Η πίσις ενός ποτηριού ντόπιου οίνου δεν είναι πιθανόν αυτό που έρχεται στο νου όταν επισκέπτεται τη Σκανδιναβία, αλλά αυτή η ψυχρότερη, βορειότερη περιοχή αναδύεται ως ένα νέο οινοστάσιο.
Εκατοντάδες εμπορικούς αμπελώνες είναι τώρα διακοσμημένοι σε όλη τη Δανία, τη Σουηδία, ακόμη και τη Νορβηγία, ως μια πρώτη γενιά επαγγελματιών οινοποιών μετατρέπουν αυτό που κάποτε ήταν ένα ειδικό χόμπι σε μια μικρή αλλά ακμάζουσα βιομηχανία.
Μακριά από το Μπορντό της Γαλλίας ή την Κοιλάδα Νάπα της Καλιφόρνιας, πάνω από 10.000 αμπέλια φυτρώνουν σε μια πλαγιά του λόφου στη Ζηλανδία, το μεγαλύτερο νησί της Δανίας.
"Οι άνθρωποι έχουν ανακαλύψει ότι είναι πραγματικά δυνατόν να καλλιεργήσει κρασί στη Δανία, έτσι οι νεοφερμένοι έρχονται, χρόνο με το χρόνο," λέει η Νίνα Φινκ, όπως δείχνει στο BBC το τριμελές οινοποιείο της, Vejrhj Vingrd.
Η Νίνα και ο σύζυγός της Νιλς ξεκίνησαν την επιχείρησή τους πριν από 13 χρόνια, αφού αποσύρθηκαν από τις δουλειές τους στην Κοπεγχάγη.
Καλλιεργούν κυρίως πράσινα σταφύλια, παράγοντας άνθη λευκά κρασιά, καθώς και αφρώδη και ροζέ.
"Έχουμε μεγαλύτερες καλοκαιρινές ημέρες με περισσότερο ηλιακό φως από ό, τι έχετε στη Γαλλία ή στην Ιταλία, οπότε οι συνθήκες είναι διαφορετικές," εξηγεί.
Για τους περισσότερους Σκανδιναβούς αμπελώνες, η σολάρις είναι το σταφύλι της επιλογής - μια αρωματική, υβριδική ποικιλία η οποία είναι καλά προσαρμοσμένη σε ψυχρότερα κλιπ, ωριμάζει εύκολα, και είναι πιο ανθεκτικό σε ασθένειες, επιτρέποντας στους αμπελώνες να αποφύγουν τον ψεκασμό φυτοφαρμάκων.
Το σταφύλι ανατράφηκε για πρώτη φορά στη Γερμανία το 1975, αλλά υιοθετήθηκε μόνο στη Σκανδιναβία από το 2004, μετά την οποία απογειώθηκε η οινοποίηση.
Ο Niels Fink λέει ότι οι άνθρωποι εκπλήσσονται θετικά όταν γεύονται τα κρασιά από το Vejrhj Vingrd.
"Υπάρχει ένα μικρό χαμόγελο στο μάτι τους, και μετά έρχεται αυτό το μισό χαμόγελο," γελάει.
Οι Finks πουλάνε τα μπουκάλια τους απευθείας από το οινοποιείο, αλλά παρέχουν επίσης μερικά από τα κορυφαία εστιατόρια της Κοπεγχάγης, συμπεριλαμβανομένων των τριών αστέρων της Michelin Geranium.
Αρχικά έφτιαξαν μόνο 4.000 μπουκάλια ετησίως, αλλά τώρα πουλάνε 20.000.
"Είμαστε περιορισμένοι από την προμήθεια που μπορούμε να προσφέρουμε," λέει ο κ. Fink.
Οι εμπορικές αμπελώνες στη Δανία και τη Σουηδία επιτρέπονται μόνο βάσει των κανόνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το 2000.
Η οινοποίηση άρχισε γύρω στο 2010, βλέποντας μια μετατόπιση από ερασιτέχνες καλλιεργητές σε πιο φιλόδοξη παραγωγή.
Η περιέργεια, και το γεγονός ότι "είναι δυνατόν," έχει προσελκύσει επιχειρηματίες κρασιού, εξηγεί ο Jean Becker, από τη Δανική Ένωση Οίνου.
"Ήμουν ένας από αυτούς που ξεκίνησαν το έτος 2000.
Ήμασταν έξι καλλιεργητές," λέει ο κ. Becker, στέκεται στον αμπελώνα του 25 χιλιόμετρα (15 μίλια) βόρεια της Κοπεγχάγης.
Σήμερα υπάρχουν 150 εμπορικά οινοποιεία στη Δανία με 125 εκτάρια αμπέλια, συν πάνω από 1.000 καλλιεργητές χόμπι.
Εν τω μεταξύ, η Σουηδία έχει 47 εμπορικούς φορείς που εκτείνονται 193 εκτάρια, σύμφωνα με τη Σουηδική Ένωση Οίνου, και το μεγαλύτερο έχει 125.000 αμπέλια.
"Ξεκίνησα με 500 αμπέλια," είπε ο Jean Becker, "Σήμερα, νέοι αμπελουργοί αρχίζουν με 15.000-25.000.
Ξεκινούν μεγαλύτερα σε κλίμακα.
Υπάρχει αγορά γι' αυτό;
Η απάντηση είναι ναι." Αλλά είναι μια βιομηχανία ακόμα στα νηπιακά της, σε σύγκριση με τα 800.000 εκτάρια που καλλιεργούνται στη Γαλλία, και σχεδόν ένα εκατομμύριο εκτάρια στην Ισπανία.
Στη νότια Ζηλανδία, ο Jesper Ryen Jensen, ο οποίος διευθύνει το Vesterhave Vingaard, παράγει ερυθρά κρασιά από ποικιλίες όπως το pinot noir και το merlot, που συνήθως συνδέονται με τη Γαλλία.
"Είναι πολύ δύσκολο επειδή είναι καινούριο για εμάς," λέει.
"Πρέπει να το μάθουμε.
Τα στοιχεία δείχνουν ότι τόσο η Δανία όσο και η Σουηδία έχουν δει μέσες θερμοκρασίες να αυξάνονται σχεδόν δύο βαθμούς Κελσίου τα τελευταία 40-50 χρόνια, με αποτέλεσμα πιο ήπιους χειμώνες και μεγαλύτερη περίοδο καλλιέργειας φρούτων.
Αλλά εξακολουθεί να υπάρχει κίνδυνος βλάβης του παγετού.
Ο Τζέσπερ Ράι Τζένσεν λέει ότι ως ένας βόρειος οινοπαραγωγός η κλιματική αλλαγή λειτουργεί υπέρ του.
"Εμείς οι αμπελουργοί στη Δανία είμαστε χαρούμενοι που έχουμε λίγο καλύτερο καιρό." Αλλά ο Niels Fink θεωρεί ότι το κλίμα της θερμοκρασίας είναι ένα δίκοπο σπαθί.
"Η κλιματική αλλαγή συνοδεύεται από κάθε είδους κακά, όπως πιο ακραία καιρικά φαινόμενα, μακρά ξηρασία, βαριά βροχή.
Ωστόσο, ο καθηγητής Torben Bo Toldam-Andersen, ερευνητής της επιστήμης φρούτων από το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, λέει ότι αντί για μια μακρά περίοδο ανάπτυξης, είναι η εμφάνιση νέων, σκληρότερων σταφυλιών που σε μεγάλο βαθμό ξεκίνησε την άνοδο των σκανδιναβικών οινοποιείων.
"Η κλιματική αλλαγή το καθιστά σίγουρα πιο εύκολο, αλλά ο κύριος οδηγός είναι οι νέες καλλιέργειες." Ηγείται ενός προγράμματος που ονομάζεται "FastGrapes," το οποίο δοκιμάζει ποικιλίες αμπέλου, για να βρει τις πιο ισχυρές και πιο κατάλληλες για τη βόρεια Ευρώπη.
Επιλέγονται σύμφωνα με το πόσο γρήγορα ωριμάζουν τα σταφύλια τους και την αντοχή τους σε παράσιτα, ασθένειες και άλλες περιβαλλοντικές πιέσεις.
Τα νέα φυτώρια μπορούν στη συνέχεια να καλλιεργηθούν σε υψηλότερη κλίμακα.
"Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που πηγαίνουν στο τέλειο κρασί," λέει ο ερευνητής.
"Ένα μέρος αυτής της έρευνας συμβαίνει στο εργαστήριο μπορείτε να δείτε τα γονίδια που το καθιστούν ισχυρό." Τα πρώτα επιλεγμένα αμπέλια αναπτύσσονται τώρα σε 15 τοποθεσίες δοκιμών, σε όλη τη Σκανδιναβία, τη Λιθουανία, τη βόρεια Γερμανία και το Βέλγιο.
Αλλά ακόμη και με τις καλύτερες δυνατές ποικιλίες σταφυλιών και θερμότερους καιρούς, τα Σκανδιναβικά οινοποιεία αντιμετωπίζουν πολλές προκλήσεις, όπως το υψηλό κόστος εργασίας και οι αυστηροί κανόνες για τη χρήση χημικών θεραπειών για την αντιμετώπιση οποιασδήποτε ασθένειας στους αμπελώνες.
Ο Romain Chichery λέει ότι μπορεί επίσης να είναι δύσκολο για τα οινοποιεία να βρουν εργάτες.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Γαλλία, μετακόμισε στη Σουηδία λίγο μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του στην οινοποίηση και την αμπελουργία.
Τώρα 27, ο οινοποιός εργάζεται στη Θόρα Αμπελώνα στη νοτιοδυτική χερσόνησο Μπιρ της χώρας.
"Πρέπει να εκπαιδεύσουμε τους εργαζόμενους, ή πρέπει να τους φέρουμε από έξω [της χώρας]," λέει.
Αλλά "ξεκινώντας από το μηδέν" στη Σουηδία, προσθέτει ότι απολαμβάνει την ελευθερία να πειραματίζεται.
"Δεν είναι μόνο κόλλα αντιγραφής, η οποία έχει γίνει για δεκαετίες, ή αιώνες, στον παλαιότερο αμπελουργικό κόσμο." Ο ιδιοκτήτης της Θόρα, Αμερικανός expat Heather berg λέει ότι όλη η προσπάθεια και τα έξοδα αξίζει τον κόπο.
"Μπορούμε να ανταγωνιστούμε με άλλα ευρωπαϊκά κρασιά," αναφέρει.
Ωστόσο, το σπιτικό Σκανδιναβικό κρασί αποτελεί σήμερα μόνο ένα κλάσμα της καταναλωτικής αγοράς, και τα μπουκάλια είναι ακριβά.
Το δανικό κρασί στη Δανία κοστίζει από 200 κορώνες (27 δολάρια; 22 δολάρια) ένα μπουκάλι προς τα πάνω, περισσότερο από το διπλάσιο της τιμής των φθηνότερων γαλλικών και ισπανικών εισαγωγών.
Μόνο μια αμελητέα ποσότητα εξάγεται.
"Δεν θα συναγωνιστούμε ποτέ τη Γαλλία, την Ιταλία και την Ισπανία επειδή έχουν πολύ χαμηλές τιμές," αναφέρει ο κ. Becker.
Στο κεντρικό οινοποιείο της Κοπεγχάγης, ο Vino Fino, ιδιοκτήτης Nicolai Christiansen πουλάει κυρίως γαλλικό κρασί.
Ωστόσο, λέει ότι πρόσφατα πούλησε μια κάσα δανικού κρασιού σε έναν ιδιοκτήτη μπαρ στη Γαλλία.
"Αν μπορείς να το πουλήσεις σε Γάλλο, μπορείς να το πουλήσεις σε όλους," αστειεύεται.
Ωστόσο, εξακολουθεί να είναι πεπεισμένος για το δανέζικο κρασί.
"Το δανέζικο κρασί είναι ακόμα πολύ ακριβό," λέει.
"Έρχεται.
Εγγραφείτε στο newsletter μας Future Earth για να πάρετε αποκλειστική εικόνα για τα τελευταία νέα για το κλίμα και το περιβάλλον από τον επεξεργαστή του BBC για το κλίμα Justin Rowlatt, που παραδίδεται στα εισερχόμενά σας κάθε εβδομάδα.
Έξω από το Ηνωμένο Βασίλειο;
Εγγραφείτε στο διεθνές ενημερωτικό μας δελτίο εδώ.