Το ερώτημα του κατά πόσον οι άνθρωποι θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα να τερματίσουν τη ζωή τους είναι η διαίρεση των βουλευτών, καθώς θεωρούν έναν προτεινόμενο νόμο για τη νομιμοποίηση του βοηθούμενου θανάτου.
Αν περάσει, το νομοσχέδιο ορόσημο θα προσφέρει αυτή την επιλογή σε εκείνους που αναμένεται να πεθάνουν μέσα σε έξι μήνες - υπό την προϋπόθεση ότι η απόφασή τους εγκρίνεται από τους γιατρούς.
Θα πρέπει να είναι ικανοποιημένοι που η επιλογή ενός ασθενούς έχει γίνει χωρίς πίεση ή εξαναγκασμό.
Αλλά η συζήτηση έθεσε ερωτήματα σχετικά με το πώς θα μπορούσαν τελικά οι άνθρωποι να προστατευθούν και να αποφευχθούν οι εξαναγκασμοί - με την κριτική της πρότασης που προέρχεται τόσο από τους Εργατικούς όσο και από τους Συντηρητικούς πολιτικούς.
Το BBC News έχει μιλήσει σε δύο άτομα που έχουν τελικές συνθήκες, την Elise Burns, η οποία υποστηρίζει βοηθούμενο θάνατο, και τον Nik Ward, ο οποίος ελπίζει ότι το νομοσχέδιο δεν θα περάσει.
Ο Νικ έχει νόσο του κινητικού νεύρου, και λέει ότι πιθανότατα θα διάλεγε βοηθό να πεθάνει πριν από τρία χρόνια αν ήταν νόμιμο.
Ο 53χρονος πληροφορήθηκε τα τελευταία πέντε χρόνια ότι είναι σε τελικό στάδιο άρρωστος και ξέρει ότι μπορεί να πεθάνει αύριο πνίγοντας στο φαγητό ή στο δικό του σάλιο.
"Εγώ υπερηφανευόμουν για την υγεία και την υγεία μου," λέει ο Νικ, ο οποίος χρησιμοποιεί τώρα μια αναπηρική καρέκλα και συσκευή αναπνοής.
"Πριν από είκοσι χρόνια, αν μου έλεγες ότι θα ήμουν σε αναπηρική καρέκλα, θα ήμουν σαν "Μπα φίλε, δεν πειράζει.
Τώρα ο Νικ λέει ότι η στάση του απέναντι στη ζωή - και ο θάνατος - έχει αλλάξει και είναι ευγνώμων που είδε τα παιδιά του να μεγαλώνουν.
Η μεγαλύτερη κόρη του είναι αρραβωνιασμένη.
Σύμφωνα με τον προτεινόμενο νόμο, ο Νικ ανησυχεί ότι και άλλοι άνθρωποι που υποφέρουν από ανίατες ασθένειες θα διάλεγαν έναν υποβοηθούμενο θάνατο και θα έχαναν τις χαρές που θα μπορούσε να φέρει περισσότερη ζωή - ακόμη και αν είναι λιγότερο σωματικά ικανοί.
Το νομοσχέδιο των ιδιωτικών μελών προτάθηκε από τον Εργατικό βουλευτή Kim Leadbeater, αλλά η βαθιά ευαίσθητη φύση αυτού του ζητήματος έχει χωρίσει τους πολιτικούς σε όλα τα μεγάλα κόμματα.
Ο πρωθυπουργός Σερ Κηρ Στάρμερ υποσχέθηκε ότι το κόμμα του θα μπορεί να ψηφίσει ελεύθερα με τη συνείδησή τους.
Πολλοί άνθρωποι που ζουν με ασθένειες τελικού σταδίου έχουν πει ότι το νομοσχέδιο τους προσφέρει ελπίδα ότι μπορεί να μην χρειαστεί να βιώσουν έναν επώδυνο ή παρατεταμένο θάνατο.
Η Ελίζ Μπερνς ζει σε συνεχή πόνο εξαιτίας του τελικού καρκίνου του μαστού που έχει εξαπλωθεί στα οστά, στους πνεύμονες και στο συκώτι της.
Της είπαν ότι μπορεί να έχει μόνο δύο χρόνια ζωής.
Το 50-year-old βασίζεται σε δύο διαφορετικές μορφές μορφίνης και υψηλής αντοχής co-codamol για τη διαχείριση του πόνου.
Μερικές μέρες "δεν αγγίζουν τις πλευρές," αφήνοντας την μόλις και μετά βίας σε θέση να κινηθεί.
Ο πόνος είναι χειρότερος στο μηρό της, όπου είχε μια μεταλλική ράβδο που είχε τοποθετηθεί μετά τον καρκίνο σάπισε το μηριαίο μηρό της.
Η Ελίζ λέει ότι ο πόνος θα χειροτερέψει μόνο καθώς το σώμα της γίνεται πιο ανεκτικό στα παυσίπονα, καθιστώντας τα λιγότερο αποτελεσματικά.
"Δεν φοβάμαι να πεθάνω, αλλά φοβάμαι έναν κακό θάνατο..."..."έναν μακρύ, ανήσυχο, βάναυσο, τρομερό θάνατο."
Αυτό με τρομάζει." Υπήρξε ιδιαίτερη ανησυχία μεταξύ των επικριτών του νομοσχεδίου για το πώς οι άνθρωποι που έχουν αφεθεί ευάλωτοι από απειλητικές για τη ζωή ασθένειες θα διαφυλαχθούν.
Μερικοί πιστεύουν ότι η ύπαρξη νομοθεσίας για τη μείωση του θανάτου θα μπορούσε να δημιουργήσει μια έμμεση πίεση στους τελικούς ανθρώπους - ακόμη και αν κανείς δεν προσπαθεί ενεργά να τους εξαναγκάσει.
Ο Νικ περιγράφει αυτή την πιθανότητα ως ένα "πολύ λεπτό αλλά πολύ επίμονο θόρυβο στο παρασκήνιο."
Πιστεύει ότι οι άνθρωποι που μπορεί να αισθάνονται σαν βάρος για τους αγαπημένους τους μπορεί, για παράδειγμα, να επιλέξουν να "τελειώσουν τη ζωή τους επειδή αισθάνονται ότι πρέπει για χάρη των παιδιών τους".
"Είναι οι άνθρωποι που είναι πιο στοχαστικοί, πιο διακριτικοί, είναι οι ίδιοι άνθρωποι για τους οποίους ανησυχώ," προσθέτει.
Αλλά ο Νικ παραδέχεται ότι, αν και η MND του έκλεψε το ενεργό σώμα του, δεν υπομένει συνεχή πόνο όπως η Ελίζ και κάποιοι άλλοι άνθρωποι.
" Σέβομαι πλήρως τη θέση τους," λέει.
Η Ελίζ διαφωνεί ότι το νομοσχέδιο θα εξαναγκάσει τους ανθρώπους να τερματίσουν πρόωρα τη ζωή τους, καθώς αυτή η επιλογή θα ήταν διαθέσιμη μόνο σε όσους έχουν έξι μήνες ζωής.
Ως εγγύηση, το αίτημα του ατόμου να πεθάνει θα πρέπει να εγκριθεί από δύο γιατρούς και έναν δικαστή.
Η Ελίζ δέχεται ότι όσοι αντιτίθενται στο νομοσχέδιο έχουν ερωτήματα σχετικά με την αποτελεσματικότητα αυτών των μέτρων ασφαλείας και την ηθική του βοηθούμενου θανάτου.
"Είναι τόσο περίπλοκο θέμα και δεν έχω όλες τις απαντήσεις.
Αυτό που θα έλεγα είναι ότι όλοι πρέπει να έχουν την επιλογή να κάνουν ό,τι επιθυμούν με το σώμα τους."
Πιστεύει ότι είναι πιθανό, αν εγκριθεί το νομοσχέδιο, να έρθει πολύ αργά για να τη βοηθήσει.
Αντ' αυτού, σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει την υπηρεσία που προσφέρει η ελβετική εταιρεία Dignitas.
Λέει ότι η διαδικασία τους απαιτεί πολλά χαρτιά εκ των προτέρων και θα της κοστίσει μεταξύ 12.000-15.000 λιρών.
Λέει ότι είναι αρκετά τυχερή για να είναι σε θέση να αντέξει οικονομικά το ποσό, αλλά ότι οι υψηλές τιμές που εμπλέκονται είναι ένας άλλος λόγος για τον οποίο ο νόμος θα πρέπει να αλλάξει έτσι ώστε να βοηθηθεί ο θάνατος είναι δυνατός για κάθε τελικό άτομο που το επιλέγει, όχι μόνο εκείνους που μπορούν να το αντέξουν οικονομικά.
Αν ο λογαριασμός περάσει, η Ελίζ εύχεται να είναι εκεί για να το δει.
"Θα βοηθήσει τόσους πολλούς ανθρώπους," προσθέτει.
Newscast - The Assisted Deying Bill Explained Adam Fleming is joined by the BBCs additive political editor Vicki Young and medical editor Fergus Walsh to discuss the professional out in the νομοσχέδιο, how leading politics are saying they vote and the worries those who against the νομοσχέδιο have burve.