Οι βουλευτές υποστήριξαν προτάσεις για νομιμοποίηση του θανάτου στην Αγγλία και την Ουαλία σε μια ιστορική ψηφοφορία που ανοίγει το δρόμο για αλλαγή του νόμου.
Στην πρώτη ψηφοφορία των Κοινοτήτων για το θέμα αυτό σε σχεδόν μια δεκαετία, οι βουλευτές υποστήριξαν ένα νομοσχέδιο το οποίο θα επέτρεπε στους τελικούς ασθενείς ενήλικες που αναμένεται να πεθάνουν εντός έξι μηνών για να ζητήσουν βοήθεια για να τερματίσουν τη ζωή τους κατά 330 έως 275, με πλειοψηφία 55.
Ακολούθησε μια συναισθηματική συζήτηση στην αίθουσα, όπου βουλευτές από τις δύο πλευρές μοιράστηκαν προσωπικές ιστορίες που είχαν ενημερώσει τις αποφάσεις τους.
Το νομοσχέδιο θα αντιμετωπίσει τώρα πολύ περισσότερους μήνες συζήτησης και εξέτασης από βουλευτές και ομότιμους βουλευτές, οι οποίοι θα μπορούσαν να επιλέξουν να το τροποποιήσουν, με την έγκριση και των δύο βουλών του Κοινοβουλίου που απαιτούνται πριν από τη θέσπιση του νόμου.
Οι υποστηρικτές συγκεντρώθηκαν έξω από το Κοινοβούλιο και αγκάλιασαν ο ένας τον άλλον, καθώς ανακοινώθηκε το αποτέλεσμα.
Ομάδα καμπάνιας Αξιοπρέπεια στο Ντάινγκ δήλωσε ότι η ψηφοφορία ήταν ένα "ιστορικό βήμα προς μεγαλύτερη επιλογή και προστασία για τους ανθρώπους που πεθαίνουν."
Η κυρία Έσθερ Ράντζεν, μια από τις πιο σημαντικές καμπάνιες για βοηθούμενο θάνατο, είπε ότι ήταν "απολύτως ενθουσιασμένη."
Ο τηλεοπτικός σταθμός, ο οποίος έχει καρκίνο του πνεύμονα, είπε ότι οποιαδήποτε αλλαγή στο νόμο θα ερχόταν πιθανώς πολύ αργά για να την επηρεάσει προσωπικά.
Αλλά είπε ότι "οι μελλοντικές γενιές θα γλιτώσουν από τις δοκιμασίες που πρέπει να υποφέρουμε αυτή τη στιγμή" αν το νομοσχέδιο γίνει νόμος.
Ο βουλευτής του Εργατικού Κόμματος Κιμ Λεντμπίτερ, ο οποίος υπέβαλε το νομοσχέδιο, είπε στο BBC ότι ήταν "λίγο συγκλονισμένη" μετά την ψηφοφορία και σήμαινε "ένα τεράστιο ποσό" για να μπορεί να πει στους ακτιβιστές ότι το νομοσχέδιο είχε περάσει το πρώτο κοινοβουλευτικό του εμπόδιο.
Ωστόσο, ο Συντηρητικός Ντάνι Κρούγκερ, ηγετικός αντίπαλος του νομοσχεδίου, ανέφερε ότι θα μπορούσε να ηττηθεί σε μεταγενέστερο στάδιο εάν οι ανησυχίες των βουλευτών δεν αντιμετωπίζονται σωστά.
Είπε ότι πολλοί συνάδελφοί του πίστευαν ότι το νομοσχέδιο ήταν "πολύ επικίνδυνο" και ήλπιζε ότι αν δεν ενισχυθούν οι διασφαλίσεις στη νομοθεσία θα επέλεγαν να το καταψηφίσουν στο μέλλον.
Στους βουλευτές δόθηκε ελεύθερη ψήφος, πράγμα που σημαίνει ότι θα μπορούσαν να πάρουν μια απόφαση βασισμένη στη συνείδησή τους αντί να πρέπει να ακολουθήσουν μια κομματική γραμμή.
Ένα υψηλότερο ποσοστό γυναικών βουλευτών υποστήριξαν το νομοσχέδιο σε σύγκριση με τους άνδρες ομολόγους τους.
Από τις 258 γυναίκες βουλευτές που ήταν σε θέση να εκφράσουν την προτίμησή τους, 143 - ή 55% - ήταν υπέρ, ενώ 188 (49%) από τους 381 άνδρες βουλευτές υποστήριξαν το νομοσχέδιο.
Ο πρωθυπουργός Σερ Κέιρ Στάρμερ και ο Συντηρητικός προκάτοχός του Ρίσι Σουνάκ ψήφισαν υπέρ, ενώ ο Τόρι ηγέτης Κέμι Μπάντενοχ καταψήφισε.
Ο πρωθυπουργός, ο οποίος στο παρελθόν υποστήριξε μια αλλαγή στο νόμο το 2015, δεν μίλησε στη συζήτηση ούτε αποκάλυψε πώς σκόπευε να ψηφίσει εκ των προτέρων, αναφέροντας ότι δεν ήθελε να επηρεάσει τις αποφάσεις των βουλευτών.
Η κυβέρνηση έχει λάβει ουδέτερη στάση σχετικά με το νομοσχέδιο και έχει δηλώσει ότι θα λειτουργήσει για να διασφαλίσει ότι θα είναι αποτελεσματικό εάν το Κοινοβούλιο υποστηρίξει μια αλλαγή του νόμου.
Η ψηφοφορία ακολούθησε πάνω από τέσσερις ώρες παθιασμένης συζήτησης σε μια γεμάτη αίθουσα των Κοινοτήτων.
Περισσότεροι από 160 βουλευτές ζήτησαν να μιλήσουν, αλλά πολύ λιγότεροι είχαν την ευκαιρία να το κάνουν αυτό λόγω χρονικών περιορισμών.
Ανοίγοντας τη συζήτηση, ο Leadbeater δήλωσε ότι ο τρέχων νόμος "αφανίζεται" και έπρεπε να αλλάξει για να δώσει οριστική επιλογή των ασθενών στο τέλος της ζωής τους.
Ο βουλευτής του Spen Valley είπε ότι πάρα πολλοί άνθρωποι βιώνουν "καρδιοπαθητική" ταλαιπωρία ως αποτέλεσμα της "πραγματικότητας" του status quo.
Έδωσε παραδείγματα ασθενών που είχαν πεθάνει "φωνάζοντας για βοήθεια" ή αφαίρεσαν τη ζωή τους επειδή πονούσαν ανεξέλεγκτα.
Οι αντίπαλοι του νομοσχεδίου εξέφρασαν την ανησυχία τους για το γεγονός ότι τα τελικά άρρωστα άτομα, ιδιαίτερα οι ηλικιωμένοι, τα άτομα με ειδικές ανάγκες ή τα ευάλωτα άτομα, θα μπορούσαν να πιεστούν να τερματίσουν τη ζωή τους.
Υποστήριξαν επίσης ότι η εστίαση θα πρέπει να είναι στη βελτίωση της φροντίδας για το τέλος της ζωής και όχι στην εισαγωγή βοηθητικού θανάτου.
Η Leadbeater επέμεινε ότι το νομοσχέδιο της περιελάμβανε "το πιο στιβαρό και ισχυρό σύνολο εγγυήσεων και προστασίας στον κόσμο," με αυστηρά κριτήρια επιλεξιμότητας.
Για να είναι επιλέξιμος για βοηθούμενο θάνατο κάτω από το Terminally Ill Adults (End of Life) Bill, κάποιος πρέπει να έχει τη διανοητική ικανότητα να κάνει μια επιλογή για το τέλος της ζωής του και να εκφράσει μια "καθαρή, τακτοποιημένη και ενημερωμένη" επιθυμία, απαλλαγμένη από εξαναγκασμό ή πίεση, σε κάθε στάδιο της διαδικασίας.
Δύο ανεξάρτητοι γιατροί και ένας δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου πρέπει να είναι ικανοποιημένοι που κάποιος είναι επιλέξιμος και έχει πάρει την απόφασή του εθελοντικά.
Ωστόσο, η Diane Abbott του Εργατικού ήταν μεταξύ εκείνων που υποστήριξαν ότι αυτές οι διασφαλίσεις δεν ήταν επαρκείς.
Η μεγαλύτερη σερβιτόρα γυναίκα βουλευτής είπε ότι φοβόταν ότι ο ρόλος του δικαστή θα μπορούσε να είναι μόνο "ένα λαστιχένιο γραμματόσημο."
Είπε στους βουλευτές ότι κάποιοι ασθενείς σε τελικό στάδιο μπορεί επίσης να αισθάνονται υπό πίεση για να τερματίσουν τη ζωή τους καθώς δεν θέλουν να είναι βάρος ή λόγω του κόστους της φροντίδας τους.
Οι υπουργοί του Υπουργικού Συμβουλίου είναι διχασμένοι για το θέμα, με τον υπουργό Υγείας Wes Streeting και τον υπουργό Δικαιοσύνης Σαμπάνα Μαχμούντ, τους δύο υπουργούς που θα είχαν τη γενική ευθύνη για την εφαρμογή οποιασδήποτε αλλαγής στην ψηφοφορία κατά του νόμου.
Συνολικά 15 μέλη του υπουργικού συμβουλίου, μεταξύ των οποίων η Καγκελάριος Ρέιτσελ Ριβς και η υπουργός Εσωτερικών Ιβέτ Κούπερ, ψήφισαν υπέρ, ενώ οκτώ καταψήφισαν.
Οι ισχύοντες νόμοι σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο εμποδίζουν τους ανθρώπους να ζητήσουν ιατρική βοήθεια για να πεθάνουν.
Ένα ξεχωριστό νομοσχέδιο για τη νομιμοποίηση του οργανωμένου θανάτου στη Σκωτία έχει προταθεί από ένα μέλος της Φιλελεύθερης Δημοκρατίας του Σκωτσέζικης Βουλής και αναμένεται να ψηφιστεί από τα ΠΜΣ το επόμενο έτος.