Όταν η δασκάλα Ελέιν Φρέιζερ κατέρρευσε στο σπίτι αφού έπινε μια τζίντζερ μπύρα, δεν είχε ιδέα ότι είχε αλλεργία.
Η Ελέιν θυμάται ότι κλιμακώθηκε απίστευτα γρήγορα.
Η 53χρονη άρχισε να αναγνωρίζει τα συμπτώματα του αναφυλακτικού σοκ, καθώς το προσωπικό στο σχολείο της είχε εκπαιδευτεί να τα εντοπίζει και να χρησιμοποιεί μια πένα αδρεναλίνης σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης.
Ήξερα ότι ο χρόνος μου τελείωνε, και ήταν μια ψυχρή, σαφής συνειδητοποίηση ότι έπρεπε να κάνω ένα πολύ καλό τηλεφώνημα, λέει η Ελέιν.
Το τηλεφώνημα που έκανε ήταν στον επιστάτη του σχολείου, Τζέισον Τζέικελ, ο οποίος μένει μόλις δύο λεπτά από το σπίτι της.
Θα μπορούσες να καταλάβεις από το πώς ακουγόταν ότι ήταν μια απειλητική για τη ζωή κατάσταση, ο Τζέισον θυμάται.
Η πρώτη μου σκέψη ήταν να αρπάξει το [αδρεναλίνη στυλό] κιτ από το γραφείο του σχολείου και να πάρει ακριβώς γύρω όσο πιο γρήγορα μπορούσα.
Ήταν απλά μια στιγμή λάμπας, λέει.
Το στυλό μπήκε μέσα, και είδα το φως να επιστρέφει στα μάτια της.
Η αναπνοή της ήταν σταθερή, τα μάτια της επέστρεψαν, άρχισε να μιλάει.
Μόλις ένιωσα μια άμεση ανακούφιση.Η ζωή Elaines σώθηκε λόγω μιας αλλαγής στο νόμο το 2017, η οποία επέτρεψε στα σχολεία στο Ηνωμένο Βασίλειο να αποθηκεύσουν και να διαχειριστούν στυλό αδρεναλίνης.
Ακολούθησε το θάνατο του 13χρονου Καρανμπίρ Τσίμα, ο οποίος πέθανε όταν ένας άλλος μαθητής του έριξε ένα κομμάτι τυρί, πυροδοτώντας την γαλακτοκομικά του αλλεργία.
Η δική του EpiPen ήταν ξεπερασμένη - και δεν δούλεψε όταν χορηγήθηκε.
Αλλά το σχολικό πρόγραμμα EpiPen είναι προαιρετικό και μη κερδοφόρο, και υπολογίζεται ότι μόνο τα μισά σχολεία έχουν εγγραφεί.
Μερικοί βουλευτές έχουν ζητήσει το σχέδιο να είναι υποχρεωτικό και πολλοί ακτιβιστές και γιατροί θέλουν να επεκταθεί πέρα από τα σχολεία, ίσως σε εστιατόρια και άλλους δημόσιους χώρους.
Το στυλό αδρεναλίνης που έσωσε τη ζωή της Ελέιν τροφοδοτήθηκε από την εταιρεία Kitt Medical Zak Marks, η οποία προμηθεύει αδρεναλίνη σε περίπου 500 σχολεία.
Μας είπε ότι από την έναρξη του 2023, οι στυλό της εταιρείας έχουν χρησιμοποιηθεί επτά φορές για τη θεραπεία απειλητικών για τη ζωή αλλεργικές αντιδράσεις.
Ο Ζακ λέει ότι κλαίει κάθε φορά που του λένε ότι συμβαίνει αυτό.
Και η φιλοδοξία της εταιρείας του ξεπερνάει πολύ τα σχολεία.
Στόχος μας είναι να είμαστε κάθε απινιδωτής γείτονας της διπλανής πόρτας, λέει ο Ζακ.
Θέλουμε στυλό αδρεναλίνης και εκπαίδευση σε όλους τους δημόσιους χώρους.Ο Ναζάρ Αχμέντ πέθανε το 2016 μετά από μια αλλεργική αντίδραση στο δείπνο του σχολείου του.
Στη 14χρονη ανάκριση, ο παιδίατρός του και ο ιατροδικαστής ρώτησαν αν η αδρεναλίνη θα μπορούσε να είναι διαθέσιμη σε δημόσιους χώρους, με τον ίδιο τρόπο όπως και οι απινιδωτές.
Ο επικεφαλής ιατροδικαστής έγραψε στον ιατροδικαστή για να πει ότι υπήρχαν σοβαρές κλινικές και πρακτικές ανησυχίες σχετικά με τις στυλό αδρεναλίνης που χορηγούνται από ένα ανεκπαίδευτο μέλος του κοινού με τον ίδιο τρόπο με τους απινιδωτές.
Η Ρυθμιστική Υπηρεσία Φαρμάκων και Προϊόντων Υγείας είπε στο BBC ότι αυτό θα μπορούσε να συμβεί μόνο με μια άλλη αλλαγή στο νόμο.
Παρόμοια νομοθεσία ισχύει και στην Ιρλανδία, η οποία δίνει τη δυνατότητα σε άτομα που έχουν εκπαιδευτεί μόνο για τη χορήγηση αδρεναλίνης σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.
Ο Νισαρντές παιδίατρος, Δρ Τσινεντού Νουκόρο, αναγνωρίζει ότι υπάρχουν εμπόδια στο να φέρουμε τα Επιπενάκια σε περισσότερες τοποθεσίες.
Όπως ένας απινιδωτής, αυτό είναι ένα φάρμακο, λέει ο Δρ. Νουκόρο.
Είναι κάτι που μπορεί να λήξει, και υπάρχει ένα ερώτημα γύρω από το ποιος φέρει την ευθύνη για την αντικατάστασή του και ποιος πληρώνει γι 'αυτό.
Αυτό που έβλεπαν είναι μια συνεχιζόμενη παγίδα θανάτων - ή σοβαρών σχεδόν αστοχιών - από αναφυλαξία που θα μπορούσε να μετριαστεί από αυτό το είδος της αλλαγής στη νομοθεσία και την πολιτική, λέει.
Ο νόμος άλλαξε με αυτόν ακριβώς τον τρόπο στην Ιρλανδία μετά το θάνατο της 14χρονης Έμμα Σλόαν.
Είχε μια αντίδραση σε ένα κινέζικο γεύμα και πέθανε στο δρόμο μετά από ένα φαρμακοποιό είπε ότι δεν ήταν σε θέση να της δώσει μια ισόβια στυλό αδρεναλίνης χωρίς τη συνταγή της.
Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, τα ιρλανδικά φαρμακεία και άλλες οργανώσεις ή επιχειρήσεις μπορούν να κατέχουν και να διαχειρίζονται το φάρμακο εάν έχουν τη σωστή εκπαίδευση και διαχείριση του φαρμάκου κατάλληλα.
Μέχρι στιγμής, μόνο ένας μικρός αριθμός οργανισμών έχουν υπογράψει, συμπεριλαμβανομένης μιας ομάδας μελισσοκόμων, μιας ηλεκτρικής επιχείρησης, μιας κοινοτικής ποδοσφαιρικής ομάδας, καθώς και αρκετά κοινοτικά κέντρα και κολέγια.
Ο James Kelleher από το Cork Beekeepers είπε στο BBC ότι υπέγραψε για να προστατεύσει τους επισκέπτες που μπορεί να έχουν μια ανεπιθύμητη αντίδραση σε ένα τσίμπημα μέλισσας.
Ερωτηθείς γιατί τόσο λίγοι οργανισμοί ακολούθησαν την αγωγή, είπε ότι πίστευε ότι οι άνθρωποι απλά δεν ήξεραν για το σχέδιο.
Το Ηνωμένο Βασίλειο έχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά αλλεργίας στον κόσμο και ένα περίγραμμα για την πρώτη εθνική στρατηγική για την αλλεργία στο Ηνωμένο Βασίλειο εξετάζεται επί του παρόντος από τους γιατρούς και τους υποστηρικτές της εθνικής ομάδας στρατηγικής για την αλληλεγγύη.
Θα δημοσιεύσουν τη στρατηγική τον Οκτώβριο του 2025 με την ελπίδα να διαμορφώσουν τη δημόσια πολιτική σε αυτόν τον τομέα.
Ο καθηγητής Adam Fox, πρόεδρος της Εθνικής Στρατηγικής για την Αλλεργία, είπε στο BBC ότι η επικράτηση των αλλεργιών τροφίμων αυξάνεται, οδηγώντας σε αύξηση του αριθμού των σοβαρών αντιδράσεων.
Μετά το σπίτι, το πιο κοινό μέρος για αντιδράσεις είναι τα σχολεία, ακολουθούμενη από εστιατόρια, εξηγεί ο καθηγητής Fox, προσθέτοντας ότι οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής που χρειάζονται για να εξετάσουν αν η καλύτερη πρόσβαση σε στυλό αδρεναλίνης θα μπορούσε να βοηθήσει να κρατήσει τους πάσχοντες από αλλεργίες ασφαλείς.
Οι γιατροί ακόμα δεν κατάφεραν να βρουν ποιο συστατικό της μπύρας τζίντζερ προκάλεσε την αλλεργική αντίδραση της Ελέιν.
Αλλά ο καθηγητής Fox λέει, ενώ είναι δυνατόν να ανακαλύψει μια αλλεργία αργότερα στη ζωή - ή να αναπτύξει μια - είναι ασύνηθες και δεν είναι κάτι που πρέπει να ανησυχούν υπερβολικά για.
Ένας εκπρόσωπος Τύπου του Τμήματος Υγείας και Κοινωνικής Φροντίδας είπε στο BBC ότι συνεργάζεται στενά με το NHS, τις εθελοντικές οργανώσεις και τις αντιπροσωπευτικές ομάδες ασθενών για να εξετάσει πώς θα μπορούσε να βελτιωθεί η φροντίδα και η υποστήριξη των αλλεργιών.