλέψεις.
Υπήρχαν πρώιμα σημάδια ότι θα ανταποκρινόταν σε αυτές τις προσδοκίες, με τον τυφώνα Beryl να γίνεται ο πρώτος τυφώνας της κατηγορίας πέντε του Ατλαντικού στα πρακτικά στις 2 Ιουλίου.
Προκάλεσε εκτεταμένες ζημιές και αρκετούς θανάτους σε όλη την Καραϊβική πριν χτυπήσει τις ακτές του νότιου Τέξας, φέρνοντας πλημμύρες και περικοπές ρεύματος εδώ και στη γειτονική πολιτεία της Λουιζιάνας.
Αλλά αφού διαλύθηκε ο Μπέριλ, ο Ατλαντικός έπεσε ήσυχος.
Πόσο ασυνήθιστη ήταν αυτή η εποχή των τυφώνων;
Η σεζόν τυφώνα διαρκεί από την 1η Ιουνίου έως τις 30 Νοεμβρίου με δραστηριότητα που φτάνει συνήθως στο αποκορύφωμά της στις αρχές Σεπτεμβρίου.
Αλλά μετά την Μπέριλ τον Ιούλιο υπήρχαν μόνο τέσσερις καταιγίδες - και κανένας μεγάλος τυφώνας - μέχρι που σχηματίστηκε η Ελένη στις 24 Σεπτεμβρίου.
Αυτό το ήσυχο ξόρκι ήταν κάτι σαν έκπληξη.
Οι τυφώνες τροφοδοτούνται από θερμούς ωκεανούς, και οι θερμοκρασίες της επιφάνειας της θάλασσας στον τροπικό Ατλαντικό ήταν σταθερά πάνω από το μέσο όρο.
Το τέλος του El Nino, το οποίο μπορεί να θέσει τα φρένα στην ανάπτυξη του τυφώνα, αναμένεται επίσης να σημαίνει ότι οι καταιγίδες θα σχηματιστούν εύκολα.
Αλλά ο σχηματισμός τυφώνων είναι μια πολύπλοκη συνταγή που απαιτεί πολλά συστατικά.
Πιστεύεται ότι μια αλλαγή στις καιρικές συνθήκες στην Αφρική - η οποία έφερε σπάνια βροχή στη Σαχάρα - σήμαινε ότι οι συστάδες των καταιγίδων που γεννούν τροπικά συστήματα αναδύθηκαν στον Ατλαντικό πιο βόρεια από ό, τι συνήθως σε μια περιοχή λιγότερο ώριμη για ανάπτυξη.
Μεγάλες ποσότητες σκόνης Σαχάρας μπορεί επίσης να έχουν καταστέλλει τη δραστηριότητα.
Αλλά οι θερμοκρασίες της επιφάνειας της θάλασσας παρέμειναν υψηλές - πράγμα που σημαίνει ότι οι δυνατότητες για ισχυρούς τυφώνες παρέμειναν.
H Helene έφερε την καταστροφή τόσο βόρεια όσο το Asheville, Βόρεια Καρολίνα Αυτή η δυνατότητα πραγματοποιήθηκε στα τέλη Σεπτεμβρίου με τη γέννηση του τυφώνα Helene.
Εντάθηκε ραγδαία προτού καταρρεύσει στην ακτή της Φλόριντα ως μεγάλη καταιγίδα.
Η Helene προκάλεσε καταστροφικές πλημμύρες και εκτεταμένες ζημιές στον άνεμο σε μεγάλες περιοχές των νοτιοανατολικών ΗΠΑ, από την ακτή του Κόλπου της Φλώριδας στα νότια Απαλάχια.
Σύμφωνα με προκαταρκτικά στοιχεία της Αμερικανικής Εθνικής Ωκεανικής και Ατμοσφαιρικής Διοίκησης (NOAA) ήταν ο πιο θανατηφόρος τυφώνας που επηρέασε τις Ηπειρωτικές ΗΠΑ από τον τυφώνα Κατρίνα το 2005, προκαλώντας περισσότερους από 150 θανάτους.
Η Ελέν ήταν η πρώτη από τις έξι καταιγίδες που αναπτύχθηκε με γρήγορη διαδοχή.
Πέντε από αυτούς έγιναν τυφώνες από τους οποίους τέσσερις υπέστησαν ταχεία εντατικοποίηση, όπου οι παρατεταμένοι άνεμοι ενισχύονται τουλάχιστον κατά 35 mph (56km/h) σε 24 ώρες.
Αυτό κορυφώθηκε με τον τυφώνα Μίλτον, ο οποίος σχηματίστηκε στον κόλπο του Μεξικού στις αρχές Οκτωβρίου και είδε τις ταχύτητες του ανέμου να αυξάνονται κατά 90 μίλια/ώρα σε 24 ώρες - ένα από τα πιο ακραία παραδείγματα ταχείας εντατικοποίησης στο αρχείο.
Έφτασε στην κατηγορία πέντε δύναμη για ένα χρονικό διάστημα, πριν αποδυναμωθεί σε μια κατηγορία τρία και κάνει την ξηρά να πέσει στη δυτική ακτή της Φλόριντα.
Έφερε εκτεταμένες επιπτώσεις, συμπεριλαμβανομένου ενός καταστροφικού κύμα καταιγίδας και ένα ξέσπασμα 46 ανεμοστρόβιλων.
Η τελευταία καταιγίδα της περιόδου του Ατλαντικού ήταν η Tropical Storm Sara.
Αυτή η καταιγίδα δεν ενίσχυσε σε έναν τυφώνα - αλλά έγινε αργή κίνηση κοντά στις ακτές της Κεντρικής Αμερικής, προκαλώντας εκτεταμένες πλημμύρες.
Η βόρεια ακτή της Ονδούρας είδε πάνω από 3ft (σχεδόν 1m) βροχή.
Οι καταστροφικοί άνεμοι ήταν μόνο ένας αντίκτυπος από τον τυφώνα Μίλτον στη Φλόριντα Οι υψηλές θερμοκρασίες της θάλασσας είναι ένας βασικός οδηγός των τροπικών καταιγίδων και τυφώνων - αυτές ήταν περίπου 1C πάνω από τον μέσο όρο του 1991-2020, σύμφωνα με την ανάλυση BBC των δεδομένων από την Ευρωπαϊκή υπηρεσία για το κλίμα.
Αυτό ταιριάζει σε ένα μοτίβο θερμών ωκεανών σε όλο τον κόσμο, που τροφοδοτείται από την κλιματική αλλαγή.
Ανάλυση από το Climate Central, εξωτερικό έχει διαπιστώσει ότι οι μέγιστες ταχύτητες ανέμου σε κάθε τυφώνα του Ατλαντικού το 2024 ήταν υψηλότερες λόγω της κλιματικής αλλαγής.
Στην περίπτωση του τυφώνα Μίλτον, οι άνεμοι ήταν 23 μίλια/ώρα ισχυρότεροι ως αποτέλεσμα της υπερθέρμανσης του πλανήτη που προκλήθηκε από τον άνθρωπο.
Οι πολύ υψηλές θερμοκρασίες της θάλασσας που τροφοδοτούσαν την καταιγίδα έγιναν 400 με 800 φορές πιο πιθανές από την κλιματική αλλαγή Εν τω μεταξύ, μια μελέτη από τον Παγκόσμιο Καιρό Αναφορά, εξωτερικά δείχνει ότι η κλιματική αλλαγή αύξησε τις βροχοπτώσεις από τον Μίλτον κατά 20-30%.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι επιστήμονες λένε ότι οι τροπικοί κυκλώνες και οι τυφώνες είναι απίθανο να γίνουν πιο συχνές συνολικά.
Αλλά εκείνοι που συμβαίνουν θα ενταθούν πιο γρήγορα και θα φέρουν περισσότερες βροχοπτώσεις - καθιστώντας τις ολοένα και πιο επικίνδυνες.
Χρειαζόμαστε μια "Κατηγορία 6" για τους τυφώνες;
Ένας απλός οδηγός για την κλιματική αλλαγή