Ο Πιτ Μίντλετον, ο οποίος ζει στο Νορθάμπτονσαϊρ, στο Ηνωμένο Βασίλειο με τη σύζυγό του, είναι από καιρό υιοθετημένος τεχνολογίας.
Ενδιαφέρθηκε για τους υπολογιστές ενώ στη Βασιλική Αεροπορία τη δεκαετία του 1980 και συνέχισε να μαθαίνει αρκετές γλώσσες προγραμματισμού.
Τα τελευταία χρόνια ήταν ενθουσιασμένος για την άνοδο της AI, την οποία χρησιμοποιεί για την επεξεργασία φωτογραφιών, για τη μετάφραση γραπτών μηνυμάτων, και για την έρευνα.
Συνολικά, ο κ. Μίντλετον έχει μια πολυάσχολη συνταξιοδότηση.
Εκτός από τα χόμπι του και το μπλογκ του για την άνοια, είναι ένας σύμβουλος ζωντανής εμπειρίας, μέλος της επιτροπής και εθελοντής με την εταιρεία Alzheimer.
Μετά τη διάγνωσή του με άνοια πριν από πέντε χρόνια, σε ηλικία 65 ετών, παρατήρησε αλλαγές στη βραχυπρόθεσμη μνήμη του.
Για παράδειγμα, μπορώ ακόμα να γράψω εφαρμογές για κινητά τηλέφωνα, αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ πού έβαλα το τηλέφωνό μου.
Αν οι άνθρωποι ενσωματώσουν τα οφέλη της χρήσης του ΑΙ στη ζωή τους, θα είναι καλό για τον αυτοσεβασμό και την αυτοεκτίμηση τους, και θα τους κρατήσει ανεξάρτητους για περισσότερο.
Και αν το κάνει αυτό, τους κρατά μακριά από το σύστημα NHS και έξω από τα σπίτια φροντίδας.
Ο ένας είναι ο Simon, μια εφαρμογή που χρησιμοποιεί γεω-tracking και μηχανική μάθηση για να καθορίσει τις συγκεκριμένες ανάγκες ενός χρήστη και να παρέχει ειδοποιήσεις που θα μπορούσαν να βοηθήσουν.
Για παράδειγμα, αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει την υπενθύμιση σε άτομα ενός PIN όταν η εφαρμογή ανιχνεύει ότι βρίσκονται στην τράπεζα, λέει η Fiona Carragher, η διευθύντρια της έρευνας και επιρροής στην Alzheimer.
Ο Σάιμον δοκιμάζεται τώρα.
Ένα μακροχρόνιο πρόγραμμα σε αυτόν τον τομέα είναι το Πρόγραμμα της Φλωρεντίας.
Το πρόγραμμα Florence επιδιώκει την ανάπτυξη χρήσιμων τεχνολογιών επικοινωνίας για τους ανθρώπους που ζουν με άνοια.
Αυτό το θέμα είναι να διατηρήσουμε την επικοινωνία ισχυρή και όχι να αντικαταστήσουμε την επικοινωνία μεταξύ της οικογένειας και των φροντιστών και των ανθρώπων που ζουν με άνοια, αλλά μάλλον να το υποστηρίξουμε, λέει η Τζάνετ Γουάιλς, καθηγήτρια στον ανθρώπινο υπολογιστή της Αυστραλίας στο Πανεπιστήμιο του Κουίνσλαντ.
Ο καθηγητής Γουάιλς, του οποίου η μητέρα ζει με άνοια, είναι μέλος μιας ομάδας που εργάζεται στο Πρόγραμμα της Φλωρεντίας.
Η ομάδα θέλει να αποφύγει τα προϊόντα της που καταλήγουν σε ένα συρτάρι από αχρησιμοποίητες, υπερβολικά περίπλοκες συσκευές.
Έτσι, περιλαμβάνει μια ομάδα εμπειρογνωμόνων για τη ζωντανή εμπειρία, που αποτελείται από ανθρώπους που ζουν με άνοια και εκείνους που βοηθούν στη φροντίδα τους.
Το έργο έχει αναπτύξει τρεις συσκευές ένα ημερολόγιο, ένα μουσικό player, και μια ψηφιακή οθόνη φωτογραφίας.
Αυτές είναι εύχρηστες, μονολειτουργικές συσκευές με φυσικά στοιχεία όπως κουμπιά ή κουμπιά, τα οποία ενσωματώνουν επίσης τις προτιμήσεις των ειδικών της ζωντανής εμπειρίας.
Το περιεχόμενο των συσκευών μπορεί να ρυθμιστεί είτε τοπικά είτε εξ αποστάσεως.
Για παράδειγμα, ένας συγγενής σε άλλο μέρος της χώρας μπορεί να ενημερώσει τη λίστα αναπαραγωγής του μουσικού παίκτη, αν το άτομο που ζει με άνοια δώσει άδεια.
Βοηθάει στην εξατομίκευση αυτών των εργαλείων.
Μια τράπεζα γνώσεων χτίζεται για κάθε άτομο, με βάση τις ερωτήσεις που απαντούν ή τις συζητήσεις που έχουν.
Ο ήχος μεταγράφεται και σε ορισμένες περιπτώσεις μεταφράζεται, πριν τροφοδοτηθεί με τα είδη των πληροφοριών που διατίθενται στις συσκευές.
Για παράδειγμα, η συσκευή ημερολογίου μπορεί να εμφανίσει τη φωτογραφία ενός νέου μερικής απασχόλησης carer δίπλα στην ώρα που θα φτάσουν.
Οι ανάγκες και οι προτιμήσεις μπορεί να αλλάξουν όπως η κατάστασή τους.
Έτσι, για παράδειγμα, οι πληροφορίες στο ημερολόγιο μπορούν να απλουστευθούν ώστε να ανταποκρίνονται στις ανάγκες του χρήστη.
Η ομάδα ήθελε να μην βιαστεί η διαδικασία ανάπτυξης - το έργο λειτουργεί εδώ και περίπου μια δεκαετία και βρίσκεται τώρα στο στάδιο της δοκιμής των πρωτοτύπων του.
Το μειονέκτημα για την τεχνολογία που πηγαίνει στραβά για τους ανθρώπους με άνοια είναι συχνά πολύ χειρότερο από ό, τι θα ήταν για τους άλλους ανθρώπους, ο καθηγητής Wiles προειδοποιεί.
Τονίζει ότι η ιδιωτικότητα των δεδομένων και η ασφάλεια είναι ιδιαίτερα σημαντικές για τα άτομα με άνοια.
Τα chatbots που βασίζονται στην AI ενσωματώνονται επίσης σε συνοδευτικά ρομπότ.
Hiro-chan είναι ένα απρόσωπο, αγκαλιασμένο, μαλακό ρομπότ θεραπείας; οι ερευνητές πιστεύουν ότι η αλληλεπίδραση με Hiro-chan μειώνει το άγχος σε άτομα με άνοια.
Τώρα εργάζονται για την ενσωμάτωση της ChatGPT στα ρομπότ, μαζί με ηχεία και μικρόφωνα.
Το συνολικό βάρος θα παραμείνει λιγότερο από 800 γραμμάρια.
Στις αρχικές δοκιμές με άτομα με άνοια που ζουν σε σπίτια φροντίδας, βρήκαμε ότι ένας απλούστερος διάλογος από ό, τι περιμέναμε θα ήταν πιο ελκυστικός για περισσότερους από αυτούς, λέει η Hidenobu Sumioka, ρομποτίστρια στο Advanced Telecommunications Research Institute International στο Κιότο.
Ωστόσο, είναι κρίσιμο το γεγονός ότι η AI δεν αντικαθιστά την ανθρώπινη επαφή που είναι τόσο σημαντική στη φροντίδα της άνοιας, αναφέρει η κ. Carragher.
Ο Ντένις Φροστ, ένας συνταξιούχος προγραμματιστής που έχει υπηρετήσει στο Πρόγραμμα της Φλωρεντίας "Living Experience Expert Panel," επισημαίνει ότι η κοινωνική δέσμευση είναι πολύ σημαντική για τους ανθρώπους που έχουν διαγνωστεί με άνοια.
Η αύξηση της ανθρώπινης αλληλεπίδρασης θα πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα έναντι της αύξησης της αλληλεπίδρασης με την AI.
Μετά από όλα θα ενδιαφέρονταν πραγματικά ένας AI αν ζούσα ή πέθανα; ; Ο κ. Middleton βλέπει μεγάλη υπόσχεση στην AI, αλλά τονίζει ότι οποιαδήποτε τεχνολογία που προορίζεται για τα άτομα με άνοια πρέπει να είναι προσαρμόσιμη σε ένα διαφορετικό σύνολο ανθρώπων.
Δεν υπάρχουν δύο άτομα με άνοια, λέει ο κ. Middleton.
Έτσι οι προγραμματιστές πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί όταν αναπτύσσουν προϊόντα για να μην στοχεύουν μόνο την κοινότητα άνοιας γενικά, αλλά ψάχνουν για τα συγκεκριμένα στάδια της άνοιας και προσπαθούν να αναπληρώσουν τι κάνουν με την ικανότητα του ατόμου.