Dola Posh έχει πολλαπλές ταυτότητες: Φωτογράφος; γυναίκα; Νιγηρία; μητέρα; Βρετανός.
Ωστόσο, αφού γέννησε, δεν ένιωθε πια σίγουρη ποια ήταν.
Έξι μέρες μετά τη γέννηση της κόρης της, ήταν ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι σε ένα αγγλικό νοσοκομείο, στη μέση ενός κλειδώματος covid.
Ανησυχούσε για το πώς είχε αλλάξει η ζωή της και αν θα έκανε ποτέ ξανά αυτό που αγαπούσε - τραβώντας φωτογραφίες.
Αδυνατώντας να επισκεφτούν, οι συγγενείς συνέχιζαν να επισκέπτονται για να ελέγξουν εκείνη και το μωρό.
Μετά από μια δύσκολη εγκυμοσύνη, η Ντόλα ένιωθε υπό πίεση.
Η μητέρα της ήταν χιλιάδες μίλια μακριά στο μέρος που είχε αφήσει δύο χρόνια νωρίτερα το Λάγκος, τη μεγαλύτερη πόλη της Νιγηρίας.
Όλα αυτά έβαλαν το μυαλό της σε ένα πολύ σκοτεινό μέρος σκέφτηκα: Είμαι εγώ? τα μωρά έξω, είμαι ακόμα εγώ.
Αλλά όχι, δεν ήμουν πια εγώ.
Η απώλεια ταυτότητας μπορεί να είναι μία από τις αιτίες της μετάγγισης κατάθλιψης, η οποία πλήττει δυσανάλογα τις μαύρες γυναίκες.
Αν και δεν το αναγνώρισε τότε, από αυτό υπέφερε η Ντόλα.
Μόλις βγήκε από το νοσοκομείο, σχεδόν αμέσως βομβαρδίστηκε με μη ζητηθείσες συμβουλές.
Υπήρχαν πολλές κουβέντες, πολύς έλεγχος γύρω από το πώς θα έπρεπε να μεγαλώσω το παιδί.
Με έναν τρόπο που επηρέασε και το μυαλό μου.
Με έκανε να νιώθω σαν να μην ήξερα τι έκανα.
Δεν μου δόθηκε η ευκαιρία να γίνω μητέρα.
Υπάρχει ένα θέμα πραγματικότητας για τον τρόπο με τον οποίο μιλάει ο 33χρονος για τα γεγονότα του 2020.
Αντιστέκεται στα δάκρυα αυτή τη φορά, αλλά έχει κλάψει πολύ.
Μια νύχτα, φθαρμένη από το να νιώθει σαν ζόμπι, λόγω έλλειψης ύπνου, και της απομόνωσης και της θλίψης της νέας της ύπαρξης, μια φωνή στο κεφάλι της της της είπε να αυτοκτονήσει.
Συναισθηματικά αμετακίνητη, κρεμόταν στην κουβέρτα της σαν να ήταν σωσίβιο.
Το κοριτσάκι της, η Μονιολούβα, που σημαίνει ότι έχω τον Θεό στη Γιορούμπα, ήταν στο πλευρό της.
Τραγούδησε τραγούδια από το σπίτι.
Στη συνέχεια, έκανε μια μέση της νύχτας κλήση προς τον επισκέπτη της υγείας που, ευτυχώς, σήκωσε και συμφώνησε να έρθει γύρω.
Έθαψα το κεφάλι μου ντροπιασμένος, ένιωσα τόση ντροπή γιατί δεν είμαι καν καλή μητέρα.
Δεν έχω τη δύναμη να γίνω μητέρα.
Η Ντόλα πείστηκε να δει μια θεραπεύτρια, η οποία την ενθάρρυνε να χρησιμοποιεί την κάμερά της για να αντιμετωπίζει τα αισθήματά της.
Μαθαίνοντας το σκάφος στη Νιγηρία, ενώ σπούδαζε για ένα πτυχίο θαλάσσιας βιολογίας, ξεχώριζε από το πλήθος με τα βαμμένα χρυσά της μαλλιά και τις ροζ μπότες της.
Η Ντόλα άρχισε να χτίζει μια φήμη στους ανδροκρατούμενους κόσμους της μόδας και της φωτογραφίας διασημοτήτων του Λάγκος.
Αλλά στριμώχτηκε προς την πορτραίτα καθώς της επέτρεπε να τεκμηριώνει τις ζωές των ανθρώπων και ενθάρρυνε τα θέματα να μοιραστούν κάτι πιο βαθύ.
Για τη θεραπεία που άναψε το φακό στον εαυτό της και, χρησιμοποιώντας μια εφαρμογή στο τηλέφωνό της για να ελέγξει εξ αποστάσεως την κάμερα, άρχισε να παράγει ένα χαρτοφυλάκιο φωτογραφιών της με Monioluwa.
Το πορτραίτο της μητέρας και του μωρού, που βασίζεται σε αναπαραστάσεις της Παναγίας και του παιδιού, είναι ένα από τα θεμελιώδη μοτίβα της δυτικής παράδοσης της τέχνης.
Οι φωτογραφίες της Ντόλας ταιριάζουν σε αυτή τη λειτουργία αλλά η σύνδεση ήταν αναίσθητη στην αρχή και χρειάστηκε ένας μέντορας για να το επισημάνει.
Μεγάλωσε σε ένα θρησκευτικό σπιτικό - ο πατέρας της ήταν επίσκοπος σε μια εκκλησία της Νιγηρίας.
Ζωγραφιές της Μαρίας και του Ιησού ήταν στους τοίχους του σπιτιού της, και η εικόνα της μητέρας και του παιδιού ήταν στις Γραφές και στα βιβλία των ύμνων.
Τα χρώματα: το πράσινο, το κόκκινο και το χρυσό; τα χρυσά πλαίσια και το φως που μεγαλώνουν σε αυτό το περιβάλλον, ήταν όλα εκεί στο υποσυνείδητό μου.
Όλα αυτά βγήκαν με τον τρόπο που συνέθεσε και άναψε τα πορτρέτα της.
Μερικές φορές κάνεις πράγματα, δεν ξέρεις καν γιατί τα κάνεις και μετά όταν κάθεσαι και αντανακλάς το:
Το πέπλο, ή το κάλυμμα της κεφαλής, που ήταν μέρος της στολής που πήγαινε στην εκκλησία, έγινε επίσης ένα ουσιαστικό στοιχείο της δουλειάς της.
Όταν έβαλα το πέπλο, δεν ένιωσα πια σαν εκείνο το άδειο άτομο.
Ένιωθα περισσότερο εγώ που επανασυνδέθηκα με την οικογένειά μου, ένιωθα σαν να είχα την ουσία τους μαζί μου.
Το πρόγραμμα είχε αρχίσει να βοηθάει την Ντόλα να κατανοήσει καλύτερα τα συναισθήματά της.
Λέει ότι όταν άρχισε να μοιράζεται την ιστορία της ότι η μητρότητα δεν ήταν όλες χαρές και εγώ υπέφερε από κατάθλιψη, που άνοιξε μια πόρτα για μένα για να μην ντρέπομαι πια.
Τώρα αρχίζω να δουλεύω τις ιστορίες για το τι πραγματικά συνέβη και το σκοτάδι, πώς βγήκα έξω από αυτό, και προσπαθώ να το απεικονίσω μέσω εικόνων.
Νωρίτερα φέτος, η Ντόλα κέρδισε ένα βραβείο από τον κατασκευαστή της κάμερας Leica για να της επιτρέψει να συνεχίσει τη σειρά της και να ενθαρρύνει περισσότερες γυναίκες ιδιαίτερα μαύρες γυναίκες - να σπάσουν το στίγμα γύρω από τη μετάγγιση κατάθλιψης.
Θέλω έναν κόσμο όπου οι μαύρες μητέρες δεν πρέπει να κουβαλούν τόσο βάρος και νιώθουν ότι πρέπει να περάσουν αυτό το ταξίδι μόνοι τους και θέλω να κοιτάξουν στα μέσα ενημέρωσης και να δουν μια αντανάκλαση των εαυτών τους να προσπαθούν να κάνουν τα πράγματα να δουλέψουν.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι μαύρες γυναίκες είναι πιο πιθανό να βιώσουν τη λοιμώδη κατάθλιψη από ό, τι άλλες, λέει η φιλανθρωπία του Ιδρύματος Ψυχικής Υγείας.
Οι λόγοι είναι πολύπλοκοι, αλλά η Ντόλα πιστεύει ότι το να είσαι πιο ανοιχτός είναι ζωτικής σημασίας για την αντιμετώπιση του ζητήματος.
Είναι καινούριο για μια γυναίκα να στέκεται εκεί και να λέει: Σχεδόν τελείωσα τη ζωή μου, δεν ντρέπομαι γι 'αυτό είμαι ακόμα καλλιτέχνης, είμαι ακόμα γυναίκα και έχω κάτι να πω.
Αν νομίζετε ότι έχετε επηρεαστεί από θέματα που αναφέρονται σε αυτό το άρθρο: Μετάβαση στο BBCAfrica.com για περισσότερες ειδήσεις από την αφρικανική ήπειρο.
Ακολουθήστε μας στο Twitter @BBCAfrica, στο Facebook στο BBC Africa ή στο Instagram στο bbcafrica