Πρώην επαγγελματίας πρωταθλητής βελάκια Kevin Painter έχει ρίξει βέλη σχεδόν κάθε μέρα για 40 χρόνια.
Καθ'όλη τη διάρκεια της καριέρας του ευδοκιμούσε κάτω από πίεση, παίζοντας στους πιο διάσημους διαγωνισμούς και παίρνοντας σπίτι πάνω από 900.000 σε χρηματικά έπαθλα.
Αλλά νωρίτερα αυτό το έτος, πήγε να ρίξει ένα βελάκι και αυτό σωματικά δεν θα αφήσει το χέρι του.
"Είσαι σε κατάσταση σοκ, στεκόμουν εκεί για αιώνες.
Απλά δεν μπορούσα να σηκώσω το χέρι μου για να αφήσω το βελάκι," είπε.
Ο Κέβιν υπέφερε από βελίτιδα, μια ψυχική κατάσταση όπου ο εγκέφαλος σταματάει έναν παίχτη από το να μπορεί να απελευθερώσει ένα βελάκι.
Η εύρεση μιας θεραπείας θα γίνει η τελευταία πρόκληση του 57χρονου.
"[Η Δαρτίτιδα είναι] απουσία οποιουδήποτε φυσικού τραύματος, είναι καθαρά ψυχολογικό," δήλωσε η Δρ Λίντα Ντάφι, καθηγήτρια ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Middlesex.
Από το 1982 έως το 1987 κατατάχτηκε στον πρώτο κόσμο των γυναικών και επίσης γνώρισε βελίτιδα.
"Συνήθιζα να το καταπολεμώ με επιπλέον εξάσκηση.
Είχε ακουστεί για το παρελθόν, αλλά δεν μίλησαν πολλοί γι' αυτό," ανέφερε.
Η δακτυλίτιδα μπορεί να επηρεάσει όλους τους παίκτες, επαγγελματίες ή ερασιτέχνες.
Ο Τζακ Λάνγκστον, διαιτητής βελάκια και δημιουργός διαδικτυακού περιεχομένου, ήταν 12 ετών όταν πρωτοβίωσε την κατάσταση.
"Υπήρχε μια μικρή παύση λίγο πριν ρίξω το βελάκι," είπε.
Στην αρχή ήταν ελάχιστα αισθητή, αλλά τελικά έγινε τόσο άσχημα που θα έπαιρνε 60 δευτερόλεπτα για να ρίξει τρία βελάκια.
Στα 13 του, αναγκάστηκε να παραιτηθεί και εκείνη την εποχή, θεωρούσε ότι η καριέρα του στα βελάκια είχε τελειώσει.
"Παρουσιάζεσαι και χτυπιέσαι από ανθρώπους που ξέρεις ότι πρέπει να χτυπάς," είπε.
"Είναι τόσο αποθαρρυντικό.
Κάθε υπόθεση είναι διαφορετική, και δεν υπάρχει κανένας λόγος, αλλά πολλοί παίκτες αναφέρουν ότι προέρχεται από τον φόβο της εξαφάνισης.
"Φέρεται από άγχος και άγχος," είπε ο Κέβιν.
"Όπου άλλοι έχουν κρίσεις πανικού, για μένα εκδηλώνεται ως βελίτιδα." Μετά την πρώτη εμπειρία της κατάστασης, ο Κέβιν εισήχθη σε έναν υπνοθεραπευτή.
Ο Chris O'Connor διευθύνει το Eccleston Park Υπνοθεραπεία, ο επίσημος συνεργάτης υπνοθεραπείας του Επαγγελματικού Συλλόγου Βελώνων (PDPA).
Κατά τις συνεδρίες του, ο ασθενής βρίσκεται σε έναν καναπέ και οδηγείται σε μια έκσταση όπου στη συνέχεια "χτυπούν με όλη τη δουλειά εμπιστοσύνης και το έργο κινήτρων," είπε ο κ. O'Connor.
Μετά από οκτώ συνεδρίες, φάνηκε ότι η βελίτιδα του Κέβιν είχε θεραπευτεί.
Ευχαρίστησε τον κ. O'Connor και είπε ότι η θεραπεία είχε λειτουργήσει, σε ένα βίντεο που δημοσιεύτηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Αλλά δύο εβδομάδες αργότερα, κατά τη διάρκεια ενός τηλεοπτικού αγώνα στην περιοδεία του World Senior Darts, η κατάσταση επέστρεψε.
"Ήμουν πραγματικά, πραγματικά απογοητευμένος," είπε.
"Νόμιζα ότι είχε φύγει." Η Δρ. Ντάφι παραδέχτηκε ότι δεν έχει πειστεί από την υπνοθεραπεία.
"Δεν νομίζω ότι θα πετύχει - ποτέ - γιατί το να ρίχνεις βελάκια είναι μια συνειδητή ικανότητα.
Έτσι, έχοντας θεραπεία στις ασυνείδητες κινήσεις σας, δεν νομίζω ότι θα βοηθήσει," είπε.
Ίσως λόγω του ονόματός του, οι παίκτες έχουν την τάση να βλέπουν την βελτιίτιδα ως ένα πρόβλημα μοναδικό στο άθλημα που ως εκ τούτου απαιτεί μοναδικές λύσεις.
Αλλά ο Δρ. Ντάφι τονίζει "είναι απλά μια άλλη νοητική διαταραχή, οπότε πρέπει να αντιμετωπιστεί έτσι."
Προτιμά να χρησιμοποιεί θεραπεία γνωστικής συμπεριφοράς (CBT), όπου ο παίκτης επαναπροσδιορίζει την βελίτιδα ως πρόκληση που πρέπει να ξεπεράσει.
Σε αντίθεση με τον Κέβιν, ο Τζακ κατάφερε να κουνήσει την βελίτιδα του και με διαρκή αποτελέσματα.
Τον Ιανουάριο, ο 31χρονος αποφάσισε να αρχίσει να ρίχνει με το αριστερό του χέρι.
"[Ήταν] η μεγαλύτερη απόφαση ολόκληρης της ζωής μου παίζοντας βελάκια," είπε.
Αλλά δούλεψε, και μέσα σε τρεις μήνες κέρδιζε αγώνες σε ερασιτεχνικά τουρνουά.
Μαζί με τις καλύτερες παραστάσεις του, ο Τζακ βρήκε άλλο ένα όφελος - δεν χρειαζόταν πια να πίνει αλκοόλ για να παίξει.
"Συνήθιζα να τρέμω αν δεν είχα μπύρα θα ήμουν τόσο νευρικός," είπε.
"Αν μου είχες πει πριν ένα χρόνο ότι θα έπαιζα βελάκια νηφάλια, δεν θα σε πίστευα." Για να βοηθήσω την ανάρρωσή του, ο Κέβιν έχει αρχίσει να πίνει λιγότερο.
"Δεν είναι μυστικό ότι σε όλους αρέσει ένα ποτό όταν παίζουν," είπε.
"Αλλά πρέπει να βάλεις την προσπάθεια [στη θεραπεία].
Μου αρέσει να πηγαίνω βόλτα τα πρωινά για να καθαρίσω το μυαλό μου." Ενώ η μείωση της κατανάλωσης αλκοόλ είναι ένα ευπρόσδεκτο όφελος, η Δρ. Duffy είναι σαφής ότι δεν πιστεύει ότι υπάρχει σύνδεση μεταξύ ποτού και βελτιίτιδας.
"Οι υποκείμενοι μηχανισμοί που προκαλούν τη βελίτιδα είναι τα ίδια πράγματα που προκαλούν οποιαδήποτε άλλη διαταραχή άγχους," ανέφερε.
Ο Κέβιν σχεδιάζει να συνεχίσει την υπνοθεραπεία του, ελπίζοντας ότι αυτή τη φορά η βελίτιδα θα μείνει μακριά για πάντα.
"Όλοι ήταν πολύ υποστηρικτικοί," είπε.
"Μίλησα σε τόσους ανθρώπους που το έχουν ή το είχαν.
Δεν θα έκανα αυτές τις συζητήσεις αν δεν έπαιρνα βελίτιδα."