Ένα 24ωρο πάρτι πόνου - μια μέρα και μια νύχτα τρέχει γύρω από ένα κομμάτι Είναι μεσάνυχτα στο κεντρικό Λονδίνο και η βροχή αναπηδά από το έδαφος.
Το μεγαλύτερο μέρος της πόλης κοιμάται, αλλά σε ένα στίβο του αθλητισμού ακριβώς νότια του ποταμού Τάμεση ένας άνθρωπος - τρέμοντας και μουσκεμένος μέχρι το κόκαλο με σορτς, μπλουζάκι και αυτοσχέδιες γιλέκα που είναι φτιαγμένο από μια μαύρη σακούλα κάδου - τρέχει γύρους.
Ένας συνταξιούχος, που ήρθε από τη Νορβηγία εκείνο το πρωί, κάνει το ίδιο σε ένα μπλε pound-shop poncho.
Υπάρχει ένας μικρός σωρός από εμετό στο εσωτερικό του στίβου, όπου ένας δρομέας άδειασε το στομάχι του μια ώρα νωρίτερα.
Έκανε δουλειά, σηκώθηκε και συνέχισε.
Πολλοί άλλοι ήταν επίσης άρρωστοι, συμπεριλαμβανομένου ενός 74χρονου πρώην βιβλιοθηκάριου.
Δύο φορές.
Δεν είναι έκπληξη.
Στο κάτω κάτω, αυτοί οι άνθρωποι τρέχουν γύρω από το ίδιο κομμάτι για 12 ώρες.
Έχουν άλλα 12 ακόμα.
Καλώς ήρθατε στον κόσμο των 24 ωρών αγώνων, όπου τα όρια του πόνου, της απόλαυσης και της δυνατότητας επαναπροσδιορίζονται από μια ειδική ομάδα δρομείς που είναι τόσο εξαιρετικοί όσο είναι απολύτως φυσιολογικά.
Η μορφή δεν θα μπορούσε να είναι απλούστερη: να ολοκληρώσει όσο περισσότερους γύρους του 400m κομμάτι, όπως μπορείτε σε 24 ώρες και όποιος ρολόγια μέχρι τα περισσότερα μίλια κερδίζει.
Αλλά καθώς οι λακκούβες πρήζονται και η θερμοκρασία πέφτει στις μικρές ώρες στο Battersea Park Athletics Club, το μόνο πράγμα που συμβαίνει στους δρομείς είναι η επιβίωση.
Τότε γιατί οι άνθρωποι επιλέγουν να το κάνουν αυτό;
Τι τους κρατάει ζωντανούς όταν το σώμα τους - και το μυαλό τους - είναι σε σημείο θραύσης;
Και πόσο μακριά μπορεί να τρέξει ένας άνθρωπος σε 24 ώρες;
Ο χρόνος σταματάει για κανέναν - η συνεχής κίνηση είναι ο στόχος σε μια 24ωρη κούρσα Αν υπάρχει ένα πράγμα που έχουμε κοινό είναι ότι είμαστε όλοι παράξενοι, λέει ο πρώην Βρετανός κάτοχος ρεκόρ Robbie Britton, ο οποίος έχει τρέξει 12 24 ώρες αγώνες.
Θα έχεις τουλάχιστον 12 ώρες πόνο.
Δεν υπάρχει κανένα άλλο άθλημα όπου μπορείτε να φτάσετε στη γραμμή εκκίνησης το πιο ισχυρό που έχετε ποτέ και, αν όλα πάνε καλά, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα πόδια σωστά την επόμενη ημέρα.
Σίγουρα δεν το απολαμβάνω.
Το μισώ γιατί ξέρω ότι υποφέρει πολύ, λέει ο άνθρωπος που έτρεξε 198 μίλια για να σπάσει το δικό του παγκόσμιο ρεκόρ το 2022.
Αυτό είναι το ισοδύναμο με περισσότερους από επτά μαραθώνιους σε 3 ώρες 10 λεπτά ρυθμό, ή τρέχει ένα 22 λεπτά 30sec Parkrun 64 φορές στη σειρά.
Ο πρώην GB δρομέας James Elson, βετεράνος 13 24 ώρες αγώνες, λέει: "Φυσικά και ψυχολογικά είναι η πιο καθαρή μορφή λειτουργίας.
Η χαρά και η ικανοποίηση μιας 24ωρης κούρσας είναι σε δύσκολη θέση.Το μεσημέρι στο Battersea, υπάρχουν μόνο χαμόγελα μεταξύ των 42 δρομείς που στέκονται κάτω από μπλε ουρανούς στην γραμμή εκκίνησης του Sri Chinmoy Αυτο-Μετακίνηση 24hr Track Race.
, εξωτερικά Μόλις το όπλο πάει, το ρολόι δεν σταματάει.
Οποιοσδήποτε χρόνος περνάει στάσιμος - τρώει, πίνει ή πηγαίνει στην τουαλέτα - σπαταλάει χρόνο.
Μερικοί δρομείς διαχειρίζονται όλα τα παραπάνω χωρίς να σταματήσουν.
Οι περισσότεροι φορτίζουν λες και ο αγώνας είναι μόνο ένας γύρος, και όχι το 527 που ο τελικός νικητής ολοκληρώνει.
Οι ηγέτες κουδουνίζουν 10 χιλιάρικα ενώ κουβεντιάζουν άνετα.
Έχουν μαραθώνιο κάτω από τις ζώνες τους μέσα σε τρεισήμισι ώρες, μια εποχή που οι περισσότεροι δρομείς αναψυχής θα ήταν στην ευχάριστη θέση να πετύχουν σε έναν μοναδικό αγώνα.
Η Πατρίσια Σίμπρουκ, η παλαιότερη ανταγωνιστής στα 84, ευνοεί μια ζωηρή βόλτα.
Κατανοεί την αξία της βόλτας - αυτή είναι η 19η φορά του αγώνα, αν και το προσωπικό της καλύτερο από 108 μίλια από το 1996 δεν κινδυνεύει πλέον.
Γιατί συνεχίζεις να επιστρέφεις;
Είναι εκεί που πρέπει να γίνει, λέει η πρώην σερβιτόρα και οδηγός minibus από το Somerset, ο οποίος έχει επίσης τρέξει 522 μαραθώνιους.
Ενώ μπορώ ακόμα να το κάνω, θα το κάνω.Αλήθεια Per Audun Heskestad και Patricia Seabrook - συνδυασμένη ηλικία 153 - βάζοντας τις λέξεις Sri Chinmoys στην πράξη Ray McCurdy είναι ένα άλλο παιχνίδι μεγάλης διάρκειας.
Ένας 70-year-old no-nonse Glaswegian, έχει ολοκληρώσει 200 μαραθώνιους και 179 υπερ-μαραθώνιους - οτιδήποτε πέρα από 26,2 μίλια - και είναι τακτικός στο Sri Chinmoy από το 1998.
Είμαι κάπως εθισμένος σ' αυτούς.
Ο Τζον Τέρνερ, πρώην βιβλιοθηκάριος από το Κεντ, κυνηγάει το 17ο φινίρισμα του Σρι Τσινμόι.
Παρά το γεγονός ότι δεν άρχισε να τρέχει μέχρι τα 30 του, έχει και αυτός πάνω από 200 μαραθώνιους στο όνομά του.
Μου αρέσει μια πρόκληση, λέει με ένα χαμόγελο που παραμένει στο πρόσωπό του για μεγάλο μέρος των επόμενων 24 ωρών.
Άλλοι βιώνουν τη μορφή για πρώτη φορά, την οποία ελκύει η προοπτική να ωθήσει το σώμα και το μυαλό τους σε μέρη που δεν έχουν πάει ποτέ.
Τόσοι πολλοί άνθρωποι φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν.
Πραγματικά το αποδέχομαι αυτό, λέει ο Richard Hall-Smith, ένας 44χρονος διευθυντής προϊόντων από το Leicester που άρχισε να τρέχει για να χάσει βάρος το 2021.
Όταν ο κόσμος ρωτάει γιατί; Λέω γιατί όχι; Ο Michael Stocks, ο οποίος συγκινήθηκε τόσο πολύ από την εμπειρία του να τρέχει 155 μίλια για να κερδίσει τον αγώνα το 2018 που έγραψε ένα βιβλίο που ονομάζεται One Track Mind, εξωτερικός, λέει: Εσύ θα μάθεις πολλά για τον εαυτό σου και για το τι είναι δυνατόν.
Για τη συντριπτική πλειοψηφία, η νίκη είναι αδύνατη - και άσχετη.
Το θέμα είναι να κάνεις το καλύτερο για κάθε δευτερόλεπτο του αγώνα, σύμφωνα με τον 37χρονο Μπρίτον.
Τα τραπέζια κατασκήνωσης, οι μπότες αυτοκινήτων και τα κιόσκια χρησιμεύουν ως προσωπικοί σταθμοί βοήθειας για τους δρομείς αλλά σίγουρα το να τρέχεις γύρω από κύκλους είναι βαρετό;
Καμία αλλαγή στο τοπίο.
Καμία ποικιλία στο έδαφος.
Κανένα πλήθος δεν σε επευφημεί.
Για μεγάλο μέρος της ζωής μου, η ιδέα να κάνω ένα βρόχο φαινόταν αρκετά γελοία, λέει ο 55-year-old επιχειρηματίας τεχνολογίας μετοχές, ο οποίος στη συνέχεια έκανε 622 από αυτούς στο δρόμο για τη νίκη.
Ο Matt Field, ο οποίος έσπασε το ρεκόρ του Britton GB, τρέχοντας 174 μίλια τον Αύγουστο, λέει: "Δεν μπορώ να πω ότι βαριέμαι καθ' όλη τη διάρκεια των 24 ωρών."Ακούει podcasts (ultra-running, φυσικά) και τεχνομουσική - πρέπει να είναι upbeat, γρήγορη και συνεχής, ενώ ο Λιθουανός Σορόκιν προτιμάει το Metallica να εκρήγνυται στα αυτιά του.
Ο Hall-Smith είναι ικανοποιημένος με τις σκέψεις μου.
Το να τρέχεις επανειλημμένα γύρω από το ίδιο κομμάτι έχει τα οφέλη του.
Δεν χρειάζεται να κουβαλάς φαγητό ή ποτό, περνάς το πλήρωμα υποστήριξης κάθε λίγα λεπτά και είναι αδύνατο να πάρεις λάθος στροφή, σε αντίθεση με τους περισσότερους υπερμαραθώνιους.
Στα Fields ~ words, 24 ώρες αγωνιστικά είναι ~ Σίγουρα δεν είναι ένα άθλημα θεατή ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
Δεν είμαι τελευταίος για μια φορά, αστεία Seabrook (αριστερά) καθώς κάνει τη σειρά Δύο από τα αγαπημένα πριν από την ιππασία έχουν εγκαταλείψει από το πεντάωρο σήμα χάρη στην ασθένεια και ένα πρόβλημα γόνατος, και ο ηγέτης δεν κάνει πάνω από 10 ώρες λόγω των θωρακικών παθήσεων.
Ο αγώνας δεν ξεκινάει μέχρι τις 16 ώρες είναι μια φράση που προφέρεται περισσότερο από μία φορά καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας και της νύχτας από εκείνους που τα έχουν δει όλα πριν.
Ωστόσο, υπάρχουν στιγμές σκοτεινού χιούμορ ανάμεσα στους προφανείς αγώνες.
Ένας φυγάς γλιστράει στην καρέκλα του σαν φίλος που όλοι ευχόμαστε να σφουγγάραμε την αρρώστια του από την πίστα με την πετσέτα της κουζίνας.
Σε μια συναυλία λίγα μέτρα μακριά στο Battersea Park η ζώνη του πλήθους έξω θα περπατούσε 500 μίλια.
Ίσως ο DJ είναι ένας υπερ-έμπορος καθώς και ένας οπαδός των Διαγγελέων.
Η πεινασμένη - και ατρόμητη - ντόπια αλεπού μπαίνει κρυφά σ'ένα ανοιχτό αυτοκίνητο δίπλα στην πίστα.
Τη γλιτώνει με ένα ενεργειακό τζελ.
Θα μπορούσε να είναι χειρότερα - πέρυσι έπιασε ένα ελεύθερο παπούτσι.
Οι ανταγωνιστές έρχονται οπλισμένοι με ένα βουνό από φαγητό.
Αγροτεμάχιο, αξιολογητής της κατασκευαστικής βιομηχανίας, καταναλώνει 10.000 θερμίδες κατά τη διάρκεια του ρεκόρ του, που αποτελείται από πλούσια σε υδατάνθρακες τζελ, σοκολάτα, φυστικοβούτυρο και Τουρκική Απόλαυση.
Πήρε 12 Καλίππους για έκτακτη ανάγκη, αλλά χρειαζόταν μόνο τρεις.
Sorokin, ο οποίος επίσης κατέχει παγκόσμια ρεκόρ για 100 χιλιόμετρα, 100 μίλια και 12 ώρες, απολαμβάνει μπισκότα, πορτοκάλια και σάντουιτς, εναλλάσσονται μεταξύ γλυκό και savoury.
Λέω στο στομάχι μου, μπορώ να φάω μια μπανάνα; Έτσι λέει ο ίδιος, όχι, όχι - ας δοκιμάσουμε κάτι άλλο.Αυτοκόλλητα Velcro και στυλό σημάδι έρχονται σε πρακτικό καθώς οι αξιωματούχοι αγώνα ενημερώστε τον ηγέτη Sarah Fuerburk, η κορυφαία γυναίκα ως σκοτάδι πέφτει στο Battersea, είναι μερική σε αλατισμένες πατάτες.
Ο Μπράιαν Ρομπ, ο αρχηγός της νυχτερινής κούρσας, περνάει μέσα από 57 σωλήνες γιαούρτι, κάτι που φαίνεται πιο συχνά σε ένα παιδικό κουτί.
Η Samantha Hudson dos Santos Figueira (πρώην Τροποποίηση), μια GB 24 ώρες δρομέας και οι Βρετανίδες κάτοχος ρεκόρ 100 μιλίων, έχει κάνει ένα βήμα πιο πέρα στο παρελθόν.
Σε μια 24ωρη κούρσα, τρώγοντας στο δρόμο παίρνει ένα πολύ κυριολεκτικό νόημα.
Αλλά το να παίρνεις τρόφιμα - ή καύσιμα, όπως το αποκαλούν πολλοί - στο σώμα σου δεν είναι εύκολο, ειδικά αφού έχει πάρει ένα χτύπημα για αρκετές ώρες.
Ο Φάντερμπερκ, ένας Αμερικανός που τώρα ζει στο Λονδίνο, λέει μετά τον αγώνα.
Έφτιαξα πολλές τορτίγιες μαρμελάδας, αλλά απλά δεν ήθελα να τις φάω.Αυτά τα αποθέματα θυμούνται ακόμα και όταν κοίταξα τα τρόφιμα, ενώ η Hudson dos Santos Figueira τρώει ωμό τζίντζερ για την καταπολέμηση της ναυτίας.
Ο Μπρίτον, ο οποίος προπονεί μερικούς από τους καλύτερους ultra-runners του κόσμου, λέει: Τρώω κυρίως τζελ.
Είναι οδυνηρό, αλλά απλά μπαίνεις μέσα όσο πιο πολύ μπορείς.
Έχουν καλή γεύση, αλλά έχει σημασία;
Δεν τρώω για να το απολαύσω.
Έκανα ένα που έφαγα ένα νούντλ και ένα κασσίτερο πουτίγκα ρυζιού.Αυτός σταμάτησε για μόνο 26 λεπτά από το ρεκόρ του σπάζοντας.
Ο Μπρίτον ήταν ελεύθερος για όλους εκτός από 23 δικούς του.
Αν και υπάρχουν portaloos στο πλάι του στίβου, ακόμη και αυτά τα λίγα επιπλέον βήματα μπορεί να μοιάζουν με περιττή αντιπερισπασμό.
Σε μια κούρσα του 2018 διαβόητη για τον τρομερό καιρό της, οι μετοχές θυμούνται να αποφεύγει την κοινωνική εθιμοτυπία.
Ήταν αργά, έβρεχε, οπότε γιατί να σταματήσω;
Θα κατουρούσα στο παντελόνι μου.Ολομόναχος στην άκρη του στίβου είναι τα συνεργεία υποστήριξης - κανονικά ένας σύντροφος ή ένας φίλος που θυσίασε το σαββατοκύριακο τους για να τραβήξει μια ολονύχτια.
Μερικοί δρομείς φτάνουν με λίγο περισσότερο από μια πλαστική σακούλα με σνακ και μια καρέκλα κάμπινγκ.
Άλλοι λειτουργούν έξω από την μπότα του αυτοκινήτου τους.
Το καλύτερα προετοιμασμένο φέρνει ένα κιόσκι, ψυγείο και λογιστικό φύλλο που περιέχει μια επιστημονική στρατηγική διατροφής και ενυδάτωσης.
Ο minimalism συναντάει το σταθμό βοήθειας.Έχω κάνει αυτό μερικές χιλιάδες φορές, ο Rolf Schatzmann χαμογελάει καθώς πατάει ομαλά στην εσωτερική λωρίδα και δίνει στη σύζυγό του, Bernadette Benson, ένα ηλεκτρολύτη ποτό που μόλις έχει ετοιμάσει.
Δεν χρειάζεται να σπάσει το βήμα.
Μέρος του ρόλου του πληρώματος είναι η ενθάρρυνση και η παροχή κινήτρων - αλλά πρέπει να επιλέξουν προσεκτικά τα λόγια τους.
Ποτέ μην ρωτάς πώς τα πας; Ο Ρομπ και ο συνεργάτης του Ροζ Γκλόβερ έχουν τις καλύτερες φυλές που μπορούν.
Καταλήγει να κάνει το ίδιο για τρεις άλλους δρομείς που δεν έχουν υποστήριξη.
Λοιπόν, τι πρέπει να πεις;
Ρωτήστε τους τι χρειάζεστε; Ο Χέιντεν λέει - ακόμη και αν αυτό συναντάται περισσότερες από μία φορές με απαντήσεις κούρτ, όπως τα νέα πόδια!
Η ανατροπή έχει γίνει ο κανόνας καθώς οι βροχοπτώσεις πέφτουν τις πρώτες ώρες του πρωινού, οι δρομείς βαθιά μέσα σε αυτό που θεωρείται ευρέως ως το πιο δύσκολο μέρος του αγώνα.
Τη νύχτα ξεκινάει ο αγώνας μεταξύ του σώματος, του μυαλού και του πόνου.
Αν το κερδίσεις αυτό, κερδίζεις τον αγώνα, λέει ο 43χρονος Σορόκιν, ένας από τους λίγους επαγγελματίες 24 ώρες δρομείς στον κόσμο.
Ο Έλσον το περιγράφει ως βαθύ σωματικό και ψυχολογικό πόνο και λέει ότι η περίοδος από οκτώ έως 20 ώρες είναι τρομακτική.
Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι η ψυχική.
Το να πείσεις τον εγκέφαλό σου είναι απολύτως απαραίτητο, λέει ο Χάουζ, ο οποίος συνεργάζεται με έναν αθλητικό ψυχολόγο.
Έχω αυτό το διαρκές επιχείρημα στο κεφάλι μου.
Η φωνή μου λέει "Σταμάτα, δεν χρειάζεται να το κάνεις αυτό."
Αυτό πονάει.
Αυτό πονάει.
Αρκετά έκανες.
Ο Μπρίτον λέει: "Όταν κάνεις 5 χιλιάρικα, το σώμα σου ουρλιάζει για να σταματήσεις."
Σε 24 ώρες το σώμα σου ψιθυρίζει όλη την ώρα.
Είναι ένας συνεχής γκρινιάρης.Ο John Pares, πρώην πρωταθλητής της Κοινοπολιτείας 24 ώρες και τώρα διευθυντής της ομάδας GB, τράβηξε έξω από έναν αγώνα μια φορά λόγω των φουσκάλων.
Ο τύπος που με πρόσεχε μου έβγαλε τα παπούτσια και μου είπε ότι δεν υπάρχουν φουσκάλες.
Μπορούσα να δω φουσκάλες στα πόδια μου.
Έτσι το ασυνείδητο μυαλό σας έρχεται με τακτικές για να ξεγελάσει το συνειδητό μυαλό σας. ~ Ο Brian Robb παίρνει μια σπάνια στιγμή ανάπαυσης κατά τη διάρκεια της νυχτερινής καταιγίδας Σχεδόν το ένα τέταρτο του πεδίου έχουν πέσει κατά 2 π.μ., κάποιοι για να τραυματιστεί, κάποιοι σπασμένος από τον καιρό.
Ο Μπένσον, ένας 55χρονος Καναδός παιδοψυχολόγος που έχει ταξιδέψει από την Αυστραλία για αυτόν τον αγώνα, γράφει αργότερα ότι τελικά έχασε τη θέληση να ζήσει μετά από 13,5 ώρες.
Παρά το γεγονός ότι καθόμουν στη δεύτερη θέση όλη τη νύχτα, ο Funderburk λέει στη συνέχεια: Πολλές φορές δεν ήμουν σίγουρος ότι θα τελείωνα ποτέ.
Μπορείτε να το κάνετε για τη φήμη ή τα χρήματα, επειδή δεν υπάρχει κανένας, λέει ο Field.
Ο Γκλόβερ, ένας εργάτης φιλανθρωπίας από το Μπρίστολ, λέει ότι είναι προνόμιο να βλέπεις άλλους να επιτυγχάνουν τους στόχους τους - να είναι μια νέα απόσταση, ένα προσωπικό καλύτερο 100 μιλίων ή απλά να πολεμούν τους δαίμονες που τους λένε να σταματήσουν.
Η Hudson dos Santos Figueira διαλέγει τα αγαπημένα της κίνητρα από ένα βάζο.
Επίσης τσίμπαγα τον εαυτό μου ή έβαλα το Deep Heat για να καεί.
Στα μονοπάτια τρέχω σκόπιμα μέσα από τσουκνίδες τσιμπήματα.Ο Μπρίτον χαμογελάει μέσα από τον πόνο.
Το χαμόγελο επηρεάζει την αντίληψή σας για την προσπάθεια - μελέτες έχουν δείξει, λέει.
Στέλνει ένα μήνυμα μέσω του σώματός σας ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο σκληρά όσο είναι.
Όλοι πονάνε.
Ποιος μπορεί να υποφέρει το λιγότερο;
Ποιος μπορεί να το απολαύσει;
Τα λατρεύω αυτά τα κομμάτια.
Μια καλή 24ωρη απόδοση δεν γίνεται όταν αισθάνεστε καλά και κινείται καλά.
Έφτιαχνε τις δύσκολες στιγμές.
Η μοναξιά του δρομέα μεγάλων αποστάσεων Η βροχή στο Λονδίνο είναι καταρρακτώδης.
Το ρολόι του χρόνου είναι χαλασμένο.
Ένα κιόσκι έχει ανατιναχτεί.
Ακόμα και η σκληρή Σίμπρουκ πήγε για έναν υπνάκο στο αυτοκίνητό της.
Συνήθως δεν είναι τόσο λογική, λέει η κόρη της η Τερέζα.
Μέσα στον κατακλυσμό, η αποφασιστικότητα των δρομέα δεν είναι τίποτα λιγότερο από εκπληκτική.
Ο ανατριχιαστικός Ρομπ, ένας 40χρονος μηχανικός λογισμικού από το Μπρίστολ που αποφάσισε να μην φέρει ένα μπουφάν παρά την προειδοποίηση καιρού για την πρόγνωση, ανακατεύει προς τα εμπρός προσπαθώντας να προστατέψει το προβάδισμα του.
Επιτέλους πείστηκε ότι μια τσούλα είναι καλύτερη από το τίποτα.
Το Γκλόβερ, το οποίο είναι μερικώς ορατό και έχει μια συγγενή καρδιακή ανεπάρκεια και καμπυλότητα της σπονδυλικής στήλης, προελαύνει παρά τις φουσκάλες σε όλα τα πόδια της.
Άρχισε να τρέχει επειδή δεν μπορούσε να οδηγήσει την κόρη της, η οποία είναι κουφή, σε μια ειδική τάξη.
51, αυτή είναι η Γκλόβερ 20η 24η κούρσα και έχει πάνω από 100 υπερμαραθώνιους.
Θα ανεβεί τα 89 μίλια.
Ο ΜακΚέρντι συνεχίζει να τρέχει στα 46 μίλια, τυλιγμένος με το κόκκινο παλτό που φορούσε στις μέρες του ως πωλητής εφημερίδων.
Αυτό το είχα από το 1993, λέει με περηφάνια.
Ανά Audun Heskestad φαίνεται τόσο φρέσκο όσο ένα 69-year-old σε ένα soggy μπλε μπουκάλι πόντσο.
Θα τελειώσει τον αγώνα με τέσσερα νορβηγικά αρχεία και 108 μίλια στα πόδια του.
Heskestad ανεφοδιάζεται στη μέση της νύχτας Ένα παράξενο παράδοξο 24 ώρες αγώνες είναι ότι όσο πιο γρήγορα είστε, τόσο πιο δύσκολο είναι - χωρίς την πληρωμή του τερματισμού νωρίτερα.
Και οι δρομείς είναι αποφασισμένοι να ξεπεράσουν τα όριά τους μπορούν να δημιουργήσουν διαφορετικά προβλήματα.
Όταν έτρεξα για GB ένας από τους συμπαίκτες μου έκανε κίτρινο επειδή τα νεφρά του πήγαιναν σε δυσλειτουργία, λέει ο Stocks.
Είχα αίμα στον εμετό μου σε μια φυλή, λέει ο Μπρίτον, ο οποίος όμως συνέχισε.
Σε μια κούρσα ένας αθλητής λιποθύμησε.
Ευτυχώς ένας από τους αθλητές μας ήταν νοσοκόμος, οπότε έπρεπε να πηδήξει σε κατάσταση νοσηλευτικής.
Οι άνθρωποι μπορούν να μπουν σε πολύ άσχημα μέρη.
Αν έχετε μια καλή κούρσα είναι πιθανότερο ότι θα τρέξει τον εαυτό σας σε ασυνείδητη.Η αντιξοότητα φέρνει ορατά τους δρομείς μαζί στο Battersea, είτε πρόκειται για μια γροθιά καρούμπαλο κατά την υπέρβαση, ή παίζοντας μέσα-track για να γιορτάσουν άλλους που φτάνουν τα 100 μίλια.
Στην υπέροχα χαμηλή-κλειδί μόδα, η στιγμή ορόσημο λαμβάνει χώρα εκτός από έναν κάδο.
Εκτός από τις συνήθεις φουσκάλες, τις κουτσουλιές και τα άκρα που πετάγονται, οι περισσότεροι δρομείς διαφεύγουν σχετικά αλώβητοι.
Ο Σάιμον Μπένετ, ένας 65χρονος ημι-αποσυρμένος συγγραφέας από το Πόντεφρατ, ξεσκίζει μια ύποπτη υπόθεση χαντάκι λες και είχε καρφώσει το δάχτυλό του.
Ο καιρός προκαλεί όλεθρο στους δρομείς πόδια και τα σώματα Λατρεύω την κοινή ταλαιπωρία, λέει ο 42χρονος Έλσον, ο οποίος διευθύνει μια εταιρεία που οργανώνει υπερμαραθώνιους.
Τα αποθέματα λένε: "Είμαστε μια κοινότητα που κάνει αυτό το τρελό πράγμα.
Ακόμη και οι εθελοντές και το πλήρωμα είναι μια ειδική φυλή.
Ο ένας κολύμπησε στο Αγγλικό Κανάλι επτά φορές.
Ένας άλλος είναι ένας πρώην Βρετανός πρωταθλητής ποδηλασίας λόφου-αναρρίχηση.
Ο διαιτητής αγώνων Hilary Walker είχε κάποτε τα 24ωρη και 48ωρη παγκόσμια ρεκόρ και είναι μέλος της Ultra-running Hall of Fame.
Η Pam Storey, η οποία είναι 76 ετών και συγκεντρώνει δύο δρομείς, έχει πάνω από 200 μαραθώνιους και 24 ώρες αγώνες στο βιογραφικό της.
Μία μόνο από τις τρεις 24ωρης διοργάνωσης κάθε χρόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο -μαζί με τον Κρόλι, που διοργανώθηκε από τον Storey και τον Gloucester - ο αγώνας ιδρύθηκε το 1989 από τον ύστερο πνευματικό Γκούρι Σρι Τσινμόι, ο οποίος προώθησε το διαλογισμό και τη σωματική δραστηριότητα.
Παρά τη γραμμή αυτο-μετακίνησης, λίγοι δρομείς θα φτάσουν σε μια υπερυψωμένη κατάσταση μέσα σε 24 ώρες - που θα είναι όπου ένας αγώνας 3.100 μιλίων έρχεται σε πρακτικό - αλλά η εκδήλωση χρησιμεύει ως σύνεση για μερικούς.
Είναι σαν τη θεραπεία, λέει ο 45χρονος Χάντσον dos Santos Figueira, ο οποίος εργάζεται στην Πληροφορική.
Είχα πολλές κακές εμπειρίες - ο σύζυγός μου πέθανε και είχα πολλούς θανάτους κοντά μου.
Έχω αυτή την αίσθηση της άνεσης όταν τρέχω.Το απόθεμα λέει: ~Το όνειρο είναι να είναι στη ζώνη όσο το δυνατόν περισσότερο.
Έχετε περιόδους κατά τις οποίες θα χάσετε τμήματα του χρόνου.Η φυλή δεν κάνει ένα κέρδος - ο αριθμός των δρομείς είναι περιορισμένος λόγω του περιορισμένου χώρου στην πίστα - αλλά η σκηνοθέτης αγώνα Shankara Smith λέει ότι θα συνεχίσει να το κάνει για όσο χρονικό διάστημα οι δρομείς θέλουν να το κάνουν.
Το βρίσκω εμπνευσμένο να βλέπω τι μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι, λέει.
Όταν επαναφέρετε τις προσδοκίες σας είναι εκπληκτικό.Ο Ray McCurdle, φορώντας το 31-year-old μπουφάν του και μια ζώνη αγώνων από μια τσάντα κάδου, συνεχίζει να χαμογελάει πνεύματα στην πίστα πετάει καθώς ο ήλιος ανατέλλει και η βροχή σταματά.
Αυτό ήταν το καλύτερο μέρος στον κόσμο - ήταν μαγικό, λέει ο Hall-Smith, ο οποίος έπρεπε να περάσει μισή ώρα σε ένα ζεστό ντους στις 4πμ για να σταματήσει την υποθερμία.
Με τις ειδήσεις ότι είναι μόνο ένας γύρος πίσω από τον Ρομπ, ο Φάντερμπουρκ ανεβάζει το ρυθμό της.
Ο συνεργάτης της και το πλήρωμα υποστήριξης Σον Κόλουμ δεν εκπλήσσει.
Είναι τόσο ανταγωνιστική, λέει.
Παίξαμε επιτραπέζια παιχνίδια στο πρώτο μας ραντεβού - με χτύπησε εντελώς.
Η 42χρονη που δουλεύει στις ιατρικές επικοινωνίες θα γίνει μόνο η τρίτη γυναίκα στην ιστορία που θα κερδίσει τον αγώνα.
Στην πρώτη της 24ωρη εκδήλωση, καλύπτει 131 μίλια, αρκετά για να προκριθεί στην αμερικανική ομάδα.
Από μια περίεργη ιδιοτροπία της μοίρας, σηματοδοτεί 10 χρόνια από τον πρώτο της μισό μαραθώνιο - μόλις 13,1 μίλια.
Οι τελευταίες ώρες φέρνουν μια χαρούμενη ατμόσφαιρα.
Φίλοι φτάνουν με καλές ευχές και, στην περίπτωση Funderburk.
Τα χαμόγελα επέστρεψαν και τα στρώματα έσβησαν.
Ο Ρομπ Γκιλέ δεν υπάρχει πια.
Καθώς ο αγώνας μπαίνει την τελευταία ώρα, αυτοί που έμοιαζαν με ζόμπι πριν λίγο καιρό τρέχουν σαν τον Μο Φάρα.
Μερικοί μάλιστα διαχειρίζονται ένα σπριντ στα δευτερόλεπτα που πεθαίνουν, απελπισμένοι να σκοτώσουν όσο πιο πολλά μίλια μπορούν.
Όταν έρθει το τέλος, μετά από 24 από τις πιο δύσκολες ώρες της αθλητικής τους ζωής, δεν υπάρχει ένδοξη γραμμή τερματισμού ή βρυχηθμός.
Αντίθετα, οι δρομείς πρέπει να σταματήσουν όπου κι αν βρίσκονται και να τοποθετήσουν μια μικρή κατσαρόλα άμμο δίπλα στην πίστα.
Αν και οι ηλεκτρονικοί χρονοδιακόπτες κατέγραψαν γύρους, ο ημιτελής τελικός βρόχος μετράται -σε τρία δεκαδικά ψηφία - από έναν κριτή αγώνα με έναν τροχό κατ 'ευθείαν από ένα μάθημα PE της δεκαετίας του 1990.
Κάθε εκατοστό μετράει τις πρώτες σκέψεις όταν τελειώνει ο αγώνας;
Απόλυτη, απόλυτη ανακούφιση. Για Hall-Smith, είναι υπερηφάνεια.
Είναι σαν να μπορείς να απομακρυνθείς και να σφίξεις το χέρι σου και να πεις "καλά τα κατάφερες," λέει.
Σχεδόν όλοι οι 29 δρομείς που έχουν επιβιώσει από τον αγώνα κατέρρευσε στο έδαφος.
Άλλοι πρέπει να βοηθηθούν σε καρέκλες.
Στην ταπεινή τελετή παρουσίασης, οι περισσότεροι τους φέρνουν το μικρό τους τρόπαιο επειδή μετά βίας αντέχουν να το συλλέξουν.
Μερικές φορές στην εκπαίδευση σκέφτεστε τι θα κάνετε όταν τελειώσετε - σηκώστε τα χέρια σας, χαμογελάστε, γροθιά στον αέρα, λέει ο κάτοχος του παγκόσμιου ρεκόρ Sorokin.
Στην πραγματικότητα, απλά σβήνεις σαν ρομπότ.Το Funderburk λέει μια μέρα αργότερα: Τα πόδια μου και οι αστραγάλοι μου είναι χάλια.
Ακόμα δεν είμαι σίγουρος πότε θα μπορέσω να περπατήσω.Οι μετοχές έπρεπε να ανεβούν τις σκάλες στο σπίτι, χρειαζόταν βοήθεια για να ντυθεί και να μπερδέψει τα λόγια του για μέρες μετά την καλύτερη 24ωρη κούρσα του.
Γιατί, λοιπόν, κάποιος φυσιολογικός άνθρωπος να τα περάσει όλα αυτά;
Φανταστείτε να περιγράφονται ως φυσιολογικά, λέει ο Μπρίτον.
Αυτό θα ήταν βλακεία, δεν θα ήταν αυτό; Η Sarah Funberburk, τυλιγμένη σε μια κουβέρτα επιβίωσης, παίρνει το χειροκρότημα κατά τη διάρκεια της τελετής παρουσίασης έδωσα τα πάντα για να πυγμαχία και να εξακολουθούν να έχουν τίποτα Ήταν σαν μια ομάδα μη-league ζητώντας από τον Man Utd για ένα ταίριασμα Τα μετρητά ήρθαν στο σώμα μου - ιστορίες ενός fixer αγώνα