Στο κέντρο της πόλης του Χαλέπι, η τεράστια πινακίδα στην κεντρική πλατεία με μια εικόνα του Προέδρου Μπασάρ αλ-Άσαντ, η οποία ήταν ένα χαρακτηριστικό σε οποιαδήποτε πόλη και χωριό της Συρίας, πυρπολήθηκε και στη συνέχεια αφαιρέθηκε.
Οι κόκκινες, λευκές και μαύρες εθνικές σημαίες που διακοσμούσαν τους φακούς απομακρύνθηκαν επίσης και αντικατέστησαν με αυτό που είναι γνωστό ως "σημαία ανεξαρτησίας."
Κάτω από το δρόμο, έξω από το δημαρχείο, ένα γιγαντιαίο λάβαρο με μια φωτογραφία του Ασάντ καταλήφθηκε · ένας άλλος είχε το πρόσωπό του γεμάτο σφαίρες, και για οποιονδήποτε λόγο κρατούνταν εκεί.
Σε όλο το Χαλέπι, οι κάτοικοι και οι νέες αρχές έδειχναν πρόθυμοι να απαλλαγούν από οτιδήποτε συμβολίζει τους Άσαντς - ο Μπασάρ είχε έρθει στην εξουσία το 2000 μετά το θάνατο του πατέρα του Χαφέζ, ο οποίος κυβερνούσε επί 29 χρόνια.
Ήρθα στο Χαλέπι για πρώτη φορά ως φοιτητής, το 2008, και τα πανό με το πρόσωπο του Ασάντ ήταν προεξέχοντα σε δημόσιες πλατείες, δρόμους και κυβερνητικά κτίρια.
Αυτή ήταν η πρώτη μεγάλη πόλη που αιχμαλωτίστηκε από ισλαμιστές επαναστάτες νωρίτερα αυτό το μήνα, στην εκπληκτική επίθεση τους που ανέτρεψε τον Ασάντ και έφερε την ελευθερία σε αυτή τη χώρα μετά από πέντε δεκαετίες καταπίεσης τουλάχιστον προς το παρόν.
Ένα από τα πρώτα πράγματα που έκαναν ήταν να ανατρέψουν ένα μεγάλο ιππικό άγαλμα του εκλιπόντος αδελφού του πρώην προέδρου, Μπασσέλ · ένα άγαλμα του Χαφέζ επίσης βανδαλίστηκε.
Κάποτε ένας πολυσύχναστος εμπορικός κόμβος, ο Χαλέπι ήταν μάρτυρας, και καταστράφηκε από, έντονες μάχες μεταξύ των μαχητών της αντιπολίτευσης και των κυβερνητικών δυνάμεων κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, ο οποίος ξεκίνησε το 2011 όταν ο Ασάντ καταπιέστηκε βάναυσα ειρηνικά τις ειρηνικές διαδηλώσεις εναντίον του.
Χιλιάδες σκοτώθηκαν.
Δεκάδες χιλιάδες ακόμα το έσκασαν.
Τώρα, με τον Ασάντ νεκρό, πολλοί επιστρέφουν, από άλλα μέρη της Συρίας και ακόμη και στο εξωτερικό.
Στις αρχές του πολέμου, το Ανατολικό Χαλέπι, ένα επαναστατικό οχυρό, πολιορκήθηκε από δυνάμεις πιστές στο καθεστώς και δέχτηκε έντονο ρωσικό βομβαρδισμό.
Το 2016, οι κυβερνητικές δυνάμεις την επανέκτησαν, μια νίκη που στη συνέχεια θεωρήθηκε σημείο καμπής στη σύγκρουση.
Μέχρι σήμερα, τα κτίρια παραμένουν κατεστραμμένα, και σωροί από ερείπια περιμένουν να συλλεχθούν.
Η επιστροφή των δυνάμεων του Άσαντ σήμαινε ότι ήταν πολύ επικίνδυνο για εκείνους που είχαν φύγει για να επιστρέψουν μέχρι τώρα.
"Όταν έπεσε το καθεστώς, θα μπορούσαμε να σηκώσουμε τα κεφάλια μας," δήλωσε ο Μαχμούντ Αλί, ο οποίος είναι 80 ετών.
Έφυγε όταν οι μάχες εκεί εντάθηκαν το 2012.
Μετακόμισε με την οικογένειά του στο Idlib, στα βορειοδυτικά της χώρας, η οποία, μέχρι πριν από δύο εβδομάδες, ήταν ο θύλακας των επαναστατών στη Συρία, υπό την ηγεσία του Hayat Tahrir al-Sham (HTS), της ομάδας που ηγήθηκε της επίθεσης κατά του Άσαντ.
"Η καταστολή είναι αυτό που είδα όλη μου τη ζωή στα χέρια της οικογένειας Άσαντ.
Όποιος απαιτεί δικαιώματα θα σταλεί στη φυλακή.
Διαμαρτυρηθήκαμε επειδή υπήρξε πολλή καταστολή, ειδικά σε εμάς, τους φτωχούς."Η κόρη του, 45χρονη Σαμάρ, είναι ένα από τα εκατομμύρια στη Συρία που γνώριζε ότι η χώρα αυτή κυβερνούσε μόνο από τους Άσαντς.
"Ως ότου, κανείς δεν τόλμησε να μιλήσει εξαιτίας του τρόμου του καθεστώτος," ανέφερε.
"Τα παιδιά μας στερήθηκαν τα πάντα.
Είναι αξιοσημείωτο ότι αυτά τα συναισθήματα μοιραζόντουσαν τόσο ελεύθερα σε μια χώρα όπου η αντιπολίτευση δεν ήταν ανεκτή· η μυστική αστυνομία, γνωστή ως Mukhabarat, φαινόταν να βρίσκεται παντού και να κατασκοπεύει τους πάντες, και οι κριτικοί εξαφανίστηκαν ή στάλθηκαν στη φυλακή, όπου βασανίστηκαν και σκοτώθηκαν.
Κατά μήκος του Χαλέπι, οι νέες αρχές εγκατέστησαν διαφημιστικές πινακίδες με την εικόνα των αλυσίδων γύρω από δύο καρπούς λέγοντας, "Η απελευθέρωση κρατουμένων είναι ένα χρέος στο λαιμό μας."
"Είμαστε ευτυχισμένοι, αλλά υπάρχει ακόμα φόβος," είπε ο Σαμάρ.
"Γιατί ακόμα φοβόμαστε;
Γιατί η ευτυχία μας δεν είναι γεμάτη;
Είναι λόγω του φόβου που [το καθεστώς] φύτεψαν μέσα μας."
Ο αδερφός της, ο Αχμέντ, συμφώνησε.
"Μπορεί να σε στείλουν φυλακή επειδή λες απλά πράγματα.
Είμαι ευτυχισμένος, αλλά ανησυχώ ακόμα.
Αλλά δεν θα ζήσουμε ποτέ ξανά υπό καταστολή."
Ο πατέρας του παρενέβη, για να συμφωνήσει μαζί του.
"Αυτό είναι αδύνατο." Η οικογένεια ζούσε σε ένα μικρό διαμέρισμα, όπου η ηλεκτρική ενέργεια ήταν διαλείπουσα και θέρμανση, ανύπαρκτη.
Τώρα που είχαν επιστρέψει, δεν ήξεραν τι να κάνουν, όπως πολλοί άλλοι εδώ.
Περισσότερο από το 90% του πληθυσμού της Συρίας εκτιμάται ότι ζει στη φτώχεια και υπάρχουν ευρύτερες ανησυχίες σχετικά με το πώς θα διοικήσει τη χώρα η HTS, η οποία ξεκίνησε ως θυγατρική της Αλ Κάιντα.
Μια γυναίκα που ζούσε σε ένα διαμέρισμα κοντά είπε, "Κανείς δεν μπορούσε να μου στερήσει την ευτυχία.
Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι επιστρέψαμε.
Στην κεντρική πλατεία, ένας άντρας μου είπε, "Ελπίζω πραγματικά να το κάνουμε σωστά, και δεν υπάρχει επιστροφή στη βία και την καταπίεση." Στο διαμέρισμα του Μαχμούντ Αλί, μια "ανεξάρτητη σημαία," με τα τρία κόκκινα αστέρια της στη μέση, είχε ζωγραφιστεί σε μια λευκή εφημερίδα, και είχε τοποθετηθεί στο τραπεζάκι του καφέ στο σαλόνι.
Ο Σαμάρ, μια από τις κόρες του, μου είπε, "Δεν μπορούμε ακόμα να πιστέψουμε ότι ο Ασάντ έφυγε."